Mærsk McKinney Møller

Η Regina Maersk (φωτό), το πρώτο post-panamax της εταιρείας και το μεγαλύτερο, τότε, κοντενεράδικο στον κόσμο, ήταν ορόσημο στη ναυτιλία γραμμών. Τότε, 30 χρόνια πριν, η εταιρεία είχε και δικά της ναυπηγεία, στην Οντένσε της Δανίας, όπου και είχε χτιστεί η Ρεγγίνα. Στο παρθενικό της ταξίδι ήρθε στο Ρoτερόδαμον. Μεγάλο πανηγύρι. Ο διευθυντής της εταιρείας στην πόλη, καλός φίλος. Έκανε σεμινάρια στους μαθητές μου. Το πρωί με παίρνει στο τηλέφωνο: "έρχεται ο Maersk! θα πάω να τον παραλάβω. Έρχεσαι;" «Και δεν έρχομαι;» Του απαντώ.

Στην επιστροφή κάθισα πίσω, δίπλα του.

Όπως περνούσαμε από το Boompjes, τη λουγκομάρε του Ρότερνταμ, είδε το άλλο ορόσημο της πόλης: τα κεντρικά της κάποτε Nedlloyd --φωτό: σχήμα Ν(edlloyd)--, που αγοράστηκε από την P&O και μετά, και οι δυο μαζί από την Maersk. Στον τοίχο, στη νότια πλευρά, κυριαρχούσε τώρα το γαλάζιο αστέρι της Maersk.

--«Πώς την πήραν την εξαγορά οι Ολλανδοί, προφέσορ;», με ρωτάει συνοφρυωμένος.

--«Κλαίγανε στην τελευταία Γ.Σ. κύριε Μόλλερ» του απαντώ.

Δε μίλησε.

Στο τέρμιναλ του είχαν οργανώσει κάποια υποδοχή. Ένα απεριτίφ, κάνα δυο λόγοι, τα γνωστά. Περνώντας κάτω από το πλοίο, διατάσσει, με τον απότομο, κοφτό, τρόπο που χαρακτηρίζει τους Δανούς: στοπ!. Κατεβαίνει, και ανεβαίνει με τα πόδια στο κατάστρωμα. Ήταν πάνω από 80. Το πλήρωμα παρατεταμένο. Τους χαιρετάει όλους δια χειραψίας. Την επομένη, πίσω στην Κοπεγχάγη, τους γράφει ένα προσωπικό γράμμα:

«Εσείς κάνετε την εταιρεία μας αυτό που είναι»… (κάπου πρέπει να το 'χω καταχωνιασμένο).

Αυτός ήταν ο Mærsk McKinney Møller.

Κι αυτός ήταν ο Ηρακλής: Ένας άπειρος νεαρός σαραντάρης που έψαχνε να βρει το δρόμο του σε μια δύσκολη, θαυμαστή όμως, πόλη: Το Ροτερόδαμον.

Και που είχε την τύχη, και την τιμή, να σφίξει το χέρι ενός πολύ μεγάλου άντρα.

(Τι κάθομαι και θυμάμαι τώρα; μου λέει, όπως πάντα, το καλύτερό μου ήμισυ. )

Υ.Γ.: Συγχωρήστε μου τα λαθάκια. Θα διορθωθούν. Αλλά όπως έλεγε ο Χέμινγουεϊ «γράφε πιωμένος, διόρθωνε νηφάλιος». Ιδιαίτερα το σαββατόβραδο.

ΗΧ