Μια δουλίτσα είχα σήμερα το μεσημέρι στο κέντρο, και μια πρόσκληση για ένα ουζάκι στη Βαλαωρίτου.
Και ώ του θαύματος!
Ντεζαβού.
1980.
"Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι. Ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη".
Τα συνθήματα, άπαντα όλα: μισθολογικά, εργασιακά, Γάζα, Παλαιστινιακό, Τέμπη.
"Γιατί διαμαρτύρονται"; με ρωτάει ένα ζευγάρι Άγγλων που περπατούσε δίπλα μου.
--"Για να ρίξουν τον Μητσοτάκη", τους απαντώ.
--"excuse me?" κάνει η κυρία

Της χαμογέλασα. Και μου το ανταπέδωσε με νόημα.
Τι άλλαξε άραγε σ' αυτά τα 40 χρόνια; αναρωτήθηκα όπως ανέβαινα την Κριεζώτου.
Άνοιξα το βήμα μου.
Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει.
ΗΧ
No comments:
Post a Comment