Χασκογελά χωρίς να ξέρει τι φύλλο έχει

Μικρός έπαιζα χαρτιά.

Μου άρεσε το ποκεράκι, γιατί τα κατάφερνα αρκετά καλά στο να υπολογίζω πιθανότητες.
Θυμάμαι είχαμε ένα φίλο που έχανε συστηματικά. Με σημαδεμένη τράπουλα έπαιζε, και έχανε. Και διαρκώς γελούσε. Του είχαμε έτσι βγάλει το, ας πούμε, παρατσούκλι «αυτός χασκογελά χωρίς να ξέρει τι φύλλο έχει».

Πριν κάνα περίπου χρόνο, ο κύριος Τσίπρας δεν ήξερε να πει «καλημέρα» στα Αγγλικά. Τώρα τα καταφέρνει καλούτσικα, αν και είμαι σίγουρος πως πολλές απ’ τις δηλώσεις του σε ξένους δημοσιογράφους τις έχει αποστηθίσει. Το να πεις δυο λέξεις σε ξένη γλώσσα δεν είναι τόσο δύσκολο. Αυτό μαθαίνεται σχετικά εύκολα. Το δύσκολο είναι να καταλάβεις τι είναι αυτό που σου λένε. Αυτό απαιτεί πολύ χρόνο και εξοικείωση στη χρήση της γλώσσας.

Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, ο κύριος Τσίπρας χασκογελά. Όλοι συνοφρυωμένοι τριγύρω του, κι αυτός χασκογελά. «Mα πού είναι το αστείο;» με ρωτάει ένα φίλος χθες το βράδυ. Το αστείο είναι πως δεν καταλαβαίνει γρι από αυτά που ακούει. Αν κανείς παρατηρήσει, θα δει πως σκύβει πάντα προς το μέρος του συνομιλητή του, προσπαθώντας να ακούσει καλύτερα.

Αν όλη αυτή την περίοδο των "διαπραγματεύσεων" (sic) χρησιμοποιούσε διερμηνέα, ίσως τώρα να είχαμε καταλήξει σε κάποια συμφωνία...

Λέω τώρα ‘γω, κουβέντα να κάνουμε.

Η. Χαραλαμπίδης