Μια πονεμένη ιστορία που κρατά τρία χρόνια τώρα. Διαφθορά, κακοδιαχείριση και πολλά ακόμα. Αλλά, για να μη λαϊκίζουμε, και συστημικός επενδυτικός κίνδυνος.
Ποιος όμως θα το πίστευε, 20 χρόνια πριν, πως τέτοια πράματα μπορούν να συμβούν ακόμα και σε ένα Ελβετικό κολοσσό; Στην 'τράπεζα των πλουσίων', όπως η CS ήταν γνωστή;
100 δις η γραμμή πιστωτικής ρευστότητας προς την αγοράζουσα UBS από την κεντρική τράπεζα. Απίστευτα νούμερα, αν σκεφτεί κανείς ότι, πριν κάνα δυο χρόνια, η κεφαλαιοποίηση της CS ήταν το μισό αυτού του ποσού. Συν άλλα 10 δις για επισφαλείς απαιτήσεις από περιουσιακά στοιχεία που είναι δύσκολο να αποτιμηθούν.
Και επανέρχομαι: too big to fail? Το είδαμε το επεισόδιο αυτό το 2009. Δε ζούμε όμως σε μια φιλελεύθερη οικονομία ζήτησης-προσφοράς; Έτσι δε λέμε στους μαθητές μας; Αν, σαν επιχειρηματίας γνωρίζω πώς, αν χρειαστεί, κάποιος θα μου πετάξει το σωσίβιο, τότε η ύψιστη υποχρέωσή μου για 'δέουσα επιμέλεια' (due diligence) θα έχει αμβλυνθεί σημαντικά, και αυτό συνέβη με την CS.
'Ηθικό Κίνδυνο (moral hazard) το είχε ονομάσει αυτό ο κάποτε δάσκαλός μου, Kenneth Arrow. H βάση του βρίσκεται στην Ασύμμετρη Πληροφόρηση (asymmetry of information) του μεγάλου Joe Stiglitz, ίσως του σημαντικότερου Νόμπελ που έχουμε δώσει ποτέ στην ιστορία του θεσμού, αλλά και φίλου και 'συντρόφου' στα όμορφα εκείνα χρόνια της Σιγκαπούρης, όταν μοιραζόμασταν το ίδιο δωματιάκι, προσπαθώντας να καπνίσουμε δίπλα στο ανοιχτό παράθυρο, σε περίοδο ιουλιανών μουσώνων, και με ένα κουτάκι μπύρα στο χέρι, αργά Παρασκευές απόγευμα.
HH
No comments:
Post a Comment