Τέρμα λοιπόν τα μπάνια του λαού.
Όλοι πίσω, μαύροι-μαύροι και ξεροψημένοι.
Παρέλαση τα λευκά φανελάκια και τα με βαθύ ντεκολτέ μπλουζάκια στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Ε, πώς, να μην τονίσουμε και λίγο τις ηλιοκαμένες κορμάρες μας;
[πάλι καλά που δεν αρχίσαμε να ρεβόμαστε κιόλας, όπως παλιά, να δείξουμε ότι συν τοις άλλοις φάγαμε και καλά]
Όλοι ανεξαιρέτως, από τον τελευταίο μηχανόβιο μέχρι τους εθνικούς αντιπροσώπους μας, με την ίδια δήλωση:
Δυστυχώς τελειώσανε..
Δυστυχώς;
Δυστυχώς.
Γιατί τώρα πρέπει να δουλέψουμε.
Κακό πράμα η δουλειά.
Καταδίκη και κατάντια.
Ιδιαίτερα εκείνη η ανθυγιεινή των διαφόρων ‘ρετιρέ’.
Ξέρετε ποια. Αυτή που πάμε στο γραφείο κατά τις δέκα. Καφεδάκι και κουλούρι ν’ ανοίξει το μάτι απ’ τη χθεσινοβραδινή κραιπάλη. Κατά τις δώδεκα «πετάγομαι μια στιγμή εδώ δίπλα να ψωνίσω κάτι». Επιστρέφουμε κατά τις δύο με τις απογευματινές εφημερίδες. Τις ξεφυλλίζουμε στα γρήγορα (μη χάνουμε και χρόνο στο σπίτι). Ε, και μετά από λίγο «εγώ λέω να την κάνω σιγά σιγά μη με πιάσει η κίνηση».
Αλλά όταν την άλλη βδομάδα ο Πρωθυπουργός ανακοινώσει στη Σαλονίκη την κατάργηση της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ, θα κατεβούμε στο πεζοδρόμιο να διαδηλώσουμε.
Γιατί έχουμε ‘δικαίωμα’ στη δουλειά.
Κληρονομικό και αναφαίρετο.
Και με τα μυαλά αυτά θα πάμε μπροστά σαν τόπος.
Θα γίνουμε αποτελεσματικοί σ' ένα έντονα ανταγωνιστικό, παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Θα φτιάξουμε καλύτερα σχολεία και πανεπιστήμια για τα παιδιά μας.
Θα λύσουμε το ασφαλιστικό, και θα εξασφαλίσουμε πιο αξιοπρεπή γηρατειά.
Έτσι. Επειδή τα δικαιούμαστε όλα αυτά.
Επειδή υπάρχει μια μηχανή εκεί ψηλά, over the rainbow, όπου ο μάγος του Οζ κόβει λεφτά.
Άντε να δούμε.
Καλό χειμώνα Dorothy!
Καλό χειμώνα Βασίλη..
Η. Χαραλαμπίδης
No comments:
Post a Comment