ΕΛΛΑΣ 200

Να λοιπόν που μας τελειώσανε και οι εορτασμοί των διακοσίων χρόνων, και χρόνια μας πολλά. Μαζί μας γιόρτασε κι όλος ο πλανήτης και αυτό ήταν συγκινητικό. Όλα τέλεια. Ή, μάλλον, για να παραφράσω τον Πιραντέλλο ‘τόσο τέλεια όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε πως ήταν’.

Με αγωνία περιμένω να δω πως θα γιορτάσουμε τα 300 χρόνια. Ακούω πως η κ. Δασκαλάκη έχει ήδη πιάσει δουλειά και πως την πατατούκα της θα την κρατήσουμε και θα την συμπεριλάβουμε στα κειμήλια και στα λάβαρα του Αγώνα.

Η σημειολογία των αφίξεων (ή μη) των υψηλών προσκεκλημένων έχει και αυτή το ενδιαφέρον της. Ο φουκαράς ο Κάρολος δε θα έχανε ποτέ τέτοια ευκαιρία, αλλά ούτε και θα μπορούσε να πει όχι στους London Greeks˙ πόσο μάλλον αν η πρόσκληση συνοδευόταν και από ‘τσάι και συμπάθεια’ στο Ψυχικό. Όσο για εκείνο το ‘Διάδοχος του Βρετανικού Θρόνου’, αυτό μπορούμε να το ξεχάσουμε˙ άλλος προαλείφεται για αυτή τη δουλειά, και όπως όλα δείχνουν, θα γίνει ένας σπουδαίος μονάρχης. Ο BoJo τα έβαλε κάτω: Στα 73 του ο Κάρολος, στα 96 της η Α.Μ., το κόστος μιας τέτοιας διαδοχής θα ήταν πολύ υψηλό για τον προϋπολογισμό του.

Ο Πούτιν αρχικά είχε πει «ναι» και τον περιμέναμε. Δεν τον άφησε όμως ο Ερντογάν. Αυτός όμως ο κακομοίρης έστειλε τον πρωθυπουργό του. Ο ‘αδελφός’ Μακρόν γιατί δεν έκανε το ίδιο, αλλά μας έστειλε την κυρία Πωστηλένε; Για να πουλήσει κάνα Ραφάλ ακόμα; Και αυτό με τον COVID19 δεν το κατάλαβα: Δηλαδή ο Πρόεδρος δεν το διακινδυνεύει αλλά η κ. Πωστηλένε τι είναι; Expendable?

Και η κυρία Μέρκελ, και αυτή πολυάσχολη; Ούτε πέντε λεπτά δε βρήκε να μας στείλει δυο γραμμές συγχαρητηρίων; Μήπως κι αυτήν «δεν την άφησε» ο Ερντογάν; Όπως και τον Μακρόν, που όπως φαίνεται τα ξαναβρήκανε;

Τουλάχιστον ο υπερατλαντικός παππούλης σήκωσε το τηλέφωνο και για μισή ώρα τα έλεγε με τον Κυριάκο.

Ρίγη συγκίνησης και περηφάνειας με διαπερνούν κάθε φορά που τους βλέπω όλους να παρατάσσονται στη γραμμή για να μας πουν, ο καθένας με τη σειρά του, πόσο βαθιές είναι οι σχέσεις μας και πόσο σημαντικοί σύμμαχοι είμαστε. Αμερικάνοι, Άγγλοι, Ρώσοι, Γάλοι, Γερμανοί˙ όλοι. Όταν δε αναλογίζομαι πως σε αυτές τις «βαθιές σχέσεις» ο ένας μόνο πουλάει και ο άλλος μόνο αγοράζει, τότε δάκρυα μου έρχονται στα μάτια.

Και πάλι, Χρόνια μας Πολλά

ΗΧ