...in short, you have a ghastly mess...

 Γράφοντας πρόσφατα κάτι για τη σημασία της πειθαρχίας στην επαγγελματική (αλλά και οικογενειακή) ζωή, δανείστηκα τους υπέροχους στίχους του τραγουδιού του David Tomlinson και της Julie Andrews από τη Mary Poppins. Μια απ' τις καλύτερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ:

A British bank is run with precision. A British home requires nothing less! Tradition, discipline, and rules must be the tools. Without them - disorder! Chaos! Moral disintegration! In short, you have a ghastly mess!

Θυμήθηκα όμως και το παρακάτω, μιας και ο Dick van Dyke γίνεται του χρόνου 100. Το ενδιαφέρον είναι όχι τόσο στο 'μεταφυσικό' αλλά στη μεταφορά στο γραπτό λόγο ενός ιδιώματος της εργατικής τάξης του ανατολικού Λονδίνου, γνωστού ως Cockney (πέμπτος στίχος). Μου το δίδαξε ένας Σκωτσέζος του Αμπερντίν: Ένας υπέροχος άνθρωπος, εξαίρετος συνάδελφος και -αυτός και η Νόρμα- στενός οικογενειακός φίλος: Prof Alastair Couper (RIP). Το μεγαλούργημά του; The Times Atlas of the Oceans.

_________________________________________________

Wind's in the East

Mist coming in

Like something is brewing

About to begin

Can't put mi finger o wo lies in store

But I feel what's to happen

All happened before

[Bert (Dick van Dyke) - Mary Poppins, 1964]

Ν. Κορέα: Στρατιωτικός νόμος και το φιάσκο του Προέδρου Γιουν

 Η απονενοημένη απόφαση του Γιουν εξελίχθηκε όντως σε φιάσκο.

Τα σκάνδαλα δεν έλειψαν ποτέ απ' τη σπουδαία κατά τ' άλλα αυτή χώρα που έχει αρχίσει βλέπει με τη σειρά της την οδυνηρή διαδικασία του διεθνούς καταμερισμού της εργασίας, χάνοντας σταθερά τη βαριά της βιομηχανία (ναυπηγεία/αυτοκίνητο) προς τον εκ δυσμών γίγαντα γείτονα. Αναρωτιέμαι, σε κάνα δυο χρόνια, ποιος άραγε θα χτίζει πλοίο στην Κορέα και ποιος θα αγοράζει Κορεάτικο αυτοκίνητο;

Για το τελευταίο, κι άλλες χώρες έχουν αρχίσει να νιώθουν το τσίμπημα : της Κίνας: Η VW κλείνει εργοστάσια, με τη χώρα να βρίσκεται σε οικονομική στασιμότητα, ενώ η κυβερνητική παράλυση της Γαλλίας φέρνει στην επιφάνεια το χρέος της χώρας που μπορεί να διακυβεύσει ακόμα και την ίδια τη συνέχεια της Ένωσης.

Γυρίζοντας στο αυτοκίνητο και στην κρίση αυτής της βιομηχανίας, που την αισθάνεται ακόμα και η Ιαπωνία (παρεμπιπτόντως, το μόνο Γιαπωνέζικο αυτοκίνητο που 'σέβονται' οι Κινέζοι, σε σύγκριση με τα δικά τους, είναι η Lexus): Παρά την κρίση, το θέμα αναδύει και μια ευχάριστη 'δροσιά': Το 500ράκι δε θα χάσει πότε τη γοητεία του, αλλά ούτε και τα 'ιερά τέρατα' της Σαντ' Αγκάτα, Μόντενα και Μαρανέλο.

Το απονενοημένο του Γιουν δεν είχε σχέση ούτε με τα δώρα της πρώτης κυρίας ούτε με τις ανοησίες περί Β. Κορέας. Απλά, ο Γιουν τα έβαλε με τη "Δημοκρατία" (με την κουλτούρα Γουόκ λένε κάποιοι) και έφαγε το κεφάλι του. Είμαι ειλικρινά περίεργος να ακούσω το σχόλιο του Ντόναλντ Τραμπ για τα τεκταινόμενα.

ΗΧ