Το σημερινό έκτακτο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ήταν, σημειολογικά, μια σωστή κίνηση. Με αναμενόμενο, φυσικά, αποτέλεσμα.
Πολλά λέγονται για τις αστοχίες και τα λάθος μηνύματα που στέλνει η κυβέρνηση, εντός και εκτός Ελλάδος, σχεδόν σε καθημερινή βάση. Από τους ‘τιτανικούς’, την απώλεια των καταθέσεων, τα δημοψηφίσματα, ή την επιστροφή στη δραχμή. Μια τέτοια αστοχία ήταν και η πρόσκληση στο συμβούλιο αρχηγών του υπουργού εξωτερικών, κυρίου Δρούτσα.
Τι ήταν αυτό που δεν μπορούσε να έχει συζητήσει ο πρωθυπουργός με τον κύριο Δρούτσα εκ των προτέρων;
Τι ήθελε άραγε να πει εδώ ο ποιητής με αυτή την πρόσκληση;
Ότι, μήπως, αν δεν υπάρξει συναίνεση διακυβεύονται ‘εθνικά θέματα’;
Που σταματάει πια ο εκβιασμός του ‘Καραμανλής ή τανκς’;
Μπορούμε, άραγε, στο σημείο που βρισκόμαστε, στο κρισιμότερο σημείο της νεώτερης ιστορίας μας, να παίζουμε με τους πιο ενδόμυχους φόβους του λαού;
Μια απάντηση θα ήθελα.
Πολλά λέγονται για τις αστοχίες και τα λάθος μηνύματα που στέλνει η κυβέρνηση, εντός και εκτός Ελλάδος, σχεδόν σε καθημερινή βάση. Από τους ‘τιτανικούς’, την απώλεια των καταθέσεων, τα δημοψηφίσματα, ή την επιστροφή στη δραχμή. Μια τέτοια αστοχία ήταν και η πρόσκληση στο συμβούλιο αρχηγών του υπουργού εξωτερικών, κυρίου Δρούτσα.
Τι ήταν αυτό που δεν μπορούσε να έχει συζητήσει ο πρωθυπουργός με τον κύριο Δρούτσα εκ των προτέρων;
Τι ήθελε άραγε να πει εδώ ο ποιητής με αυτή την πρόσκληση;
Ότι, μήπως, αν δεν υπάρξει συναίνεση διακυβεύονται ‘εθνικά θέματα’;
Που σταματάει πια ο εκβιασμός του ‘Καραμανλής ή τανκς’;
Μπορούμε, άραγε, στο σημείο που βρισκόμαστε, στο κρισιμότερο σημείο της νεώτερης ιστορίας μας, να παίζουμε με τους πιο ενδόμυχους φόβους του λαού;
Μια απάντηση θα ήθελα.
Η. Χαραλαμπίδης
2 comments:
Αρχικά, δεν νομίζω ότι προκύπτει ζήτημα λαϊκής αποδοχής των όποιων μέτρων φέρει η κυβέρνηση, οπότε κατά συνέπεια δεν χρειάζεται καν η πειθώ του φόβου.
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς τότε μάλλον παραδεχόμαστε ότι ο λαός είναι ήδη αρκετά φοβισμένος.
Αν υπάρχει θέμα συναίνεσης αυτό είναι για να μοιραστεί η πολιτική ευθύνη, αλλά παράλληλα να διασφαλιστούν οι δανειστές μας ότι θα συνεχίσει να υφίσταται κοινωνική συνοχή ώστε να μην γίνει της Αργεντινής και θιγεί το πρόσωπο της Ε.Ε.
Στην Ελλάδα οι απόψεις της κοινωνίας εκφράζονται μέσω παρατάξεων, ομάδων, group ή ότι άλλο συλλογικό όργανο όπως και αν ονομάζεται. Αυτές τις ομάδες θέλουν να συγκρατήσουν και ως γνωστόν αυτές οι ομάδες είναι εξαρτημένες και παρακινούμενες από τα πολιτικά κόμματα.
Κατά τα άλλα ατομική κοινωνική ευθύνη δεν αισθάνεται κανείς. Η μόνη ευθύνη που αισθάνεται είναι η ευθύνη της τσέπης του. Αναρωτιέμαι αν σε κάποια από τις ομάδες που διαδηλώνουν κατά καιρούς (ΟΤΕ- ΔΕΗ κτλ) δικαιωνόντουσαν τα αιτήματα τους, θα αποχωρήσουν από τον αγώνα; Ρισκάρω μια εκτίμηση λέγοντας ναι. Ο αγώνας γίνεται για την πάπλωμα (τσέπη).
Σημ. Αναφορικά με τους «Αγανακτισμένους» και την περίφημη ατομική ευθύνη τους, σκωπτικά σκεφτόμενος, γιατί περιμένανε να τους «κράξουνε» οι Ισπανοί «Ξυπνήστε Έλληνες» για να δραστηριοποιηθούν. Εντάξει, παράλληλα έχω και τα παραδείγματα των φίλων μου που μου λένε -πάμε στους αγανακτισμένους για καμάκι και 2 Knows us better….
Η θέση μου είναι ότι λίγο πολύ τα πράγματα είναι προαποφασισμένα. Το καθυστερούν όσο μπορούν ώστε να προετοιμαστούν όλοι για μια αναπόφευκτη αναδιάρθρωση. Μέχρι τέλος Ιουνίου έχουμε ένα μήνα ακόμα, βλέπουμε.
Το παιντι ηθελε την Προυτσα για να χαμηλωσει τι μεσο ορο ηλικιας των παροντων και ετσι ναχει απηχηση στους νεους ψηφοφορους. Οσο για εθνικα θεματα, ας μη μιλαμε καλλιτερα γιατι ο μακαριτης Τασος Παπαδοπουλος θα στριφογυριζει στον ταφο του.
Post a Comment