ΑΣΥΛΟ

Ακούω από πολλούς αυτές τις μέρες, ακόμα κι από τον Γιώργο τον Μπαμπινιώτη (χθες), πως η λύση είναι να δώσουμε ηλεκτρονικές ταυτότητες στους φοιτητές, και έτσι να ελέγχουμε ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει απ’ το πανεπιστήμιο.

Δεν ξέρω ποιος πρώτος ξεφούρνισε την ανοησία αυτή, αλλά σε όλα τα πανεπιστήμια ανά τον κόσμο που γνωρίζω, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Φυσικά υπάρχουν (διακριτικά) οι σεκιουριτάδες που μπορεί, μία στις εκατό, να σου ζητήσουν ταυτότητα (ακόμα κι από ‘μένα) αν κάτι δεν τους πάει καλά. Αλλά αυτό είναι κάτι πολύ διαφορετικό.

Αν λοιπόν όλες οι χώρες ανατολής, δύσης, βορά και νότου έχουν καταφέρει να φτιάξουν πανεπιστήμια που ντρέπεσαι να πατήσεις, αυτό δεν είναι επειδή οι φοιτητές έχουν ταυτότητες, ούτε γιατί κάνουν βόλτες οι σεκιουριτάδες. Ο λόγος είναι ότι όλες οι χώρες του πλανήτη -πλην του τελευταίου υπαρκτού σοβιέτ- έχουν εδώ και δεκαετίες απαλλαγεί από αναρχικούς, ρουβίκωνες, κουκουλοφόρους και τέλος πάντων όλους όσοι με την επανάσταση (στο κρανίο τους) θέλουν να σώσουν την ανθρωπότητα. Εκεί είναι το πρόβλημα και εκεί επίσης, για άλλη μια φορά, ο στρουθοκαμηλισμός μας.

Και κάτι ακόμα. Στις φασιστικές αυτές χώρες της βόρειας Ευρώπης, Σκανδιναβίας, Αμερικής κλπ., αντίσταση κατά της Αρχής και καταστροφή δημόσιας περιουσίας σημαίνει ότι ο θερμόαιμος νεαρός θα σταματήσει να βλέπει αστεράκια μετά από κάνα δυο μήνες. Διστάζω δε να περιγράψω τι θα του συνέβαινε στην Κίνα και στις περισσότερες χώρες της Ασίας. Τέλος, σε κάποιες περιπτώσεις, τη σύλληψη μπορεί να την έκανε ακόμα και ο φιλαράκος της φωτογραφίας.

Αλλά τι τα θες;
Είπαμε: φασιστικές χώρες.
Εδώ, στο λίκνο της δημοκρατίας, δεν περνάνε κάτι τέτοια.

ΗΧ