Πόσο χρονώ' ήτανε;

Πλάκα δεν έχει;

Την έχω ξαναγράψει την ιστοριούλα αλλά και τι έγινε; Φόρο πληρώνουμε;

Είχα κάποτε ένα αφεντικό. Κύριος πολύ παλιάς κοπής. Λάτρευε τη Ντόλυ. Στα χρόνια μου της Αγγλίας, εκείνη πήγαινε στο γραφείο μια φορά τη βδομάδα, πάντα με ένα κουτί γλυκά στο χέρι, για να του λέει τα νέα μου. Βλέπεις, εκείνα τα χρόνια δεν είχαμε κομπιούτερ και τηλέφωνα. Για να πάρουμε σπίτι, έπρεπε να βγούμε έξω, μέσ’ στο κρύο και τη βροχή, στους κόκκινους εκείνους θαλάμους που βλέπεις στα έργα Βασίλη, και να τηλεφωνήσουμε με κέρματα.

Του άρεσε λοιπόν του αφεντικού μου να διαβάζει τα ‘κοινωνικά’ στις εφημερίδες. «Ρε συ Ηρακλή», μου έλεγε. «Όταν ήμουν νέος διάβαζα τους γάμους. Μετά, τα βαφτίσια. Μετά, πάλι τους γάμους. Τώρα διαβάζω τις κηδείες». Και κάθε φορά που κάποιος γνωστός του ‘έφευγε’, μεταμορφωνότανε σε άλλον άνθρωπο. Αμίλητο κι αγέλαστο.

Σήμερα χάσαμε τη Μάρθα Καραγιάννη˙ τον ορισμό της ‘γυναίκας’. Στο τηλέφωνο, μόνο που δεν έκλεγε ένας καλός φίλος. «Τι έχεις ρε» του λέω. «Την ήξερες;». «Όχι ρε συ Ηρακλή», μου λέει. «Αλλά δεν ήταν και τόσο μεγάλη» (82). Όπως μου το ‘λεγε, σκεφτόμουν χαμογελώντας πως απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, από μια ηλικία και μετά, δεν ασχολούμαστε με τίποτε άλλο παρά μόνο με το ποιος έφυγε και πόσο χρονών ήταν. Όμως δε βλέπω τους φοιτητές μου να τους απασχολεί καθόλου το συγκεκριμένο θέμα. Και αναρωτιέμαι: Γιατί άραγε; 😊

Πλάκα δεν έχει; 

ΗΧ

Αυτοκίνητα πολυτελείας πυροβολημένων

 Πληρώνει μέχρι και 10,000 ευρώ παραπάνω, ώστε το καινούργιο του αυτοκίνητο να μην έχει καθόλου ‘διακριτικά’ (δεν ξέρω αν αυτή είναι η σωστή λέξη). Όχι απλά το μοντέλο, αλλά ούτε καν τη μάρκα.

Γιατί;
Μα γιατί κάνει ‘δήλωση’ στον Πασχάλη που θα το δει.

«Δεν το αγόρασα επειδή είναι Porsche˙ το αγόρασα μόνο και μόνο επειδή είναι Porsche».

Γνωρίζει βέβαια πολύ καλά πως ο Πασχάλης δε θα προσπαθήσει καν να βρει τη μάρκα του αυτοκινήτου˙ αυτό το βλέπει με την πρώτη ματιά (και για αυτό ακριβώς ο γείτονας το αγόρασε χωρίς διακριτικά). 

Αυτό που δε γνωρίζει όμως ο περήφανος ιδιοκτήτης, είναι πως τον Πασχάλη τον απασχολεί πολύ λιγότερο το αυτοκίνητο, και περισσότερο η ‘ψωνάρα’ του γείτονά του.

ΗΧ

 

ΠΑΡΑΜΙΛΩΝΤΑΣ (The Androulakis-Pegasus Affair)

Στην έρημο της Πολιτείας Utah, ή της Arizona, οι θερμοκρασίες το καλοκαίρι ξεπερνούν κατά πολύ τους 40 βαθμούς[1]. Εκεί, υπόγεια, σε έκταση εκατοντάδων στρεμμάτων, είναι εγκατεστημένοι servers που παρακολουθούν τους πάντες. Ή, τουλάχιστον, όσους δεν περνούν τα φίλτρα των προχωρημένων αλγορίθμων του λογισμικού τους, που μπροστά του το  Pegasus είναι παιχνιδάκι για μικρά παιδιά. Άλλωστε, από ‘κει προέρχεται και το Pegasus, μιας και η Αμερική δεν έχει κανενός είδους μυστικά από το Ισραήλ.

