Οι τζαμπατζήδες

Πριν, μας λέει ο κύριος Πρωτόπαπας, τις δημόσιες συγκοινωνίες τις πλήρωνε ο κρατικός προϋπολογισμός. Τώρα, θα πληρώνει ο χρήστης. Τι διαφορά κάνει; Αναρωτιέται αθώα.

Προφανώς ξεχάσανε να του πούνε πως η φορολογία είναι προοδευτική και πως πληρώνει περισσότερο αυτός που έχει τα πιο πολλά.
Αυτός που, πιθανότατα φοροδιαφεύγοντας, πάει στο γραφείο με τη Μερσεντές και παραπονιέται κι από πάνω γιατί δεν έχουμε καλούς δρόμους και σπάει τ’ αμάξι του.
Αυτός που, με λεφτά φορολογούμενων, απασχολεί 10 σωματοφύλακες.
Κι όχι ο μεροκαματιάρης που σηκώνεται στις 5 το πρωί να πάει στη δουλειά με το λεωφορείο για 700 ευρώ. Και που τώρα θα πρέπει να πληρώνει το εισιτήριο 40% περισσότερο.
Και που πάνω στην καμπούρα του κάναμε όλοι πάρτυ.

Αναρωτιέται ο κύριος Πρωτόπαπας: γιατί θα πρέπει ο κάτοικος της Λάρισας να πληρώνει φόρους για τις δημόσιες συγκοινωνίες της Αθήνας;
Τι σοσιαλιστικό επιχείρημα!
Αν μου το γράψει αυτό πρωτοετής φοιτητής μου κόβεται από χέρι.
Διότι, με την ίδια λογική, γιατί ο κάτοικος της Αθήνας να πληρώνει για αστυνομικές υπηρεσίες στη Λάρισα και για τον ηλεκτροφωτισμό της Ηγουμενίτσας;
“user pays” για όλα λοιπόν.
Ας ιδιωτικοποιήσουμε τα πάντα.
Αλλά να το πούμε καθαρά, χωρίς να κρυβόμαστε πίσω από τα «κακά» ελλείμματα, προσπαθώντας να διχάσουμε τον λαό. Τα δημόσια αγαθά κύριε Πρωτόπαπα δεν δημιουργούν ελλείμματα.

Τα παραπάνω δε σημαίνουν βέβαια ότι η παραγωγή δημόσιων αγαθών στη χώρα μας δεν ενέχει πολύ ‘λίπος’ που θα πρέπει να κόψουμε.
Άλλο το ένα όμως κι άλλο το άλλο.
Άλλο λειτουργία με μετρήσιμα και αξιολογήσιμα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια (που προκρίνω) και άλλο ιδιωτικοποίηση.
Άλλο η ασπιρίνη (δύσκολο) και άλλο το κόψιμο του κεφαλιού (εύκολο).
Από σήμερα λοιπόν κι εγώ στους τζαμπατζήδες.


Η. Χαραλαμπίδης