Έχω ένα φίλο και γείτονα.
Δυο-τρία σπίτια παρακάτω.
Ένας απλός άνθρωπος.
Δέκα χρόνια τώρα, κάθε πρωί, οκτώ η ώρα ακριβώς, στα ποδήλατά μας.
-Καλημέρα Ίβο
-Καλημέρα Ηρακλή
-Βρωμόκαιρος σήμερα
-Αύριο, ακούω, θα ανέβει λίγο η θερμοκρασία
Οι ίδιες πάντα τετριμμένες κοινοτυπίες στην αρχή της μέρας.
Έτσι και χθες το απόγευμα.
Ψιλόβρεχε, κι όπως έτρεχα προς το γυμναστήριο για την καθημερινή αυτοτιμωρία μου, τον πέτυχα να γυρίζει απ τον μπακάλη με δυο βαριές σακούλες στα χέρια.
Τα ψώνια της βδομάδας.
-Τρέχεις μες στη βροχή;
-Εσύ κουβαλάς σακούλες μες στη βροχή;
(Γελάσαμε)
-Δε θα ‘πρεπε να ετοιμάζεσαι σιγά-σιγά;
-Έχουμε ώρα. Θα ‘ρθεις;
-Το ρωτάς;
-Τα λέμε τότε το βράδυ.
Λίγες ώρες αργότερα, η Φιλαρμονική του Ρότερνταμ έπαιζε το χριστουγεννιάτικο κονσέρτο της προς τιμή του.
Και όταν, στο τέλος, η ορχήστρα του αφιέρωσε το δεύτερο κονσέρτο για βιολί του Μπαχ, ένα κατάμεστο De Doelen, σε standing ovation, δεν τον άφηνε να φύγει. Γιατί δεν θέλαμε να τον χάσουμε.
Τιμήσαμε χθες βράδυ την αποχώρηση ενός απλού ανθρώπου που μέσα σε δέκα χρόνια κατόρθωσε να μεταμορφώσει το Ρότερνταμ από μια πόλη-λιμάνι σε μια απαστράπτουσα μητρόπολη.
Πόσα ακόμα έχουμε να μάθουμε από τους δυτικούς για την απλότητα, τους χαμηλούς τόνους, τη σκληρή δουλειά αλλά και την αποτελεσματικότητα; Πότε θα μάθουμε να μη τα παίρνουμε όλα σε προσωπικό επίπεδο; Πότε θα καταλάβουμε ότι η φωνή, ο τσαμπουκάς και το χέρι στο τραπέζι δεν οδηγούν πουθενά; Μια ζωή τους κοροϊδεύουμε που πάνε για ύπνο από τις 10, ενώ εμείς οι καλτσάτοι* γλεντζέδες ξέρουμε να ζούμε. Αυτοί, εργατικά μυρμηγκάκια, χτίζουν πόλεις σαν το Ρότερνταμ. Τις καμαρώνουν και τις προστατεύουν ως κόρη οφθαλμού. Εμείς έχουμε την ομορφότερη πόλη στον κόσμο. Και την καίμε μέσα σε μια νύχτα.
Τον κοίταζα όπως συνέχισε το δρόμο του, κουβαλώντας τις σακούλες με τα ψώνια του.
Μέσα στο ίδιο τριμμένο μαύρο παλτό που τον ξέρω 10 χρόνια τώρα.
Τυλιγμένος στο ίδιο κόκκινο κασκόλ που τον βλέπω 10 χρόνια τώρα.
Ένας απλός άνθρωπος.
Ivo Opstelten τον λένε τον γείτονά μου.
Ο Δήμαρχος του Ρότερνταμ.
Η Χαραλαμπίδης
*το άκουσα κι αυτό πρόσφατα. Καλτσάτο είναι το πρώτο τραπέζι πίστα. Γιατί; Μα γιατί αν κάθεσαι εκεί ανεβάζεις το πόδι σου και βλέπουν έτσι οι θαμώνες την.. κάλτσα σου!
December 21, 2008
December 19, 2008
Τα άλλα τα παιδιά
Χαίρομαι όταν ο Βασίλης διαβάζεται από επαΐοντες.
Όπως ο Κωστής Χατζηδάκης.
Ο Υπουργός Μεταφορών, για όσους δεν τον γνωρίζετε.
Σας συστήνω να διαβάσατε το χθεσινό του άρθρο «η Ελλάδα δεν είναι για κάψιμο» (http://www.khatzidakis.gr/) σαν συνέχεια του δικού μου «Athens aflame» παρακάτω.
Για του λόγου το αληθές, για όσους αμφισβήτησαν αυτά που έγραψα στο άρθρο αυτό, χθες οι Moody’s υποβάθμισαν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, περιγράφοντάς την ως ασταθή, με σαφή αναφορά στην έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στην Αθήνα το τελευταίο δεκαπενθήμερο.
Βλέπω με θλίψη τα παιδιά στους δρόμους.
Αλλά βλέπω και κάποια άλλα παιδιά.
Αυτά πού σκυμμένα νύχτα-μέρα πάνω σ’ ένα βιβλίο θα κατακτήσουν τελικά τη ζωή.
Αυτά που γνωρίζουν ότι κανείς δεν χρωστάει σε κανένα τίποτα.
Ότι κανείς δεν γεννιέται με κληρονομικά δικαιώματα στη ζωή.
Αυτά που ξέρουν ότι τα πάντα μπορεί να κατακτηθούν αλλά μόνο με σκληρή δουλειά.
Τα παιδιά αυτά έχουν και όνειρο, και ελπίδα, και προοπτική.
Με ή χωρίς οικονομική κρίση.
30 χρόνια εκπαιδευτικός, έχω ‘φτιάξει’ πάνω από 3000 τέτοια παιδιά.
Τα γνωρίζω ένα προς ένα.
Διοικητές, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί.
Ρυθμίζουν τις τύχες μας.
Και είμαι περήφανος για το καθένα απ αυτά.
Δεν άκουσα όμως κανέναν, αυτές τις μέρες, να μιλάει και γι αυτά τα παιδιά.
Δεν άκουσα κανέναν να θέλει να ‘σκύψει’ πάνω κι απ’ αυτά τα παιδιά.
Και να τα ρωτήσει τη γνώμη τους για όλα όσα συμβαίνουν.
Δεν έχουν άραγε κι αυτά κάτι να πουν;
Η. Χαραλαμπίδης
Όπως ο Κωστής Χατζηδάκης.
Ο Υπουργός Μεταφορών, για όσους δεν τον γνωρίζετε.
Σας συστήνω να διαβάσατε το χθεσινό του άρθρο «η Ελλάδα δεν είναι για κάψιμο» (http://www.khatzidakis.gr/) σαν συνέχεια του δικού μου «Athens aflame» παρακάτω.
Για του λόγου το αληθές, για όσους αμφισβήτησαν αυτά που έγραψα στο άρθρο αυτό, χθες οι Moody’s υποβάθμισαν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας, περιγράφοντάς την ως ασταθή, με σαφή αναφορά στην έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στην Αθήνα το τελευταίο δεκαπενθήμερο.
Βλέπω με θλίψη τα παιδιά στους δρόμους.
Αλλά βλέπω και κάποια άλλα παιδιά.
Αυτά πού σκυμμένα νύχτα-μέρα πάνω σ’ ένα βιβλίο θα κατακτήσουν τελικά τη ζωή.
Αυτά που γνωρίζουν ότι κανείς δεν χρωστάει σε κανένα τίποτα.
Ότι κανείς δεν γεννιέται με κληρονομικά δικαιώματα στη ζωή.
Αυτά που ξέρουν ότι τα πάντα μπορεί να κατακτηθούν αλλά μόνο με σκληρή δουλειά.
Τα παιδιά αυτά έχουν και όνειρο, και ελπίδα, και προοπτική.
Με ή χωρίς οικονομική κρίση.
30 χρόνια εκπαιδευτικός, έχω ‘φτιάξει’ πάνω από 3000 τέτοια παιδιά.
Τα γνωρίζω ένα προς ένα.
Διοικητές, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί.
Ρυθμίζουν τις τύχες μας.
Και είμαι περήφανος για το καθένα απ αυτά.
Δεν άκουσα όμως κανέναν, αυτές τις μέρες, να μιλάει και γι αυτά τα παιδιά.
Δεν άκουσα κανέναν να θέλει να ‘σκύψει’ πάνω κι απ’ αυτά τα παιδιά.
Και να τα ρωτήσει τη γνώμη τους για όλα όσα συμβαίνουν.
Δεν έχουν άραγε κι αυτά κάτι να πουν;
Η. Χαραλαμπίδης
December 17, 2008
Athens aflame
Σκέφτηκα πολύ αν θα ‘πρεπε να γράψω τις μέρες αυτές.
Άλλωστε, τι θα ‘χα να πω που δεν το ‘χω ήδη πει τα τελευταία 4 χρόνια;
Ότι γίναμε πάλι διεθνώς ρόμπα;
Ότι για μια βδομάδα γίναμε πρωτοσέλιδα σε όλες τις εφημερίδες του κόσμου;
Ότι μας χαρακτήρισαν ασταθείς, αναξιόπιστους και με ‘ιδιαιτερότητες’;
Ότι δεν θα μπει πλέον δεκάρα ξένου θεσμικού επενδυτή στο Ελληνικό χρηματιστήριο;
Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά;
Σημασία έχει να ακολουθήσουμε τα προχθεσινά 6 σημεία του κυρίου Τσίπρα.
