Μεγάλο το λάθος της Κίνας να αντιδράσει μ’ αυτόν τον τρόπο στην απονομή του Νόμπελ στον αντιφρονούντα Liu Xiaobo. Απείλησε κυβερνήσεις με εμπορικά και διπλωματικά αντίποινα· παρεμπόδισε τις εκπομπές ξένων τηλεοπτικών καναλιών· απαγόρευσε σε άλλους ακτιβιστές να πάνε στο Όσλο για την απονομή, και πολλά άλλα για πολλούς εντελώς απαράδεκτα.
Έτσι, έδειξε πανικό και απειρία. Έδειξε μια μικροψυχία, και μια παιδιάστικη αντίδραση, ανάρμοστη σε μια υπερδύναμη. Και επιβεβαίωσε έτσι σε όσους είχαν επιφυλάξεις ότι η Κίνα και η Δύση έχουν αγεφύρωτες διαφορές σε ζητήματα αξιών όπως η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έχασε πόντους λοιπόν η Κίνα, και έβαλε αυτογκόλ άδικα και χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος.
Απλά, η Κίνα έπρεπε να δηλώσει με σοβαρότητα την κατά τ’ άλλα σεβαστή θέση της για τον Liu και τα γεγονότα του 89 στην Tiananmen Square, και στη συνέχεια να αγνοήσει, ως όφειλε, το γεγονός. Έτσι κάνουν οι μεγάλοι.
Εξίσου όμως απαράδεκτη ήταν και η in absentia απονομή του Νόμπελ ειρήνης στον Liu ο οποίος εκτίει ποινή φυλάκισης 11 χρόνων στην Κίνα για υπονόμευση κρατικής εξουσίας. Δίνοντας του το Νόμπελ οι Νορβηγοί, ή καλύτερα οι Νορβηγικές μαριονέτες και ο υπερατλαντικός Σπαθάρης, μπαίνουν κατάφορα στο ρουθούνι της Κίνας, αμφισβητώντας απροκάλυπτα νόμους, αποφάσεις δικαστηρίων και συστήματα αξιών που τυχαίνει να είναι διαφορετικά από τα δικά τους. Και αυτό το κάνουν όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά μόνο και μόνο για να προκαλέσουν αστάθεια και αναταραχή και να βάλουν άλλη μια φορά την ‘μισητή’ Κίνα στο διεθνές στόχαστρο σαν τη χώρα που καταπατεί τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Δεν επρόκειτο λοιπόν για την απονομή ενός βραβείου αλλά για μια μεθοδευμένη προβοκατόρικη πρόκληση. Κι απ’ αυτή την άποψη, ίσως καλά έκανε η Κίνα και αντέδρασε όπως αντέδρασε. Γιατί άμα σκύψεις το σβέρκο στην πρώτη σφαλιάρα, οι επόμενες θα ακολουθήσουν σβουριχτές. Και πέρασε πια ο καιρός που η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, η Βραζιλία, αλλά και η μικρή Βόρεια Κορέα και το Ιράν έσκυβαν τον σβέρκο στην Αμερική.
Στην Αμερική που η μοίρα έχει τάξει να παίζει πλέον δεύτερο και σύντομα ίσως και τρίτο, και τέταρτο βιολί στην παγκόσμια ορχήστρα.
And it was about time.
Η. Χαραλαμπίδης
ΥΓ: Απολαύσαμε χθες βράδυ τον Λεωνίδα τον Καβάκο στο κονσέρτο για βιολί σε ρε μινόρε του Μπαχ, και στην διεύθυνση της δεύτερης συμφωνίας του Σούμαν. Στο τέλος, πέρασε για λίγο από τη δεξίωση ο Λεωνίδας και τα είπαμε λιγάκι. Για την κατάσταση στη χώρα μας, τη δουλειά του, την μετα-Λαμπράκη εποχή του Μεγάρου, και πολλά άλλα. Ένα γλυκύτατο παιδί 43 (πια) ετών, που το παρακολουθώ από τα 6 του. Ήταν το παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο κονσέρτο του ECT στο De Doelen του Ρότερνταμ.
No comments:
Post a Comment