Η αξία της ανθρώπινης ζωής

Πέσαμε πάλι χθες να τον φάμε τον Wolfgang #Schäuble. Αλλά τι ακριβώς ήταν αυτό που είπε και δε μας άρεσε;

Τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι είπαν κι όλοι οι άλλοι˙ albeit, στην περίπτωσή τους, συγκεκαλυμμένα: Η ζωή «είναι» το υπέρτατο αγαθό αλλά 'υπέρτατο' δεν σημαίνει απαραίτητα και 'απροσμέτρητο'. Όπως όλα τα άλλα αγαθά, έχει και η ζωή την αξία της. Και η αξία αυτή δεν είναι απεριόριστη ή άπειρη, αλλά πεπερασμένη. Αν ήταν διαφορετικά, η ζωή δε θα είχε μεγαλύτερη αξία από αυτή του σκαρφαλώματος των δέντρων και της διατροφής με βελανίδια.

Για την ακρίβεια, σε όλες τις μελέτες ‘κόστους-ωφέλειας’ που κάνουμε, π.χ. για πυρηνικούς σταθμούς, ναυσιπλοΐα, σεισμούς, αντιμετώπιση θεομηνιών γενικά, πάντοτε, και ‘υποχρεωτικά’, δίνουμε ένα νούμερο στην αξία της ανθρώπινης ζωής. Μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία˙ αυτό εναπόκειται στον εκάστοτε ερευνητή.

Αλλά αν υποθέταμε την αξία της ανθρώπινης ζωής ως άπειρη, δε θα είχαμε ποτέ καταφέρει να πάρουμε κανένα μέτρο για την προστασία της. Στα δέντρα θα ήμασταν ακόμη. Εμείς θα γινόμασταν Μάνδρα Αττικής κάθε χειμώνα, και οι Σουηδοί θα βουτούσαν στα σιντριβάνια με το πρώτο κύμα κάποιου καύσωνα.

Και αυτά είναι παραδείγματα που ακόμα και η άγαμος θυγατέρα θα ήταν σε θέση να καταλάβει. 😉

ΗΧ