Που θα τα παρουσιάσει, λέει, και στον κύριο Παπούλια:
Περισσότερα λεφτά (χωρίς δουλειά) σε όλους, πλήρη και μόνιμη απασχόληση για όλους, απόρριψη (κατά συνέπεια) των αγορών, κλείσιμο των (οικονομικών) συνόρων μας και ενασχόληση με το βαμβάκι, τα καπνά και τις ελιές μας.
Να το πάρουμε δηλαδή λιγάκι βουκολικά, βαυκαλιζόμενοι, μέσα στην εν κρανίω τρικυμία μας, με τις αιθεροβάμονες περιπλανήσεις του Νίκου Πουλαντζά και της Ρόζας Λούξεμπουργκ στη Σορβόννη του 68.
Γιατί αυτό προτείνει, αν καταλαβαίνει και ο ίδιος τι προτείνει, ο κύριος Τσίπρας και οι ΣΥΝ αυτώ.
Το θλιβερό είναι το πόσο εύκολα οι (σήμερα τουλάχιστον) ουτοπίες αυτές, που ούτε ο ίδιος κατά βάθος δεν πιστεύει, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μικροπολιτικό όφελος κατεβάζοντας προβληματισμένα, αλλά και ανυποψίαστα, παιδιά στους δρόμους, να κάψουν την Αθήνα.
Εγώ δεν έχω τίποτα να πω.
Με κάλυψε χθες πλήρως ο Νικολά Σαρκοζί:
«Στις δημοκρατίες, οι κυβερνήσεις αλλάζουν στις κάλπες και όχι στους δρόμους»
Η. Χαραλαμπίδης
Άλλωστε, τι θα ‘χα να πω που δεν το ‘χω ήδη πει τα τελευταία 4 χρόνια;
Ότι γίναμε πάλι διεθνώς ρόμπα;
Ότι για μια βδομάδα γίναμε πρωτοσέλιδα σε όλες τις εφημερίδες του κόσμου;
Ότι μας χαρακτήρισαν ασταθείς, αναξιόπιστους και με ‘ιδιαιτερότητες’;
Ότι δεν θα μπει πλέον δεκάρα ξένου θεσμικού επενδυτή στο Ελληνικό χρηματιστήριο;
Αλλά τι σημασία έχουν όλα αυτά;
Σημασία έχει να ακολουθήσουμε τα προχθεσινά 6 σημεία του κυρίου Τσίπρα.
Που θα τα παρουσιάσει, λέει, και στον κύριο Παπούλια:
Περισσότερα λεφτά (χωρίς δουλειά) σε όλους, πλήρη και μόνιμη απασχόληση για όλους, απόρριψη (κατά συνέπεια) των αγορών, κλείσιμο των (οικονομικών) συνόρων μας και ενασχόληση με το βαμβάκι, τα καπνά και τις ελιές μας.
Να το πάρουμε δηλαδή λιγάκι βουκολικά, βαυκαλιζόμενοι, μέσα στην εν κρανίω τρικυμία μας, με τις αιθεροβάμονες περιπλανήσεις του Νίκου Πουλαντζά και της Ρόζας Λούξεμπουργκ στη Σορβόννη του 68.
Γιατί αυτό προτείνει, αν καταλαβαίνει και ο ίδιος τι προτείνει, ο κύριος Τσίπρας και οι ΣΥΝ αυτώ.
Το θλιβερό είναι το πόσο εύκολα οι (σήμερα τουλάχιστον) ουτοπίες αυτές, που ούτε ο ίδιος κατά βάθος δεν πιστεύει, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μικροπολιτικό όφελος κατεβάζοντας προβληματισμένα, αλλά και ανυποψίαστα, παιδιά στους δρόμους, να κάψουν την Αθήνα.
Εγώ δεν έχω τίποτα να πω.
Με κάλυψε χθες πλήρως ο Νικολά Σαρκοζί:
«Στις δημοκρατίες, οι κυβερνήσεις αλλάζουν στις κάλπες και όχι στους δρόμους»
Η. Χαραλαμπίδης
November 26, 2008
Τα αίτια της χρηματοπιστωτικής κρίσης..
Δεν φιλοξενώ άρθρα άλλων.
Δεν ξέρω καν ποιος είναι ο συγγραφέας του παρακάτω.
Όποιος και να ‘ναι, συγχαρητήρια και πλήρη συγγραφικά δικαιώματα αποδίδονται in full.
Δεν άντεξα τον πειρασμό να το βάλω.
Από τις χιλιάδες ερμηνείες που έχουμε πρόσφατα διαβάσει για τη χρηματοπιστωτική κρίση, αυτή είναι σίγουρα η πειστικότερη.
Απολαύστε την.
~~
November 20 (Bloomberg) -- The Somali pirates, renegade Somalis known for hijacking ships for ransom in the Gulf of Aden, are negotiating a purchase of Citigroup.
The pirates would buy Citigroup with new debt and their existing cash stockpiles, earned most recently from hijacking numerous ships, including most recently a $200 million Saudi Arabian oil tanker. The Somali pirates are offering up to $0.10 per share for Citigroup, pirate spokesman Sugule Ali said earlier today. The negotiations have entered the final stage, Ali said. «You may not like our price, but we are not in the business of paying for things. Be happy we are in the mood to offer the shareholders anything», said Ali.
The pirates will finance part of the purchase by selling new Pirate Ransom Backed Securities. The PRBS's are backed by the cash flows from future ransom payments from hijackings in the Gulf of Aden. Moody's and S&P have already issued their top investment grade ratings for the PRBS's.
Head pirate, Ubu Kalid Shandu, said "we need a bank so that we have a place to keep all of our ransom money. Thankfully, the dislocations in the capital markets have allowed us to purchase Citigroup at an attractive valuation and to take advantage of TARP capital to grow the business even faster".
Shandu added: "We don't call ourselves pirates. We are coastguards and this will just allow us to guard our coasts better".
Δεν ξέρω καν ποιος είναι ο συγγραφέας του παρακάτω.
Όποιος και να ‘ναι, συγχαρητήρια και πλήρη συγγραφικά δικαιώματα αποδίδονται in full.
Δεν άντεξα τον πειρασμό να το βάλω.
Από τις χιλιάδες ερμηνείες που έχουμε πρόσφατα διαβάσει για τη χρηματοπιστωτική κρίση, αυτή είναι σίγουρα η πειστικότερη.
Απολαύστε την.
~~
November 20 (Bloomberg) -- The Somali pirates, renegade Somalis known for hijacking ships for ransom in the Gulf of Aden, are negotiating a purchase of Citigroup.
The pirates would buy Citigroup with new debt and their existing cash stockpiles, earned most recently from hijacking numerous ships, including most recently a $200 million Saudi Arabian oil tanker. The Somali pirates are offering up to $0.10 per share for Citigroup, pirate spokesman Sugule Ali said earlier today. The negotiations have entered the final stage, Ali said. «You may not like our price, but we are not in the business of paying for things. Be happy we are in the mood to offer the shareholders anything», said Ali.
The pirates will finance part of the purchase by selling new Pirate Ransom Backed Securities. The PRBS's are backed by the cash flows from future ransom payments from hijackings in the Gulf of Aden. Moody's and S&P have already issued their top investment grade ratings for the PRBS's.
Head pirate, Ubu Kalid Shandu, said "we need a bank so that we have a place to keep all of our ransom money. Thankfully, the dislocations in the capital markets have allowed us to purchase Citigroup at an attractive valuation and to take advantage of TARP capital to grow the business even faster".
Shandu added: "We don't call ourselves pirates. We are coastguards and this will just allow us to guard our coasts better".
November 22, 2008
Αλέξης Τσίπρας et al
Έξυπνο παιδί.
Διαβασμένος, ετοιμόλογος, και ψύχραιμος.
Κουλ, που λέμε.
Και παν’ απ’ όλα ικανός να συνθέτει και ν’ αναλύει τη ‘μεγάλη εικόνα’.
Σπάνια χαρίσματα στην εποχή μας.
Τον φαντάζομαι σε δέκα χρόνια από τώρα, αν άφηνε τις ανοησίες του τύπου «εμείς είμαστε από άλλο ανέκδοτο» και έβαζε γραβάτα.
[γιατί αν δεν το κάνει , φοβάμαι πως θα παραμείνει ‘ανέκδοτο’]
Γράφοντας το ‘ακρίδες και μέλι’ παρακάτω, μου ‘ρθε πάλι στο νου το κόμμα του, αλλά και ένα απ’ τα στελέχη του. Και για να μην λέω πάλι ονόματα, και να εξάπτω τη φαντασία σας, ας τον πούμε «ο κύριος κουκουλοφόρος».
Κάθε φορά που τον ρωτάνε αν καταδικάζει τη βία των κουκουλοφόρων, η απάντηση του είναι πάντα η ίδια: «πρέπει να καταδικάζουμε κάθε μορφής βία, συμπεριλαμβανόμενης και της κρατικής».
Συνηθισμένη πρακτική για να μην παίρνουμε θέση όταν δεν μας βολεύει:
Αχλάδια και μήλα μαζί, έτσι ώστε να μη μπορούμε να προσθέσουμε.
Ή να συμψηφίσουμε.[1]
Και δεν έχει βρεθεί μέχρι στιγμής ένας χριστιανός να τον ρωτήσει:
Κύριε Κουκουλοφόρε, αν υποθέσουμε ότι η συντεταγμένη Πολιτεία στην οποία δημοκρατικά έχουμε επιλέξει να ζήσουμε αποδέχεται αυτό που εσείς ονομάζετε ‘κρατική βία’, τότε καταδικάζετε ή όχι τη βία των κουκουλοφόρων;
Πολύ θα μ’ ενδιέφερε ν’ ακούσω την απάντησή του.