Ανακοινώθηκε πως η Pegasus έχει συμβόλαια με 17 από τις 27 χώρες της Ένωσης. Δεν άκουσα όμως να γίνεται κανενός είδους χαμός, θόρυβος ή συζήτηση εκεί. Δεν ξέρουμε καν ποιες είναι οι χώρες αυτές. Μόνο από τη δική μας χώρα ζήτησε η ‘μοναδική’ κυρία Φον ντερ Λάιεν εξηγήσεις. Γιατί; Μα γιατί μόνο σε μας ξέσπασε πάλι μηντιακός όλεθρος, και ‘εργαλειοποίηση’, μπας και κερδηθεί κάνα προεκλογικό ψηφουλάκι.

Microsoft, Google, Yahoo και τόσοι άλλοι έχουν ευρετηριάσει το σκληρό σου δίσκο, φίλε μου Βασίλη. Ακόμα και ένας χαμηλόβαθμος υπάλληλος της Microsoft ξέρει μέχρι και πότε πας 'προς νερού' σου. Όλα τα κινητά 'ωτακούγονται' από τις εταιρείες αυτές. Κάνε ένα πείραμα: Πάρε τηλέφωνο κάποιο φίλο και ανάφερε κάνα δυο φορές τη λέξη 'Σαντορίνη' για παράδειγμα. Μέσα σε 5 λεπτά, booking.com και TripAdvisor θα σου στείλουν πληροφορίες για τα ξενοδοχεία στο νησί. Στις περισσότερες χώρες, οι ανεξάρτητες αρχές οικονομικού εγκλήματος παρακολουθούν όσους ‘πρέπει’ να παρακολουθούν. Στην Ιταλία, θυμάμαι, μου το είχαν πει ανοιχτά: «Πρόεδρε, το τηλέφωνό σου παρακολουθείται». Σας ενοχλούν όλα αυτά; Εμένα καθόλου. Πληρώνω τους φόρους μου και κοιμάμαι μια χαρά τα βράδια.

Σε χώρες όπου υπάρχει ο ‘προσωπικός αριθμός’, στις περισσότερες της δυτικής Ευρώπης, οι πάντες γνωρίζουν τα πάντα. Τις έχω πει τις παρακάτω ιστοριούλες αλλά θα τις επαναλάβω.

1.    Στη Σουηδία, όπου πέρασα 5 απ’ τα καλύτερά μου χρόνια (μιας και εκεί γεννήθηκε και ο Ευκλείδης) το bestseller κάθε χρονιάς είναι το βιβλίο που αναφέρει πόσο φόρο πλήρωσε ο κάθε πολίτης.

2.     Μια Παρασκευή βράδυ, όταν γίνονται και τα περισσότερα αλκοτέστ, με σταματά η αστυνομία. «Κύριε Χαραλαμπίδη καλησπέρα. Ξέρουμε όσα πρέπει για σας και την κυρία Ντόλυ, αλλά ποιοι είναι οι συνεπιβάτες σας στο πίσω κάθισμα;» (ήταν στενός φίλος και συνάδελφος από την Ουαλία με τη γυναίκα του). 

3.     Μια φορά η γραμματέας μου πήγε να αγοράσει ένα καινούργιο ψυγείο. Το βρήκε, το έκλεισε και προχωρά στο ταμείο για να πληρώσει. Η ταμίας όμως της λέει: «κυρία, Πώσασλένε: το υπόλοιπο του τραπεζικού σας λογαριασμού δεν επιτρέπει να σας το δώσουμε με δόσεις, όπως επιθυμείτε». Αυτά όλα, πριν από 35 σχεδόν χρόνια.

 Εκείνο που δεν έγινε γνωστό στο ‘Androulakis Affair’ (σκηνοθεσία Steven Spielberg) είναι ο λόγος που το τηλέφωνό του παρακολουθείτο. Σίγουρα, ο λόγος αυτός δεν ήταν η μηντιακή-αντιπολιτευτική μπουρδολογία κατά την οποία ο Μητσοτάκης παρακολουθεί τους αντιπάλους του (σιγά τον αντίπαλο 😊). Όμως, πού ξέρω 'γω αν ο φίλτατος κ. Ανδρουλάκης δε συνομιλούσε με κάνα αναρχοαυτόνομο των Εξαρχείων, που είχε συλληφθεί να πετάει μολότοφ; Γιο συναδέλφου-συναγωνιστή, τότε που, νεαροί, ανεμίζανε αγέρωχα την παντιέρα ρόσα; Ή με πράκτορα ξένης χώρας που παρακολουθείτο κι εκείνος; Ή με τον Πούτιν; 

