Κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή...

[Διαβάσετε τα παρακάτω αφού δείτε πρώτα το βιντεάκι. Αξίζει.] [click here]

Η δύναμη του καλού λόγου είναι ακαταμάχητη.
Ιδιαίτερα όταν απευθύνεται στις αγνές ψυχούλες των παιδιών, που κάνουν τη δική τους επανάσταση, μη μπορώντας να διακρίνουν το ιδεατό και το εξιδανικευμένο απ’ το πραγματικό.
Κι εκεί πάνω επένδυσαν όλοι.
Ηθικοί και ανήθικοι.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, έλεγε ο Galbraith, πέθαναν στο όνομα του Κεφαλαίου του Μαρξ, χωρίς να έχουν καν δει το εξώφυλλο του βιβλίου.
Δεν απολογούμαι για τίποτα.
Η ευτυχία των γηρατειών, και το αναντικατάστατο τους, είναι να ξέρεις ότι το τοπίο έχει ξεκαθαρίσει μέσα στην άσπρη κεφάλα σου.
Και η δυστυχία είναι ότι μόνο εσύ το ξέρεις, και όλο και λιγότεροι είναι διατεθειμένοι να σε ακούσουν.
Το καλό με ‘μας τους δασκάλους είναι ότι έχουμε ακροατήριο υποχρεωτικό!
Κι έτσι έχουμε την ψευδαίσθηση πως κάτι κάνουμε.
Δεινόσαυροι.
Γιατί κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει τις επαναστάσεις των παιδιών.
Που αλλάζουν χρόνο με το χρόνο, κι εμείς νομίζουμε πως είναι ακόμα ίδιες με τις δικές μας.
Δεινόσαυροι, κωλόγεροι και γραφικοί.
Αλλά πλάκα έχει κι έτσι.

Η. Χαραλαμπίδης