Κατά προτίμηση προεκλογικά..
Η. Χαραλαμπίδης
[1] non-additive utility functions το λένε αυτό κάποιοι οικονομολόγοι.
Διαβασμένος, ετοιμόλογος, και ψύχραιμος.
Κουλ, που λέμε.
Και παν’ απ’ όλα ικανός να συνθέτει και ν’ αναλύει τη ‘μεγάλη εικόνα’.
Σπάνια χαρίσματα στην εποχή μας.
Τον φαντάζομαι σε δέκα χρόνια από τώρα, αν άφηνε τις ανοησίες του τύπου «εμείς είμαστε από άλλο ανέκδοτο» και έβαζε γραβάτα.
[γιατί αν δεν το κάνει , φοβάμαι πως θα παραμείνει ‘ανέκδοτο’]
Γράφοντας το ‘ακρίδες και μέλι’ παρακάτω, μου ‘ρθε πάλι στο νου το κόμμα του, αλλά και ένα απ’ τα στελέχη του. Και για να μην λέω πάλι ονόματα, και να εξάπτω τη φαντασία σας, ας τον πούμε «ο κύριος κουκουλοφόρος».
Κάθε φορά που τον ρωτάνε αν καταδικάζει τη βία των κουκουλοφόρων, η απάντηση του είναι πάντα η ίδια: «πρέπει να καταδικάζουμε κάθε μορφής βία, συμπεριλαμβανόμενης και της κρατικής».
Συνηθισμένη πρακτική για να μην παίρνουμε θέση όταν δεν μας βολεύει:
Αχλάδια και μήλα μαζί, έτσι ώστε να μη μπορούμε να προσθέσουμε.
Ή να συμψηφίσουμε.[1]
Και δεν έχει βρεθεί μέχρι στιγμής ένας χριστιανός να τον ρωτήσει:
Κύριε Κουκουλοφόρε, αν υποθέσουμε ότι η συντεταγμένη Πολιτεία στην οποία δημοκρατικά έχουμε επιλέξει να ζήσουμε αποδέχεται αυτό που εσείς ονομάζετε ‘κρατική βία’, τότε καταδικάζετε ή όχι τη βία των κουκουλοφόρων;
Πολύ θα μ’ ενδιέφερε ν’ ακούσω την απάντησή του.
Κατά προτίμηση προεκλογικά..
Η. Χαραλαμπίδης
[1] non-additive utility functions το λένε αυτό κάποιοι οικονομολόγοι.
November 15, 2008
Locusts and honey
Στα 20 της αποφάσισε να κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου.
Έτσι έγινε, νόμιμα, ο Thomas Beatie.
Αμερικανός.
Αποφάσισε όμως να κρατήσει και το γυναικείο αναπαραγωγικό της σύστημα γιατί, λέει, θα μπορούσε κάποτε να θελήσει να κάνει παιδί.
Έτσι κι έγινε.
Παντρεύτηκε τη Νάνσυ, αγόρασαν σπέρμα, και έκαναν ένα κοριτσάκι.
Δώδεκα χρονών είναι σήμερα το παιδί και πάει σχολείο.
Κι εκεί, θα πρέπει να απαντήσει στους συμμαθητές του –το ίδιο το παιδί και όχι ο Θωμάς- ποιος είναι ο μπαμπάς του και ποια η μαμά του.
Ο Θωμάς είναι και πάλι έγκυος.
Και βγήκε να το διαφημίσει περίφανα σε εφημερίδες και κανάλια.
Οι κιτρινοφυλλάδες το έκαναν πρώτη είδηση.
Το ίδιο όμως έκανε και το BBC.
Και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου.
Μετά από πολύ σκέψη λοιπόν έγραψα το παρακάτω γράμμα.
Σχόλια ευπρόσδεκτα.
~~
Mr. Mark Thompson
Director General
British Broadcasting Corporation
Broadcasting House, Portland Place
London W1A 1AA
United Kingdom
Re: http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/7728513.stm
Sir:
Shemales they are called.
Interestingly, they are not as few as one might think.
Inter alia, as I am told, they enjoy great sex.
"Abyss is the human mind" we use to say in Greek.
Who is to say what is right and what is wrong?
Who is to decide what is sick and what is healthy?
Isn't democracy and 'life' itself all about diversity and pluralism?
This is indeed so.
However, the minute we agree to be (and remain) members of an organised society, we also tacitly agree to go by its norms.
One of such norms is that deviant behaviour is acceptable -I would say it should be tolerated- as long as it does not provoke or offend commonly accepted societal conventions (Το κοινό αίσθημα for your Greek readers).
If we do not accept this fundamental principle, the alternative is simple:
John the Baptist has offered it to society: locusts and honey in the desert.
This note is not therefore about Mr. Beatie's deviation; this I respect, as long as the health care system he has used to pursue it is not funded by taxpayer money; something like this would make me a very unhappy taxpayer.
The note is about your decision to publicize his deviation to the millions of readers of your site; to raise his deviation to an issue worth reading about.
In other words, this note is about the role of the media -even those as respected as your good selves- in an organized society.
Mr. Beatie's deviation is respected and accepted.
Your article is not.
Sincerely,
HE Haralambides
Rotterdam
The Netherlands
PS: I leave publication of the above at your discretion and courage!
Έτσι έγινε, νόμιμα, ο Thomas Beatie.
Αμερικανός.
Αποφάσισε όμως να κρατήσει και το γυναικείο αναπαραγωγικό της σύστημα γιατί, λέει, θα μπορούσε κάποτε να θελήσει να κάνει παιδί.
Έτσι κι έγινε.
Παντρεύτηκε τη Νάνσυ, αγόρασαν σπέρμα, και έκαναν ένα κοριτσάκι.
Δώδεκα χρονών είναι σήμερα το παιδί και πάει σχολείο.
Κι εκεί, θα πρέπει να απαντήσει στους συμμαθητές του –το ίδιο το παιδί και όχι ο Θωμάς- ποιος είναι ο μπαμπάς του και ποια η μαμά του.
Ο Θωμάς είναι και πάλι έγκυος.
Και βγήκε να το διαφημίσει περίφανα σε εφημερίδες και κανάλια.
Οι κιτρινοφυλλάδες το έκαναν πρώτη είδηση.
Το ίδιο όμως έκανε και το BBC.
Και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου.
Μετά από πολύ σκέψη λοιπόν έγραψα το παρακάτω γράμμα.
Σχόλια ευπρόσδεκτα.
~~
Mr. Mark Thompson
Director General
British Broadcasting Corporation
Broadcasting House, Portland Place
London W1A 1AA
United Kingdom
Re: http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/7728513.stm
Sir:
Shemales they are called.
Interestingly, they are not as few as one might think.
Inter alia, as I am told, they enjoy great sex.
"Abyss is the human mind" we use to say in Greek.
Who is to say what is right and what is wrong?
Who is to decide what is sick and what is healthy?
Isn't democracy and 'life' itself all about diversity and pluralism?
This is indeed so.
However, the minute we agree to be (and remain) members of an organised society, we also tacitly agree to go by its norms.
One of such norms is that deviant behaviour is acceptable -I would say it should be tolerated- as long as it does not provoke or offend commonly accepted societal conventions (Το κοινό αίσθημα for your Greek readers).
If we do not accept this fundamental principle, the alternative is simple:
John the Baptist has offered it to society: locusts and honey in the desert.
This note is not therefore about Mr. Beatie's deviation; this I respect, as long as the health care system he has used to pursue it is not funded by taxpayer money; something like this would make me a very unhappy taxpayer.
The note is about your decision to publicize his deviation to the millions of readers of your site; to raise his deviation to an issue worth reading about.
In other words, this note is about the role of the media -even those as respected as your good selves- in an organized society.
Mr. Beatie's deviation is respected and accepted.
Your article is not.
Sincerely,
HE Haralambides
Rotterdam
The Netherlands
PS: I leave publication of the above at your discretion and courage!
November 11, 2008
Πέτρος Τατούλης
Γιατί;
Γιατί η ομερτά;
Γιατί κρύβονται όλοι πίσω από το δάκτυλό τους και δεν τον ξεσκεπάζουν;
Τον Βασίλη περιμένετε να το κάνει;
Ε, λοιπόν για κάντε κλικ εδώ:
http://www.greekliberals.net/civilaction/content/view/454/209/
Είναι η ιστοσελίδα του δεύτερου συνεδρίου της Φιλελεύθερης Συμμαχίας στις 18 Οκτωβρίου.
Εκεί, ανάμεσα στους ομιλιτές, θα βρείτε τον κύριο Τατούλη αλλά και άλλα ‘ενδιαφέροντα’ ονόματα...
Γιατί λοιπόν η ομερτά και ποιον εξυπηρετεί;
Η. Χαραλαμπίδης
Γιατί η ομερτά;
Γιατί κρύβονται όλοι πίσω από το δάκτυλό τους και δεν τον ξεσκεπάζουν;
Τον Βασίλη περιμένετε να το κάνει;
Ε, λοιπόν για κάντε κλικ εδώ:
http://www.greekliberals.net/civilaction/content/view/454/209/
Είναι η ιστοσελίδα του δεύτερου συνεδρίου της Φιλελεύθερης Συμμαχίας στις 18 Οκτωβρίου.