Και για να σοβαρευτούμε. Η παρακολούθηση κινητών σχετίζεται μόνο με τη μάχη κατά της τρομοκρατίας και την εθνική ασφάλεια. Για όλα τ’ άλλα, ένας φοιτητής μου στη Microsoft Cloud Security γνωρίζει, αν θέλει, όσα δεν ξέρει ούτε ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης για τον εαυτό του. Ας μην ξεχνάμε τα ημέλς της Χίλαρι Κλίντον. Η, σε αυτό το βαθμό, εργαλειοποίηση της παρακολούθησης, εις άγραν εκλογικών πόντων, μόνο ως ‘θλιβερή’ μπορώ να την χαρακτηρίσω.

Τέλος πάντων. Αρκετά τα φρούτα της αυλής των θαυμάτων. Ας σταματήσω εδώ. Η πανσέληνος ήταν προχθές, και δεν νομιμοποιούμαι να συνεχίζω.  

Καλή Παναγιά τη Δευτέρα.

ΗΧ

 

[1] Μια εμπειρία που έζησα Αύγουστο στο Abu Dhabi κάτω από 50 βαθμούς. Και μια εμπειρία που αξίζει κανείς να τη ζήσει, έστω και με κίνδυνο της υγείας του. Αν και στη Masdar City, στην πόλη του μέλλοντος, 10 λεπτά έξω απ’ το Abu Dhabi, οι υπόγειες συγκοινωνίες και κυκλοφορία γενικά, και η ολιστική αρχιτεκτονική που ενισχύει τα ρεύματα αέρα ανάμεσα στα κτήρια, έχουν καταφέρει να κατεβάσουν τη μέση θερμοκρασία κατά 5 βαθμούς.

Μύκονος: Το νησί των ανέμων

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΡΩΙΝΟΥ ΚΑΦΕ ΜΕ ΦΙΛΟ ΜΥΚΟΝΙΑΤΗ

«Το Νησί των Ανέμων βουλιάζει με το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος» μου λέει καταχαρούμενος.

«Το ‘Λευκό Νησί’» τον διορθώνω «παρόλο που για την εκθαμβωτική ‘λευκάδα’ του, δε φαίνεται να ενδιαφέρεται ούτε η Δίωξη, ούτε το ΣΔΟΕ, ούτε οι 29 κατασκευαστές πλυντηρίων».

Και το θέμα έρχεται στη συζήτηση που είχα με άλλο φίλο σήμερα το πρωί, για τα ‘γραφεία συνοδών’ που είναι πάντα ‘sold-out’ τη βδομάδα των Ποσειδωνίων. «Τι ακριβώς ‘εκτίθεται’ στα Ποσειδώνια από τη μεγαλύτερη ναυτιλία του κόσμου;», αναρωτήθηκε ο μεγαλοτραπεζίτης.  

«Να σου πω πώς ακριβώς ‘δουλεύει’ το σύστημα»˙ μου λέει ο φίλος Μυκονιάτης.  «η εύσχημη ‘μικρή’, συνήθως με τις ευλογίες του μπαμπά, αποταμιεύει ένα χρόνο από τη δουλίτσα της, για να αγοράσει μια τσαντούλα θαλάσσης LV, αντίστοιχο μαγιό,  και ένα σ/κ στο ‘νησί’, με ξαπλώστρα τρίτη σειρά, και χωρίς ομπρέλα. Φωτογραφίζεται ή βιντεοσκοπείται, από τοπικό ‘επί τούτου’ κανάλι (sic)˙ συνήθως, μπαίνοντας στη θάλασσα (μόνο μέχρι το γόνατο φυσικά). Στέλνει τις φωτό/βίντεο σε σκουπιδο-σελίδα του διαδικτύου, έναντι κάποιου κόστους, με τη συμφωνία να προβάλλεται για έξι μήνες.  Χαμός στα ‘μου αρέσει’ στο Instagram. Influencer γίνεται τώρα η μικρή με τα εκτιθέμενα… προσόντα της. Mέχρι και τα σκουπιδοκάναλα την προσκαλούν για συνεντεύξεις γύρω από τα Ελληνοτουρκικά, την επισιτιστική κρίση, και την παγκόσμιο οικονομία.

Το επόμενο βήμα; μα στο Survivor φυσικά.

Απλά είναι νομίζω τα πράματα. Ή όχι;

ΗΧ