Καταλαβαίνω τον νέο ερευνητή που του έχει τεθεί ως όρος για την απόκτηση του διδακτορικού του η δημοσίευση σε ξενόγλωσσα περιοδικά: όχι μόνο θα δημοσιεύσει σε crappy journals, αλλά μπορεί και να πληρώσει για να του ‘βάλουν’ το άρθρο. Ελπίζει βέβαια ότι η Επιτροπή του δε θα το παρατηρήσει, δε θα βάλει θέμα, θα σιωπήσει˙ ίσως γιατί σιωπά ό ίδιος ο επιβλέπων καθηγητής.
Αλλά γιατί ένας φτασμένος ακαδημαϊκός θα δημοσιεύσει σε αρπακτικό περιοδικό; Η απάντηση είναι απλή: Γιατί ηλικιακά 😊 'δεν τον παίρνει' να περιμένει ένα χρόνο για τη δημοσίευση, ή γιατί πιστεύει πως εκεί που έχει φτάσει ο μόνος κριτής του είναι ο Παντοδύναμος ή, για να σοβαρευτούμε, βάσεις όπως η Scopus ή Google Scholar συγκαταλέγουν τη σαβούρα στις λίστες τους και προσμετρούν τις ετεροαναφορές τους. Με βάση αυτές, η Clarivate (τέως Thompson Reuters) τους δίνει και Impact Factor!
Εκεί λοιπόν βρίσκεται το πρόβλημα: Αν οι Scopus και Google Scholar αγνοούσαν τα crappy journals, αυτά δε θα υπήρχαν.
Διαφορετικά, «γιατί να μην το στείλω εκεί»; Λέει ο φτασμένος συνάδελφος. «Όταν το μόνο που μετράει είναι τα citations και το Impact Factor;». «Τι να τα πάρω (τα citations) απ’ την Econometrica, τι να τα πάρω απ’ την… μπιπ˙ το ίδιο είναι».
Είναι όμως;
Αφήνω την απάντηση στους επαΐοντες με μία τελευταία παρατήρηση: Έχει ενδιαφέρον να δει κανείς ‘ποιοι’ είναι αυτοί που κάνουν αναφορές στο έργο του καθηγητή και σε ποια περιοδικά δημοσιεύουν εκείνοι. Στην Κίνα, για παράδειγμα, υποβάλλονται δέκα φορές περισσότερα διδακτορικά το χρόνο απ΄ ότι σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο μαζί. Και ο διδακτορικός φοιτητής είναι υποχρεωμένος να αναφερθεί σε όλες τις εργασίες, ακόμα και από τον ‘σαβουρότοπο’, στην προσπάθειά του να συντάξει μια όσο πιο ολοκληρωμένη επιθεώρηση βιβλιογραφίας (literature review) γίνεται, για την οποία θα κριθεί.
ΗΧ
Υ.Γ. Προς συνάδελφο
Γιάννη Μουρμούρη στο Facebook.
Γ.Μ. : Μεγάλο και ουσιαστικό θέμα Ηρακλή… Δυστυχώς αυτή η κατάσταση υποθηκεύει τις εκλογές και εξελίξεις μελών ΔΕΠ, άρα και την ποιότητα του πανεπιστημίου. Παλαιότερα ο νόμος το προέβλεπε με καταλογογράφηση περιοδικών, που αναγνωρίζονται. Ελπίζοντας να περιληφθεί στην νέα νομοθετική ρύθμιση…
ΗΧ: Καλημέρα Γιάννη. Έχω δώσει μάχες γι αυτό, ως αξιολογητής πανεπιστημιακών τμημάτων/προγραμμάτων. Η άρνηση λυσσαλέα. Γιατί η καταλογογράφηση περιοδικών είναι συνώνυμο της "αξιολόγησης".
Το θέμα είναι ακόμα μεγαλύτερο: Διότι ο κατάλογος πρέπει να ανταποκρίνεται στην ερευνητική κατεύθυνση του Τμήματος, όπως την καθορίζει η Πολιτεία. Και εδώ είναι τα όρια της ακαδημαϊκής ανεξαρτησίας. Αλλά όταν για να αποκτήσει αυτοδυναμία ένα τμήμα οικονομικών προσλαμβάνει παλαιοντολόγους, ψυχολόγους, ιστορικούς, κλπ., ΔΕΠ πλήρους απασχόλησης, πληρώνοντάς τους αδρά, από τους φόρους σου, αντί να τους δώσει 500 ευρώ να κάνουν τα δυο μαθήματά τους το χρόνο, (όχι που κάνουν αλλά που θα έπρεπε να κάνουν), προσκαλώντας τους, απλά, από αδελφό τμήμα, τι θα μπορούσε να είναι ένας τέτοιος κατάλογος και η ερευνητική κατεύθυνση του τμήματος, στην οποία τα μέλη ΔΕΠ θα πρέπει να εντάξουν την ερευνητική τους προσπάθεια;
Ξανά, και εδώ, είναι τα όρια
της ακαδημαϊκής ανεξαρτησίας. Γιατί σε ένα τμήμα νομικής, είναι κακώς εννοούμενη
η ακαδημαϊκή ελευθερία που μας επιτρέπει, άκριτα, να δημοσιεύουμε περί ορνιθολογίας
με τα λεφτά του φορολογούμενου. HX