Εκεί, ανάμεσα στους ομιλιτές, θα βρείτε τον κύριο Τατούλη αλλά και άλλα ‘ενδιαφέροντα’ ονόματα...
Γιατί λοιπόν η ομερτά και ποιον εξυπηρετεί;
Η. Χαραλαμπίδης
August 11, 2008
Νότια Οσετία
Ρωσία. Η τρομαχτικότερη πολεμική μηχανή στον πλανήτη.
He flexed his muscles.
Έκανε ποντίκι, ο Πούτιν, όπως λέμε εμείς.
Επίδειξη στρατιωτικής ισχύος είναι.
Προς γνώση και συμμόρφωση.
Γεωργιανών και ‘άλλων’.
Disproportionate. Είπε ο Πλανητάρχης και η Κοντή Λίζα.
Έπρεπε δηλαδή να το κάνει πιο ‘ήπια’ και πιο συγκρατημένα.
Λίγο έγκυος, που λέμε.[1]
Η ενέργεια του Πούτιν ήταν αναμενόμενη.
Είχε προειδοποιήσει ότι θα το κάνει, πολλές φορές, αλλά και τη στιγμή που η Αμερική και κάποιες χώρες της ΕΕ αναγνώριζαν το Κόσσοβο.
-Το Κόσσοβο είναι ιδιάζουσα περίπτωση, είχε πει τότε η Κοντή Λίζα.
-Και αναγνωρίζοντάς το δεν σημαίνει ότι ενθαρρύνουμε άλλα αποσχιστικά κινήματα, είπε.
Η Νότια Οσετία όμως φαίνεται πως δεν είναι ιδιάζουσα περίπτωση, γιατί ή ίδια κάλεσε τους Ρώσους να σεβαστούν την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας!
Και οι Ρώσοι βέβαια είδατε που τη γράψανε.
Και αυτήν, και την αντιπροσωπεία της ΕΕ, και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Θα μπορούσε να μου πει κάποιος ποια είναι η διαφορά μεταξύ Κοσσόβου και Οσετίας;
Τουλάχιστον οι Οσέτιοι, φυλή του Καυκάσου, είναι Έθνος, σε βάθος αιώνων, με δική τους γλώσσα και –μας αρέσει δεν μας αρέσει- Ρώσοι πολίτες είναι οι πιο πολλοί, με Ρωσικά διαβατήρια.
Αλλά ποιος υποδαυλίζει και παρακινεί τέτοιες καταστάσεις;
Ποιος ενθαρρύνει μικρές χώρες να προκαλούν και να γίνονται προβοκάτορες;
Γιατί, δεν κατάλαβα, από πού κι ως πού, όταν μίλησε χθες στο ΒΒC ο Σακασβίλι είχε πίσω απ την πλάτη του τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Πόσο αφελής πρέπει να’ σαι για να προκαλείς με τέτοιο τρόπο μια υπερδύναμη σαν τη Ρωσία;
-Διακηρύξτε εσείς την ανεξαρτησία σας και ‘δω είμαστ’ εμείς. Είπαν στο Κόσσοβο.
-Προβοκάρετε την Ελλάδα κι εδώ είμαστε ‘μεις. Όταν έρθει η ώρα να κάτσουμε στο τραπέζι στο Βουκουρέστι θα ενδώσουν και δεν θα βάλουν βέτο οι Έλληνες. Είπαν στους Σκοπιανούς.
-Μη φοβάστε. Ελάτε στο ΝΑΤΟ κι εδώ είμαστε ‘μεις. Είπαν στους Γεωργιανούς.
Και ιδού τ’ αποτελέσματα.
Η Σερβία δεν θα μπει στην ΕΕ αν η τελευταία αναγνωρίσει το Κόσσοβο (που δεν θα γίνει ποτέ φυσικά, μιας και αυτό απαιτεί ομοφωνία).
Τα Ρωσικά στρατεύματα θα παραμείνουν στην Οσετία για να ‘προστατεύσουν’ Ρώσους πολίτες. Όπως ακριβώς έγινε με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Στο δημοψήφισμά τους οι Οσέτιοι προέκριναν την ένωσή τους με τη Ρωσία. Πιθανότατα αυτό και θα γίνει, μιας και επανασύνδεση με τη Γεωργία είναι πλέον αδύνατη.
Όσο για τους Σκοπιανούς, τον περασμένο Ιούνιο σας είχα πει (αλλά δεν το είχα γράψει) ότι, αμέσως μετά το Βουκουρέστι, αμερικανός καθηγητής, με ‘μυστήριες’ διεθνείς δραστηριότητες, όπως ελέχθη, είχε γράψει ένα εκτενές άρθρο στο Der Spiegel, λέγοντας πως το επόμενο βήμα των Σκοπιανών θα έπρεπε να είναι το να εγείρουν θέμα μακεδονικής μειονότητας.
Όπως ακριβώς και έγινε.
Χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο;
Η Χαραλαμπίδης
[1] για να πούμε και του στραβού το δίκιο, μπορεί να είναι κι έτσι. Ακούω πως Ρωσικά μαχητικά χτύπησαν στόχους στη Νοτιοδυτική Γεωργία, προσπαθώντας να ‘βρουν’ τον πετρελαιαγωγό Μπακού-Σεϋχάν. Ο αγωγός αυτός είναι ένας από τους μακρύτερους και πιο δαπανηρούς στον κόσμο. 1,700 κακοτράχαλα και δύσβατα χιλιόμετρα. Φέρνει το πετρέλαιο των Αζέριων, μέσω Γεωργίας και Τουρκίας, στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
He flexed his muscles.
Έκανε ποντίκι, ο Πούτιν, όπως λέμε εμείς.
Επίδειξη στρατιωτικής ισχύος είναι.
Προς γνώση και συμμόρφωση.
Γεωργιανών και ‘άλλων’.
Disproportionate. Είπε ο Πλανητάρχης και η Κοντή Λίζα.
Έπρεπε δηλαδή να το κάνει πιο ‘ήπια’ και πιο συγκρατημένα.
Λίγο έγκυος, που λέμε.[1]
Η ενέργεια του Πούτιν ήταν αναμενόμενη.
Είχε προειδοποιήσει ότι θα το κάνει, πολλές φορές, αλλά και τη στιγμή που η Αμερική και κάποιες χώρες της ΕΕ αναγνώριζαν το Κόσσοβο.
-Το Κόσσοβο είναι ιδιάζουσα περίπτωση, είχε πει τότε η Κοντή Λίζα.
-Και αναγνωρίζοντάς το δεν σημαίνει ότι ενθαρρύνουμε άλλα αποσχιστικά κινήματα, είπε.
Η Νότια Οσετία όμως φαίνεται πως δεν είναι ιδιάζουσα περίπτωση, γιατί ή ίδια κάλεσε τους Ρώσους να σεβαστούν την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας!
Και οι Ρώσοι βέβαια είδατε που τη γράψανε.
Και αυτήν, και την αντιπροσωπεία της ΕΕ, και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Θα μπορούσε να μου πει κάποιος ποια είναι η διαφορά μεταξύ Κοσσόβου και Οσετίας;
Τουλάχιστον οι Οσέτιοι, φυλή του Καυκάσου, είναι Έθνος, σε βάθος αιώνων, με δική τους γλώσσα και –μας αρέσει δεν μας αρέσει- Ρώσοι πολίτες είναι οι πιο πολλοί, με Ρωσικά διαβατήρια.
Αλλά ποιος υποδαυλίζει και παρακινεί τέτοιες καταστάσεις;
Ποιος ενθαρρύνει μικρές χώρες να προκαλούν και να γίνονται προβοκάτορες;
Γιατί, δεν κατάλαβα, από πού κι ως πού, όταν μίλησε χθες στο ΒΒC ο Σακασβίλι είχε πίσω απ την πλάτη του τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Πόσο αφελής πρέπει να’ σαι για να προκαλείς με τέτοιο τρόπο μια υπερδύναμη σαν τη Ρωσία;
-Διακηρύξτε εσείς την ανεξαρτησία σας και ‘δω είμαστ’ εμείς. Είπαν στο Κόσσοβο.
-Προβοκάρετε την Ελλάδα κι εδώ είμαστε ‘μεις. Όταν έρθει η ώρα να κάτσουμε στο τραπέζι στο Βουκουρέστι θα ενδώσουν και δεν θα βάλουν βέτο οι Έλληνες. Είπαν στους Σκοπιανούς.
-Μη φοβάστε. Ελάτε στο ΝΑΤΟ κι εδώ είμαστε ‘μεις. Είπαν στους Γεωργιανούς.
Και ιδού τ’ αποτελέσματα.
Η Σερβία δεν θα μπει στην ΕΕ αν η τελευταία αναγνωρίσει το Κόσσοβο (που δεν θα γίνει ποτέ φυσικά, μιας και αυτό απαιτεί ομοφωνία).
Τα Ρωσικά στρατεύματα θα παραμείνουν στην Οσετία για να ‘προστατεύσουν’ Ρώσους πολίτες. Όπως ακριβώς έγινε με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Στο δημοψήφισμά τους οι Οσέτιοι προέκριναν την ένωσή τους με τη Ρωσία. Πιθανότατα αυτό και θα γίνει, μιας και επανασύνδεση με τη Γεωργία είναι πλέον αδύνατη.
