Καβούρι, Μάης 2006

Έχει φαγωθεί ο Θοδωρής.
Να πηγαίνουμε, λέει, να τρέχουμε σε στίβο, για να μετράμε έτσι και το χρόνο μας.
Λες κι είμαι άλογο εγώ και με νοιάζει τι χρόνο θα φέρω.
Για μένα το τρέξιμο είναι διέξοδος και διαφυγή.
Άδειασμα του σκληρού δίσκου.
Και για να γίνει αυτό χρειάζομαι εξωτερικά ερεθίσματα και παραστάσεις.
Σαν αυτές χθες το πρωί.
8 πμ την έκανα.
Απ’ τον Άγιο Νικόλαο στην Ηλίου, μέχρι το Ναυτικό Όμιλο Βουλιαγμένης και πίσω.
~~
Ο Ζαφείρης –που ‘χει αναλάβει αυτό τον καιρό με περίσσια επιστημοσύνη τη διατροφή μου- ρίχνει νερό με το λάστιχο στο πεζοδρόμιο έξω απ’ το «ζαφείρι», την ψαροταβέρνα του.
-Πρωινός πρωινός σήμερα κύριε καθηγητά!
-Καλημέρα Ζαφείρη.
-Έχω μπαρμπουνάκια Βαρκιζιώτικα για το βράδυ. Μόλις μου τα φέρανε. Να σου κρατήσω;
-Κράτα μου.
~~
Στο περίπτερο, ο Τάκης ανοίγει τις εφημερίδες και τις βάζει γύρω γύρω στα αυτοσχέδια ράφια του.
-Την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία να μου κρατήσεις αύριο Τάκη ε;
-Ξέρω ξέρω. Μείνετε ήσυχος.
~~
Και μετά, η ανηφόρα της Λητούς..
Δυο πήχεις σου βγαίνει η γλώσσα ώσπου να φτάσεις στην Αεροπορία, που λέμε.
Εκεί, η Φατίμα, η μαγείρισσα του Δρακόπουλου, με μαντήλα από πάνω αλλά Nike Air από κάτω, έχει βγάλει βόλτα τον Τζίμη το λυκόσκυλο.
[Να πω την αλήθεια δεν ξέρω ποιος απ’ τους δυο βγάζει βόλτα τον άλλον αλλά τέλος πάντων.]
~~
Θέλει προσοχή η κατηφόρα της Λητούς.
Αν δεν προσέξεις, μπορεί να βρεθείς κουτρουβαλώντας στη θάλασσα του Λαιμού before you know it.
Έξω απ το The Margi το ξενοδοχείο, οι πιτσιρικάδες της εισόδου πλένουν ένα Τζιπ.
-Αν γλιστρήσει κανείς και πέσει, με τα σαπούνια που ρίχνετε στο πεζοδρόμιο, τη βάψατε κολόπαιδα .
-Morning Prof!
~~
Και μετά η ηδονή του τερματισμού.
Στους καναπέδες της βεράντας της Ατλαντίδας.
Ο Σπύρος έχει πάρει ήδη θέση με τις σαββατιάτικες εφημερίδες.
-Θα πιεις καφέ;
-Να μη σε προσβάλλω.
-Έκανες καλό χρόνο;
[βαλτός είναι ο πούστης, σκέφτηκα]
-Άμα δεν είμαι στα κέφια μου σέρνομαι.
-Τι τρέχεις τότε άμα δεν είσαι στα κέφια σου;
-Πιες τον καφέ σου ρε Σπύρο και παράτα μας.
-Τι λέει μωρέ ο μαλάκας; (παραμιλάει όπως διαβάζει). Μια χούφτα κολόπαιδα αναρχικοί κάψαν πάλι την Αθήνα χθες και ο Πολύδωρας συγχαίρει την Αστυνομία που κοίταζε παρατηρητής. Θα τρελαθούμε όπως πάμε...
Και μετά από λίγο:
-Τους δουλεύει ψιλό γαζί ο Αχμαντινετζάντ αλλά η Κοντολίζα δε μασάει. Γυναίκα κι αυτή ρε παιδί μου.. καταπραϋντική πάντως για όσους έχουν υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης...

Πόσο απόμακρα κι ασήμαντα φαίνονται όλα αυτά -και πολλά άλλα- μια τέτοια θεϊκή μέρα..
Ζέστη θα κάνει σήμερα σκέφτηκα κοιτάζοντας το ασημί του Σαρωνικού κάτω απ’ τον πρωινό μαγιάτικο ήλιο.
Ο Δημήτρης έφερε το παγωμένο φραπεδάκι και τ’ άφησε στο τραπεζάκι δίπλα μου.
-Στην υγειά σας.
Σηκώνοντας το ποτήρι του καφέ, έκανα την ίδια σκέψη που κάνω πέντε μήνες τώρα:
-Να ‘χαμε, λέει, κι ένα τσιγαράκι..

Η. Χαραλαμπίδης