Η αγελάδα στο ταβάνι (ή, ο ρόλος του δασκάλου)

 

Η φωτογραφία μου θύμισε μια ιστορία που έλεγε η γιαγιά μου η Κυρ-Ασημίνα η Σαντορινιά όταν λέγαμε κάποια ανοησία.

[...]Έκανε το σκατό του παξιμάδι για να τον σπουδάσει.
Με χίλιες δυσκολίες, τα κατάφερε τελικά ο νεαρός, και γύρισε στο χωριό θριαμβευτής με το ‘χαρτί’.
Ένα βράδυ, όπως τρώγανε, κοιτάζει προς τα πάνω και βλέπει μια καβαλίνα στο δοκάρι.
Και ρωτάει τον περήφανο πατέρα:
«ρε συ πατέρα, σπάω το κεφάλι μου: Πώς ανέβηκε η αγελάδα εκεί πάνω;»
Κι εκείνος εμφανώς συντετριμμένος πια του απαντά:

«Γιε μου, και πρωθυπουργός να γίνεις, άνθρωπος δε γίνεσαι».

(Σοφός άνθρωπος η Κυρ-Ασημίνα).

ΗΗ

Υ.Γ.: (Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράματα είναι εντελώς συμπωματική).
Σε πολλά απ’ τα παιδιά (φοιτητές) μας αναφέρομαι που ενώ είναι άπιαστα στα μαθηματικά, πολλές φορές δυσκολεύονται να ζητήσουν μισή ντουζίνα αυγά απ’ το μπακάλη. Κι εδώ είναι ο δικός μας μεγάλος ρόλος, των πανεπιστημιακών: πώς μετουσιώνεις το επιστημονικό ταλέντο σε προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο; Αυτές ήταν και οι ‘εντολές’ μου το 1992, όταν ήρθα στο Erasmus: Με τη δημιουργία του MEL, να συνδέσω τον επιχειρηματικό κόσμο του Ρότερνταμ, που τότε περιστρεφότανε γύρω από τη ναυτιλία και το λιμάνι, με το σπουδαίο πανεπιστήμιό μας. Δύσκολο το εγχείρημα όταν η άποψη του επιχειρηματικού κόσμου για τους πανεπιστημιακούς ήταν (και είναι) το λιγότερο ‘απαξιωτική’. Και πολλές φορές όχι άδικα, όταν καθηγητές της χρηματοοικονομικής, της διοίκησης ή των οικονομικών δεν έχουν δει τράπεζα ή επιχείρηση ούτε απ’ έξω. Οι γνωστοί σαν "book professors". Τα κατάφερα; Ας πω μόνο πως, στα χρόνια μου, το ΜΕΛ είχε ένα (εξωθεσμικό) Εποπτικό Συμβούλιο που απαρτίζονταν από τους CEO των 10 μεγαλύτερων πολυεθνικών εταιρειών της πόλης, αρχής γενομένης με το λιμάνι του Ρότερνταμ. Τότε ήταν που εισήγαγα και τον όρο «κοινωνικό αντίκτυπο» (societal impact). Πολλοί συνάδελφοί μου είχαν γελάσει: «τι είναι πάλι τούτο;» Για ‘κείνους, το πρώτο πράμα κάθε πρωί, πριν ακόμα και από τον πρωινό καφέ, ήταν να μετρήσουν τις εταιροαναφορές στο έργο τους. Γιατί μόνο αυτό είχε σημασία. Σήμερα, το «societal impact» είναι το μότο του πανεπιστημίου μας (και πολλών άλλων). ΗΗ