Όσο για τους Σκοπιανούς, τον περασμένο Ιούνιο σας είχα πει (αλλά δεν το είχα γράψει) ότι, αμέσως μετά το Βουκουρέστι, αμερικανός καθηγητής, με ‘μυστήριες’ διεθνείς δραστηριότητες, όπως ελέχθη, είχε γράψει ένα εκτενές άρθρο στο Der Spiegel, λέγοντας πως το επόμενο βήμα των Σκοπιανών θα έπρεπε να είναι το να εγείρουν θέμα μακεδονικής μειονότητας.
Όπως ακριβώς και έγινε.
Χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο;
Η Χαραλαμπίδης
[1] για να πούμε και του στραβού το δίκιο, μπορεί να είναι κι έτσι. Ακούω πως Ρωσικά μαχητικά χτύπησαν στόχους στη Νοτιοδυτική Γεωργία, προσπαθώντας να ‘βρουν’ τον πετρελαιαγωγό Μπακού-Σεϋχάν. Ο αγωγός αυτός είναι ένας από τους μακρύτερους και πιο δαπανηρούς στον κόσμο. 1,700 κακοτράχαλα και δύσβατα χιλιόμετρα. Φέρνει το πετρέλαιο των Αζέριων, μέσω Γεωργίας και Τουρκίας, στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
August 06, 2008
Στατιστικές διαφθοράς
Άκουσα σήμερα ότι οι εξεταστές του Υπουργείου Μεταφορών, αυτοί δηλαδή που σου δίνουν ή όχι το δίπλωμα οδήγησης αυτοκινήτου, τα πιάνουν. Επίσης άκουσα ότι μέλη των οικογενειών τους έχουν, λέει, σχολές οδηγών!
What else is new?
Λες και δεν το ξέραμε, χρόνια τώρα, ότι αν δώσεις τα ‘απαραίτητα’ στο δάσκαλο, όχι μόνο δεν χρειάζεται να εξεταστείς, αλλά σου φέρνει το δίπλωμα όμορφα κι ωραία στο σπίτι με πολλές ευχαριστίες.
Είναι λοιπόν οι εξεταστές αυτοί, λέει το ρεπορτάζ, οι τρίτοι σε διαφθορά. Πρωταθλητές οι εφοριακοί, με αργυρό στους υπάλληλους της πολεοδομίας.
Αυτά εμένα με αφήνουν αδιάφορο. Αυτό που έχει ενδιαφέρον, θα συμφωνήσετε, είναι ότι όχι μόνο τα γνωρίζουμε όλα αυτά, αλλά συλλέγουμε και στατιστικά στοιχεία σε βάθος χρόνου!
Χρονολογικές σειρές, που λέμε.
Κάνα οικονομετρικό μοντέλο μας λείπει μόνο, αλλά πού θα πάει θα το δούμε κι αυτό.
Τι έγινε εκείνο το "μέτωπο κατά της διαφθοράς" Κύριε Πρωθυπουργέ;
Η. Χαραλαμπίδης
What else is new?
Λες και δεν το ξέραμε, χρόνια τώρα, ότι αν δώσεις τα ‘απαραίτητα’ στο δάσκαλο, όχι μόνο δεν χρειάζεται να εξεταστείς, αλλά σου φέρνει το δίπλωμα όμορφα κι ωραία στο σπίτι με πολλές ευχαριστίες.
Είναι λοιπόν οι εξεταστές αυτοί, λέει το ρεπορτάζ, οι τρίτοι σε διαφθορά. Πρωταθλητές οι εφοριακοί, με αργυρό στους υπάλληλους της πολεοδομίας.
Αυτά εμένα με αφήνουν αδιάφορο. Αυτό που έχει ενδιαφέρον, θα συμφωνήσετε, είναι ότι όχι μόνο τα γνωρίζουμε όλα αυτά, αλλά συλλέγουμε και στατιστικά στοιχεία σε βάθος χρόνου!
Χρονολογικές σειρές, που λέμε.
Κάνα οικονομετρικό μοντέλο μας λείπει μόνο, αλλά πού θα πάει θα το δούμε κι αυτό.
Τι έγινε εκείνο το "μέτωπο κατά της διαφθοράς" Κύριε Πρωθυπουργέ;
Η. Χαραλαμπίδης
June 11, 2008
Euro 2008: Σουηδία-Ελλάς 2-0
Ή του ύψους, ή του βάθους.
Ποια άλλη χώρα έχει τέτοιες εκφράσεις;
-Τέτοιο ποδόσφαιρο δεν θα ‘πρεπε να ‘χει θέση στη διοργάνωση. Είπε ο Ολλανδός παρουσιαστής.
Να σας πω κι εγώ κάτι;
Αν είναι να ‘χω τέτοιο ‘βάθος’, να μου λείπει το ‘ύψος’ της Λισσαβόνας.
Χίλιες φορές η μετριότητα της σταθερότητας.
Που προάγει την έρευνα, την ανάπτυξη και την πρόοδο.
Και πάνω απ' όλα την αξιοπιστία.
Ή μήπως κάνω λάθος;
Η. Χαραλαμπίδης
Ποια άλλη χώρα έχει τέτοιες εκφράσεις;
-Τέτοιο ποδόσφαιρο δεν θα ‘πρεπε να ‘χει θέση στη διοργάνωση. Είπε ο Ολλανδός παρουσιαστής.
Να σας πω κι εγώ κάτι;
Αν είναι να ‘χω τέτοιο ‘βάθος’, να μου λείπει το ‘ύψος’ της Λισσαβόνας.
Χίλιες φορές η μετριότητα της σταθερότητας.
Που προάγει την έρευνα, την ανάπτυξη και την πρόοδο.
Και πάνω απ' όλα την αξιοπιστία.
Ή μήπως κάνω λάθος;
Η. Χαραλαμπίδης
June 08, 2008
Αλαβανισμός
Στη Βουλή, ο Σαρκοζί κατέβηκε και χαιρέτισε τα πρώτα έδρανα.
Παπανδρέου, Κακλαμάνη, Έβερτ, Παπουτσή, κλπ.
Ο Κύριος Αλαβάνος καθόταν πιο πίσω κι έτσι κατέβηκε το διάδρομο να χαιρετίσει κι αυτός.
Με ανοιχτό πουκαμισάκι και μπλουτζίν.
Ή, αν δεν ήταν μπλουτζίν, ήταν κάτι αντίστοιχο που είχε να σιδερωθεί γύρω στους έξη μήνες.
Και κάτι ακόμα που έχει κι αυτό ενδιαφέρον.
Όταν ο Σιούφας προσκάλεσε τον Σαρκοζί να λάβει το Βήμα ενώπιον του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, στην αναφορά του ονόματος του Προέδρου μας όλη η Βουλή χειροκρότησε.
Εκτός από τον Κύριο Αλαβάνο.
Θα μου πεις τώρα, με το παντελόνι του Κυρίου Αλαβάνου ασχολείσαι;
Όχι βέβαια.
Μόνο με την κουκούλα του.
Και όσο δεν τη βγάζει, ή δεν την καταδικάζει, και όσο υπάρχουν κάποιοι που εξακολουθούν να του δίνουν μικρόφωνο, εγώ θα ασχολούμαι.
Η. Χαραλαμπίδης
Παπανδρέου, Κακλαμάνη, Έβερτ, Παπουτσή, κλπ.
Ο Κύριος Αλαβάνος καθόταν πιο πίσω κι έτσι κατέβηκε το διάδρομο να χαιρετίσει κι αυτός.
Με ανοιχτό πουκαμισάκι και μπλουτζίν.
Ή, αν δεν ήταν μπλουτζίν, ήταν κάτι αντίστοιχο που είχε να σιδερωθεί γύρω στους έξη μήνες.
Και κάτι ακόμα που έχει κι αυτό ενδιαφέρον.
Όταν ο Σιούφας προσκάλεσε τον Σαρκοζί να λάβει το Βήμα ενώπιον του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, στην αναφορά του ονόματος του Προέδρου μας όλη η Βουλή χειροκρότησε.
Εκτός από τον Κύριο Αλαβάνο.
Θα μου πεις τώρα, με το παντελόνι του Κυρίου Αλαβάνου ασχολείσαι;
Όχι βέβαια.
Μόνο με την κουκούλα του.
Και όσο δεν τη βγάζει, ή δεν την καταδικάζει, και όσο υπάρχουν κάποιοι που εξακολουθούν να του δίνουν μικρόφωνο, εγώ θα ασχολούμαι.
Η. Χαραλαμπίδης
Ελλάς-Γαλλία-Νέα Συμμαχία
Ο πωλητής απασών των πωλητών.
Ο ηγέτης απασών των ηγετών.
Το δικό μας το παιδί.
Ο συμπατριώτης μας από τη Θεσσαλονίκη.
Σε 20 λεπτά τα είπε όλα.
Αυτά που θέλαμε να ακούσουμε κι ακόμα παραπάνω.
Κρεμάστηκε η Ελλάδα από τα χείλη του.
Για την Ευρωπαϊκή Άμυνα: «η Ευρώπη είναι η μεγαλύτερη και ισχυρότερη οικονομική δύναμη στον κόσμο. Αλλά τι δύναμη είμαστε αν δεν μπορούμε από μόνοι μας να εγγυηθούμε την ασφάλειά μας;»
Για τη Μεσογειακή Ένωση: «θέλοντας να γυρίσουμε την πλάτη στο παρελθόν μας (σ.σ. αποικιοκρατία), παρά λίγο να γυρίσουμε την πλάτη στο μέλλον μας».
Για την Ένταξη της Τουρκίας: «ούτε κι εδώ διαφωνούμε», είπε με ένα παμπόνηρο χαμόγελο. «Γιατί σαν μισός Έλληνας ξέρω καλά πώς γίνεται άλλα να λες δημόσια κι άλλα να εννοείς..» [σ.σ. ιδιαίτερη σχέση θέλει η Γαλλία, ένταξη (λέμε ότι θέλουμε..) εμείς].
Για το Σκοπιανό: «Θυμάστε τι είπα στο Βουκουρέστι. Η Γαλλία ‘διάλεξε’ Ελλάδα..»
Πάνω απ’ όλα όμως, εκείνο που πούλησε ήταν η προσωπική του γοητεία:
-Χώθηκε μεσ’ στο πλήθος να σφίξει χέρια (σε απόγνωση των ανδρών ασφαλείας του) όταν άκουσε ‘vive la France’ απ’ τους πιτσιρικάδες στο πεζοδρόμιο.
-Μασουλούσε όταν τον προσφωνούσε ο Παπούλιας στο γεύμα.
-Μαύρο δερμάτινο πλεκτό χαϊμαλί στο δεξί καρπό.
-Και το φανελάκι για λίγο jogging στο τέλος.
-Είδες τι μπορεί να κάνει μια Κάρλα Μπρούνι; μου ‘πε με παράπονο ο Περικλέας μου, όπως ρουφούσαμε ένα παγωμένο Βαρέλι Σιγάλα κάπου ‘κει ανάμεσα Καλλιθέας και Μοσχάτου..
Φρεγάτες, μαχητικά Ραφάλ, αντιαρματικά, APCs.
Tα πάντα για χάρι του.
Αλλά να μη μας φέρει την Κάρλα στην Αθήνα;
Αυτό δεν θα του το συγχωρήσουμε ποτέ.
Jamais!
Η. Χαραλαμπίδης
Ο ηγέτης απασών των ηγετών.
Το δικό μας το παιδί.
Ο συμπατριώτης μας από τη Θεσσαλονίκη.
Σε 20 λεπτά τα είπε όλα.
Αυτά που θέλαμε να ακούσουμε κι ακόμα παραπάνω.
Κρεμάστηκε η Ελλάδα από τα χείλη του.
Για την Ευρωπαϊκή Άμυνα: «η Ευρώπη είναι η μεγαλύτερη και ισχυρότερη οικονομική δύναμη στον κόσμο. Αλλά τι δύναμη είμαστε αν δεν μπορούμε από μόνοι μας να εγγυηθούμε την ασφάλειά μας;»
Για τη Μεσογειακή Ένωση: «θέλοντας να γυρίσουμε την πλάτη στο παρελθόν μας (σ.σ. αποικιοκρατία), παρά λίγο να γυρίσουμε την πλάτη στο μέλλον μας».
Για την Ένταξη της Τουρκίας: «ούτε κι εδώ διαφωνούμε», είπε με ένα παμπόνηρο χαμόγελο. «Γιατί σαν μισός Έλληνας ξέρω καλά πώς γίνεται άλλα να λες δημόσια κι άλλα να εννοείς..» [σ.σ. ιδιαίτερη σχέση θέλει η Γαλλία, ένταξη (λέμε ότι θέλουμε..) εμείς].
Για το Σκοπιανό: «Θυμάστε τι είπα στο Βουκουρέστι. Η Γαλλία ‘διάλεξε’ Ελλάδα..»
Πάνω απ’ όλα όμως, εκείνο που πούλησε ήταν η προσωπική του γοητεία:
-Χώθηκε μεσ’ στο πλήθος να σφίξει χέρια (σε απόγνωση των ανδρών ασφαλείας του) όταν άκουσε ‘vive la France’ απ’ τους πιτσιρικάδες στο πεζοδρόμιο.
-Μασουλούσε όταν τον προσφωνούσε ο Παπούλιας στο γεύμα.
-Μαύρο δερμάτινο πλεκτό χαϊμαλί στο δεξί καρπό.
-Και το φανελάκι για λίγο jogging στο τέλος.
-Είδες τι μπορεί να κάνει μια Κάρλα Μπρούνι; μου ‘πε με παράπονο ο Περικλέας μου, όπως ρουφούσαμε ένα παγωμένο Βαρέλι Σιγάλα κάπου ‘κει ανάμεσα Καλλιθέας και Μοσχάτου..
Φρεγάτες, μαχητικά Ραφάλ, αντιαρματικά, APCs.
Tα πάντα για χάρι του.
Αλλά να μη μας φέρει την Κάρλα στην Αθήνα;
Αυτό δεν θα του το συγχωρήσουμε ποτέ.
Jamais!
Η. Χαραλαμπίδης
Βαγγέλης Μεϊμαράκης
Τον έφερε’ και τον ‘παρέδωσε’ στη Βουλή των Ελλήνων μετά βαΐων και κλάδων ο Βαγγέλης.
-Πού να το φανταζόταν ο παππούς μου, είπε ο Σαρκοζί, όταν πριν από 35 χρόνια άφηνε τη Θεσσαλονίκη, ότι ο μικρούλης εγγονός του που τον υπεραγαπούσε θα επέστρεφε ως Πρόεδρος της Γαλλίας;
Και πού να το φανταζόταν ο Βαγγέλης, σκέφτηκα εγώ, ότι 35 χρόνια μετά τις ντουντούκες και τις αφίσες της Παντείου το 1974, έ Βαγγέλη, θα παρελάμβανε τον Σαρκόζι σαν Υπουργός Άμυνας;
Έχει ο καιρός γυρίσματα.
Η. Χαραλαμπίδης
-Πού να το φανταζόταν ο παππούς μου, είπε ο Σαρκοζί, όταν πριν από 35 χρόνια άφηνε τη Θεσσαλονίκη, ότι ο μικρούλης εγγονός του που τον υπεραγαπούσε θα επέστρεφε ως Πρόεδρος της Γαλλίας;
Και πού να το φανταζόταν ο Βαγγέλης, σκέφτηκα εγώ, ότι 35 χρόνια μετά τις ντουντούκες και τις αφίσες της Παντείου το 1974, έ Βαγγέλη, θα παρελάμβανε τον Σαρκόζι σαν Υπουργός Άμυνας;
Έχει ο καιρός γυρίσματα.
Η. Χαραλαμπίδης
May 29, 2008
Κουκουλοφόροι
Δημοκρατία.
Όπως έχουμε ξαναπεί, στη χώρα μας δημοκρατία είναι να κάνεις ό,τι σε φωτίσει ο Θεός.
Αν είσαι φοιτητής πιάνεις τον πρύτανη του ΑΠΘ απ το λαιμό να τον πνίξεις. Τα κάνεις όλα λίμπα στη Νομική και στο Πανεπιστήμιο Πειραιά.
Καις τη σημαία της χώρας σου στον άγνωστο στρατιώτη.
Πετροβολάς βιτρίνες και καταστρέφεις ιδιωτική και δημόσια περιουσία.
Το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια κουκούλα, κάνα τσεκούρι, μερικούς λοστούς, κάνα δυο αλυσίδες και τα συναφή.
Και κανείς ποτέ δεν σε πειράζει.
Γιατί αυτό θα ήταν φασιστικό και κρατική βία.
Χρόνια τώρα, Βασίλη, με ρωτάς ποια είναι τα παιδιά αυτά.
Και χρόνια τώρα σου απαντώ ότι ρωτάς τον λάθος άνθρωπο.
Ρώτησε καλύτερα τον κύριο Αλαβάνο.
Που τα παροτρύνει και τα υποθάλπει.
Ή, ακόμα καλύτερα, ρώτησε τα ΜΜΕ εκείνα που εξακολουθούν να του δίνουν βήμα και μικρόφωνο. Και έτσι, υπόσταση.
Η. Χαραλαμπίδης
Όπως έχουμε ξαναπεί, στη χώρα μας δημοκρατία είναι να κάνεις ό,τι σε φωτίσει ο Θεός.
Αν είσαι φοιτητής πιάνεις τον πρύτανη του ΑΠΘ απ το λαιμό να τον πνίξεις. Τα κάνεις όλα λίμπα στη Νομική και στο Πανεπιστήμιο Πειραιά.
Καις τη σημαία της χώρας σου στον άγνωστο στρατιώτη.
Πετροβολάς βιτρίνες και καταστρέφεις ιδιωτική και δημόσια περιουσία.
Το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια κουκούλα, κάνα τσεκούρι, μερικούς λοστούς, κάνα δυο αλυσίδες και τα συναφή.
Και κανείς ποτέ δεν σε πειράζει.
Γιατί αυτό θα ήταν φασιστικό και κρατική βία.
Χρόνια τώρα, Βασίλη, με ρωτάς ποια είναι τα παιδιά αυτά.
Και χρόνια τώρα σου απαντώ ότι ρωτάς τον λάθος άνθρωπο.
Ρώτησε καλύτερα τον κύριο Αλαβάνο.
Που τα παροτρύνει και τα υποθάλπει.
Ή, ακόμα καλύτερα, ρώτησε τα ΜΜΕ εκείνα που εξακολουθούν να του δίνουν βήμα και μικρόφωνο. Και έτσι, υπόσταση.
Η. Χαραλαμπίδης
May 17, 2008
Αλέκος Αλαβάνος
Τι σφαλιάρα κι αυτή!
Τραντάχτηκε το Κοινοβούλιο.
«εγώ δεν είμαι παιδί του κομματικού σωλήνα» είπε ο Γιώργος Αλογοσκούφης στον Κύριο Αλαβάνο. «εσείς να μας πείτε πού και πότε έχετε δουλέψει στη ζωή σας».
«το βιογραφικό μου είναι στην ιστοσελίδα της Βουλής» ήταν το μόνο που είχε να αντιπαραθέσει ο Κύριος Αλαβάνος.
Ανέτρεξα λοιπόν και το βρήκα.
Στην ιστοσελίδα του Συνασπισμού.
«έχει εργαστεί ως οικονομολόγος και δημοσιογράφος» λέει το βιογραφικό.
Πού και πότε εργάστηκε ο Κύριος Αλαβάνος είναι άνευ σημασίας φαίνεται και έτσι δεν αναφέρονται..
«έχει εργαστεί ως οικονομολόγος και δημοσιογράφος»
Εγώ μια φορά ησύχασα.
Τι, έτσι εύκολα νομίζεις ότι μπαίνεις στη Βουλή κύριε Αλογοσκούφη;
Η. Χαραλαμπίδης
Τραντάχτηκε το Κοινοβούλιο.
«εγώ δεν είμαι παιδί του κομματικού σωλήνα» είπε ο Γιώργος Αλογοσκούφης στον Κύριο Αλαβάνο. «εσείς να μας πείτε πού και πότε έχετε δουλέψει στη ζωή σας».
«το βιογραφικό μου είναι στην ιστοσελίδα της Βουλής» ήταν το μόνο που είχε να αντιπαραθέσει ο Κύριος Αλαβάνος.
Ανέτρεξα λοιπόν και το βρήκα.
Στην ιστοσελίδα του Συνασπισμού.
«έχει εργαστεί ως οικονομολόγος και δημοσιογράφος» λέει το βιογραφικό.
Πού και πότε εργάστηκε ο Κύριος Αλαβάνος είναι άνευ σημασίας φαίνεται και έτσι δεν αναφέρονται..
«έχει εργαστεί ως οικονομολόγος και δημοσιογράφος»
Εγώ μια φορά ησύχασα.
Τι, έτσι εύκολα νομίζεις ότι μπαίνεις στη Βουλή κύριε Αλογοσκούφη;
Η. Χαραλαμπίδης
April 07, 2008
Παρασημοφόρηση
Decorated with the Golden Cross of the Order of the Phoenix by the President of the Hellenic Republic(left: HE Ambassador Konstantinos Rallis doing the honours on behalf of HE Mr. Karolos Papoulias, President of Greece; right: Professor Haralambides)
Σκέφτηκα πολύ αν θα ‘πρεπε να το ανεβάσω αυτό Βασίλη.
Για μας τους ακαδημαϊκούς (α-γκαντέμης όπως μας αποκαλεί φίλος εφοπλιστής) η μόνη αρετή, λένε, θα έπρεπε να ήταν η σεμνότητα.
Η αυτοδιαφήμιση μόνο μειδίαμα προκαλεί, λένε, ενώ το έργο μας μιλάει από μόνο του.
Έτσι και είναι.
Είπα όμως τελικά να το βάλω.
Για την ιστορία.
Για να καταγράψω την ύψιστη τιμή.
Για να πω ένα ταπεινό ευχαριστώ στην Ελλάδα.
Να, έτσι, γιατί ήταν ένα όμορφο απόγευμα ανάμεσα σε καλούς φίλους.
Η. Χαραλαμπίδης
February 09, 2008
Δια βίου εκπαίδευση..
Ξέρετε τον Peter Mandelson; Τον Πέτρο που πάει παντού;
Ο Πέτρος λοιπόν είναι ο Ευρωπαίος Επίτροπος, αρμόδιος για θέματα εξωτερικού εμπορίου. Όταν δεν ασχολείται με τις μπανάνες[1], περιφέρεται ανά τον κόσμο εξυμνώντας τις αρετές της παγκοσμιοποίησης. Έτσι τον άκουσα κι εγώ πέρσι τα Χριστούγεννα στις Βρυξέλλες.
Πρέπει λέει να αφήσουμε την παγκόσμια οικονομία να κάνει την δουλειά της απερίσπαστη για το καλό όλων μας, κι αν η ακατάσχετη τρεχάλα της σηκώνει πολύ κονιορτό, δεν έχουμε παρά να καταβρέχουμε πού και πού με προοδευτικές (αναδιανεμητικές) και άλλες κοινωνικές πολιτικές.
Μέχρις εδώ καλά.
Δεν πρέπει, μου είπε, να προστατεύουμε τις θέσεις εργασίας (που θα χαθούν θέλουμε δε θέλουμε) αλλά τον εργαζόμενο.
Και εδώ καλά.
Αλλά για να βοηθήσουμε τον εργαζόμενο, λέει ο Πέτρος, πρέπει κι αυτός να βοηθήσει λιγάκι τον εαυτό του. Να γίνει πιο προσαρμοστικός. Πιο ‘εύκαμπτος’ εργασιακά, σαν τον Αμερικάνο. Με πιο ευλύγιστη ραχοκοκαλιά. Ανοιχτός στη γνώση και στην μάθηση. Αυτό που λέμε σήμερα δια βίου εκπαίδευση. Τι σημαίνει αυτό; Με απλά λόγια, παίρνεις τον καπνεργάτη απ’ την Ξάνθη και τον εισαγάγεις στη βιοτεχνολογία. Την κορδελιάστρα απ’ τον Κορυδαλλό την μαθαίνεις γενετική ή νανοτεχνολογία. Το σκύλο νέα κόλπα, το γάιδαρο καινούργια περπατησιά.
Αυτή η ‘προσαρμοστικότητα’ μου έφερε στο νου τον διαφημιστή του Πατάκα. Αν δε το ξέρετε το ανέκδοτο, έχει ως εξής:
Ο Πατάκας είχε μια ψιλοβιοτεχνιούλα που έφτιαχνε καρφιά. Μαύρα χάλια όμως οι δουλειές (φθηνότερες βλέπεις οι κινέζικες πρόκες), και άγχος τεράστιο ο Πατάκας. Μια μέρα του λέει ο κολλητός του ο Κυρίτσης: Ρε συ Πατάκα, όλοι σήμερα λίγο ως πολύ διαφημίζουν. Σε εφημερίδες και περιοδικά, κάνα σποτάκι στην τηλεόραση, κάτι τέλος πάντων. Πώς δηλαδή περιμένεις να σου ‘ρθει η Αθηνά στο μαγαζί; Από μόνη της; Κούνα και συ λίγο ρε ευλογημένε το χεράκι σου.
Πεπεισμένος ο Πατάκας για τα αδιαμφισβήτητα οφέλη της διαφήμισης, μια και δυο πάει σ’ ένα μεγάλο διαφημιστικό γραφείο.
-Καλημέρα σας, τι μπορούμε να κάνουμε για σας; Τον ρωτά η ρεσεψιονίστ σε άπταιστα παγκοσμιοποιημένα νεοελληνικά (what can we do for you, δηλαδή).
-Το και το σας παρακαλώ, λέει ο Πατάκας, γιατί δεν πάει άλλο το πράμα και δεν με βλέπω καθόλου καλά. Και είναι και το μπαλκόνι μου στον τέταρτο.
-Ακολουθήστε με σας παρακαλώ κύριε Πατάκα, απαντά η μικρή.
40 τετραγωνικά το γραφείο του διευθύνοντος συμβούλου. Απ’ την πόρτα μοσχοβολούσε Dunhill aftershave. Hermès η γραβάτα, με ασορτί μαντηλάκι. ΜΒΑ από το Rotterdam School of Management στον τοίχο. Gel στο μαλλί. Prada το κουστουμάκι.
-Κύριε Πατάκα, ήρθατε στο καλύτερο διαφημιστικό γραφείο της Αθήνας. Η φιλοσοφία μας επικεντρώνεται στις ανάγκες του πελάτη. Προσπαθούμε να προσαρμόζουμε τις υπηρεσίες μας στις ιδιαιτερότητες του πελάτη, με τρόπο που να προσθέτουν αξία στις παραγωγικές του διαδικασίες. Μπλα μπλα μπλα κύριε Πατάκα. Τι με σπούδαζε τόσα χρόνια ο πατέρας μου κύριε Πατάκα. Κάποιος πρέπει τώρα να πληρώσει κύριε Πατάκα. Ελάτε την άλλη βδομάδα να σας εντυπωσιάσουμε κύριε Πατάκα.
Πάει λοιπόν την άλλη βδομάδα ο έρμος ο Πατάκας, «καλώς ήρθατε κύριε Πατάκα». Ουισκάκι; Από ‘δω σας παρακαλώ. Γιγαντοοθόνη στον τοίχο. Χαμηλώνουν τα φώτα. Richard Straus μουσική. Also sprach Zarathustra. Ζουμάρει ο φακός. Γολγοθάς στο κέντρο. Σταυρός στο χώμα. Πάνω στο σταυρό ο Χριστός. Δεξιά και αριστερά Ρωμαίοι. Καρφώνουν και τραγουδάνε ρυθμικά:
-Τάκα τάκα τάκα τάκα, τα καρφιά είναι Πατάκα.
Πετάγεται πάνω ο Πατάκας έξαλλος.
-Αλήτες. Απατεώνες. Σκιτζήδες. Βαλτοί είστε ρε να με καταστρέψετε; Πληρωμένοι είστε ρε κερατάδες;
Ο Δουσού μυρωδάτος και χαμογελαστός, κουλ που λέμε, μπαίνει στο δωμάτιο.
-Πώς κάνετε έτσι κύριε Πατάκα; Το σποτάκι είναι φανταστικό και πρωτότυπο. Αλλά αν δε σας αρέσει εδώ είμαστε ‘μεις. Δε θα χαλάσουμε τις καρδιές μας. Ελάτε σε μια βδομάδα.
Ξαναπάει σε μια βδομάδα ο Πατάκας, «χαίρετε», ουισκάκι. Καθίστε. Χαμηλώνουν και πάλι τα φώτα. Ζαρατούστρας κρεσέντο. Γολγοθάς. Στο χώμα ο Σταυρός. Άδειος όμως αυτή τη φορά. Στο βάθος, ο Χριστός να τρέχει μπροστά, πίσω του ο Ρωμαίος να τον κυνηγάει με το σφυρί στο χέρι, και πίσω απ’ τον Ρωμαίο ο Εκατόνταρχος να τρέχει κι αυτός με τη γλώσσα δυο πήχεις έξω, φωνάζοντας λαχανιασμένα στον Ρωμαίο:
-Δε σου είπα βρε μαλάκα τα καρφιά να ‘ναι Πατάκα;
Εκείνο το βράδυ πήδηξε ο έρμος ο Πατάκας.
Απ το μπαλκόνι της Καρνεάδου.
Με το DVD στην τσέπη του.
Κι άντε τώρα ο Μάκης να βρει τι γίνανε πεντέμισι εκατομμύρια πρόκες.
Η. Χαραλαμπίδης
[1] Αν δεν το ακούσατε, έχασε η Ευρώπη την προσφυγή των ΗΠΑ στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και προσπαθεί τώρα ο Πέτρος, με σοφιστείες, να τα μπαλώσει. Tip: Αγοράστε μετοχές Chiquita!
Ο Πέτρος λοιπόν είναι ο Ευρωπαίος Επίτροπος, αρμόδιος για θέματα εξωτερικού εμπορίου. Όταν δεν ασχολείται με τις μπανάνες[1], περιφέρεται ανά τον κόσμο εξυμνώντας τις αρετές της παγκοσμιοποίησης. Έτσι τον άκουσα κι εγώ πέρσι τα Χριστούγεννα στις Βρυξέλλες.
Πρέπει λέει να αφήσουμε την παγκόσμια οικονομία να κάνει την δουλειά της απερίσπαστη για το καλό όλων μας, κι αν η ακατάσχετη τρεχάλα της σηκώνει πολύ κονιορτό, δεν έχουμε παρά να καταβρέχουμε πού και πού με προοδευτικές (αναδιανεμητικές) και άλλες κοινωνικές πολιτικές.
Μέχρις εδώ καλά.
Δεν πρέπει, μου είπε, να προστατεύουμε τις θέσεις εργασίας (που θα χαθούν θέλουμε δε θέλουμε) αλλά τον εργαζόμενο.
Και εδώ καλά.
Αλλά για να βοηθήσουμε τον εργαζόμενο, λέει ο Πέτρος, πρέπει κι αυτός να βοηθήσει λιγάκι τον εαυτό του. Να γίνει πιο προσαρμοστικός. Πιο ‘εύκαμπτος’ εργασιακά, σαν τον Αμερικάνο. Με πιο ευλύγιστη ραχοκοκαλιά. Ανοιχτός στη γνώση και στην μάθηση. Αυτό που λέμε σήμερα δια βίου εκπαίδευση. Τι σημαίνει αυτό; Με απλά λόγια, παίρνεις τον καπνεργάτη απ’ την Ξάνθη και τον εισαγάγεις στη βιοτεχνολογία. Την κορδελιάστρα απ’ τον Κορυδαλλό την μαθαίνεις γενετική ή νανοτεχνολογία. Το σκύλο νέα κόλπα, το γάιδαρο καινούργια περπατησιά.
Αυτή η ‘προσαρμοστικότητα’ μου έφερε στο νου τον διαφημιστή του Πατάκα. Αν δε το ξέρετε το ανέκδοτο, έχει ως εξής:
Ο Πατάκας είχε μια ψιλοβιοτεχνιούλα που έφτιαχνε καρφιά. Μαύρα χάλια όμως οι δουλειές (φθηνότερες βλέπεις οι κινέζικες πρόκες), και άγχος τεράστιο ο Πατάκας. Μια μέρα του λέει ο κολλητός του ο Κυρίτσης: Ρε συ Πατάκα, όλοι σήμερα λίγο ως πολύ διαφημίζουν. Σε εφημερίδες και περιοδικά, κάνα σποτάκι στην τηλεόραση, κάτι τέλος πάντων. Πώς δηλαδή περιμένεις να σου ‘ρθει η Αθηνά στο μαγαζί; Από μόνη της; Κούνα και συ λίγο ρε ευλογημένε το χεράκι σου.
Πεπεισμένος ο Πατάκας για τα αδιαμφισβήτητα οφέλη της διαφήμισης, μια και δυο πάει σ’ ένα μεγάλο διαφημιστικό γραφείο.
-Καλημέρα σας, τι μπορούμε να κάνουμε για σας; Τον ρωτά η ρεσεψιονίστ σε άπταιστα παγκοσμιοποιημένα νεοελληνικά (what can we do for you, δηλαδή).
-Το και το σας παρακαλώ, λέει ο Πατάκας, γιατί δεν πάει άλλο το πράμα και δεν με βλέπω καθόλου καλά. Και είναι και το μπαλκόνι μου στον τέταρτο.
-Ακολουθήστε με σας παρακαλώ κύριε Πατάκα, απαντά η μικρή.
40 τετραγωνικά το γραφείο του διευθύνοντος συμβούλου. Απ’ την πόρτα μοσχοβολούσε Dunhill aftershave. Hermès η γραβάτα, με ασορτί μαντηλάκι. ΜΒΑ από το Rotterdam School of Management στον τοίχο. Gel στο μαλλί. Prada το κουστουμάκι.
-Κύριε Πατάκα, ήρθατε στο καλύτερο διαφημιστικό γραφείο της Αθήνας. Η φιλοσοφία μας επικεντρώνεται στις ανάγκες του πελάτη. Προσπαθούμε να προσαρμόζουμε τις υπηρεσίες μας στις ιδιαιτερότητες του πελάτη, με τρόπο που να προσθέτουν αξία στις παραγωγικές του διαδικασίες. Μπλα μπλα μπλα κύριε Πατάκα. Τι με σπούδαζε τόσα χρόνια ο πατέρας μου κύριε Πατάκα. Κάποιος πρέπει τώρα να πληρώσει κύριε Πατάκα. Ελάτε την άλλη βδομάδα να σας εντυπωσιάσουμε κύριε Πατάκα.
Πάει λοιπόν την άλλη βδομάδα ο έρμος ο Πατάκας, «καλώς ήρθατε κύριε Πατάκα». Ουισκάκι; Από ‘δω σας παρακαλώ. Γιγαντοοθόνη στον τοίχο. Χαμηλώνουν τα φώτα. Richard Straus μουσική. Also sprach Zarathustra. Ζουμάρει ο φακός. Γολγοθάς στο κέντρο. Σταυρός στο χώμα. Πάνω στο σταυρό ο Χριστός. Δεξιά και αριστερά Ρωμαίοι. Καρφώνουν και τραγουδάνε ρυθμικά:
-Τάκα τάκα τάκα τάκα, τα καρφιά είναι Πατάκα.
Πετάγεται πάνω ο Πατάκας έξαλλος.
-Αλήτες. Απατεώνες. Σκιτζήδες. Βαλτοί είστε ρε να με καταστρέψετε; Πληρωμένοι είστε ρε κερατάδες;
Ο Δουσού μυρωδάτος και χαμογελαστός, κουλ που λέμε, μπαίνει στο δωμάτιο.
-Πώς κάνετε έτσι κύριε Πατάκα; Το σποτάκι είναι φανταστικό και πρωτότυπο. Αλλά αν δε σας αρέσει εδώ είμαστε ‘μεις. Δε θα χαλάσουμε τις καρδιές μας. Ελάτε σε μια βδομάδα.
Ξαναπάει σε μια βδομάδα ο Πατάκας, «χαίρετε», ουισκάκι. Καθίστε. Χαμηλώνουν και πάλι τα φώτα. Ζαρατούστρας κρεσέντο. Γολγοθάς. Στο χώμα ο Σταυρός. Άδειος όμως αυτή τη φορά. Στο βάθος, ο Χριστός να τρέχει μπροστά, πίσω του ο Ρωμαίος να τον κυνηγάει με το σφυρί στο χέρι, και πίσω απ’ τον Ρωμαίο ο Εκατόνταρχος να τρέχει κι αυτός με τη γλώσσα δυο πήχεις έξω, φωνάζοντας λαχανιασμένα στον Ρωμαίο:
-Δε σου είπα βρε μαλάκα τα καρφιά να ‘ναι Πατάκα;
Εκείνο το βράδυ πήδηξε ο έρμος ο Πατάκας.
Απ το μπαλκόνι της Καρνεάδου.
Με το DVD στην τσέπη του.
Κι άντε τώρα ο Μάκης να βρει τι γίνανε πεντέμισι εκατομμύρια πρόκες.
Η. Χαραλαμπίδης
[1] Αν δεν το ακούσατε, έχασε η Ευρώπη την προσφυγή των ΗΠΑ στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και προσπαθεί τώρα ο Πέτρος, με σοφιστείες, να τα μπαλώσει. Tip: Αγοράστε μετοχές Chiquita!
Subscribe to:
Posts (Atom)