May 21, 2006

Γιουροβυζιών..

ε..
Έγραψα για το Ρουβά, έγραψα για την Παπαρίζου, να μη γράψω και δυο λόγια για τη Βίσση; την Αννούλα μας;

Τι να γράψω όμως έτσι μπερδεμένος που είμαι;

Ήμουν σίγουρος μέχρι χθες πως άλλα ήταν τα ‘κριτήρια’ της Γιουροβυζιών.. πιο καλλιτεχνικά..
Γι αυτό και κέρδισε πέρσι η Παπαρίζου, και γι αυτό ξημεροβραδιάζεται η Αννούλα στα γυμναστήρια. Και γι αυτό ψήφισα και γω φέτος ασυζητητί Κροατία, Ουκρανία, Νορβηγία, Σουηδία.

Να μη σας πω ότι μέχρι και Τουρκία ψήφισα!

[και δε θα σας κάνω τη χάρη να πω την παροιμία.. που είμαι σίγουρος όλοι σιγοψιθυρίσατε όταν είδατε το μπόι της Τουρκάλας]

Και τι έγινε μετά;
Μετά κερδίσανε τα τέρατα!
Εμβρόντητος έμεινα. Confounded που λένε.
Τι να πω τώρα εγώ εκτός απ’ αυτό που ‘πε ο Μάνος Χατζιδάκις το 1978:

«Φοβάμαι όταν αρχίζουν να μη μας τρομάζουν τα τέρατα. Αυτό σημαίνει ότι αρχίζουμε να τους μοιάζουμε..».

Μη στενοχωριέσαι όμως Αννούλα μου.
Ένα κακόγουστο αστείο ήτανε, πάει και πέρασε.
Έτσι κι αλλιώς αυτά τα πράματα είναι για τα παιδιά.
Και δεν κρύβεται ο Πανδαμάτορας ρε συ Αννούλα.
Στην ηλικία μας όμως έχουμε πολύ καλύτερα πράματα να κάνουμε.
Δεν έχουμε;

Η. Χαραλαμπίδης

ΥΓ: Χρόνια Πολλά Κώστα, Χρόνια Πολλά Ελένη!

May 14, 2006

Χρόνια Πολλά Μαμά..

[Ανοίξτε τα ηχεία σας]
Το "μαμά γερνάω" τραγουδάει η Τάνια Τσανακλίδου.
Οι νότες είναι του Σταμάτη Κραουνάκη
και τα (παρακάτω) στιχάκια της Λίνας Νικολακοπούλου.


Χρόνια πολλά λοιπόν σ' όλες τις μαμάδες. Ο σημερινός Βασίλης όμως είναι αφιερωμένος σ' όλους εμάς που, άθελά μας πολλές φορές, τις έχουμε πικράνει.


Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ’ τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.
~~~
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να’ ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ’ όλα.
~~~
Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω.
Και τρέμω να ’μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.
~~~
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα ’χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
μαμά, όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.
~~~
Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σου φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σα δυο σταγόνες.

Η. Χαραλαμπίδης

May 07, 2006

Καβούρι, Μάης 2006

Έχει φαγωθεί ο Θοδωρής.
Να πηγαίνουμε, λέει, να τρέχουμε σε στίβο, για να μετράμε έτσι και το χρόνο μας.
Λες κι είμαι άλογο εγώ και με νοιάζει τι χρόνο θα φέρω.
Για μένα το τρέξιμο είναι διέξοδος και διαφυγή.
Άδειασμα του σκληρού δίσκου.
Και για να γίνει αυτό χρειάζομαι εξωτερικά ερεθίσματα και παραστάσεις.
Σαν αυτές χθες το πρωί.
8 πμ την έκανα.
Απ’ τον Άγιο Νικόλαο στην Ηλίου, μέχρι το Ναυτικό Όμιλο Βουλιαγμένης και πίσω.
~~
Ο Ζαφείρης –που ‘χει αναλάβει αυτό τον καιρό με περίσσια επιστημοσύνη τη διατροφή μου- ρίχνει νερό με το λάστιχο στο πεζοδρόμιο έξω απ’ το «ζαφείρι», την ψαροταβέρνα του.
-Πρωινός πρωινός σήμερα κύριε καθηγητά!
-Καλημέρα Ζαφείρη.
-Έχω μπαρμπουνάκια Βαρκιζιώτικα για το βράδυ. Μόλις μου τα φέρανε. Να σου κρατήσω;
-Κράτα μου.
~~
Στο περίπτερο, ο Τάκης ανοίγει τις εφημερίδες και τις βάζει γύρω γύρω στα αυτοσχέδια ράφια του.
-Την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία να μου κρατήσεις αύριο Τάκη ε;
-Ξέρω ξέρω. Μείνετε ήσυχος.

~~
Και μετά, η ανηφόρα της Λητούς..
Δυο πήχεις σου βγαίνει η γλώσσα ώσπου να φτάσεις στην Αεροπορία, που λέμε.
Εκεί, η Φατίμα, η μαγείρισσα του Δρακόπουλου, με μαντήλα από πάνω αλλά Nike Air από κάτω, έχει βγάλει βόλτα τον Τζίμη το λυκόσκυλο.
[Να πω την αλήθεια δεν ξέρω ποιος απ’ τους δυο βγάζει βόλτα τον άλλον αλλά τέλος πάντων.]
~~
Θέλει προσοχή η κατηφόρα της Λητούς.
Αν δεν προσέξεις, μπορεί να βρεθείς κουτρουβαλώντας στη θάλασσα του Λαιμού before you know it.
Έξω απ το The Margi το ξενοδοχείο, οι πιτσιρικάδες της εισόδου πλένουν ένα Τζιπ.
-Αν γλιστρήσει κανείς και πέσει, με τα σαπούνια που ρίχνετε στο πεζοδρόμιο, τη βάψατε κολόπαιδα .
-Morning Prof!

~~
Και μετά η ηδονή του τερματισμού.
Στους καναπέδες της βεράντας της Ατλαντίδας.
Ο Σπύρος έχει πάρει ήδη θέση με τις σαββατιάτικες εφημερίδες.
-Θα πιεις καφέ;
-Να μη σε προσβάλλω.

-Έκανες καλό χρόνο;
[βαλτός είναι ο πούστης, σκέφτηκα]
-Άμα δεν είμαι στα κέφια μου σέρνομαι.
-Τι τρέχεις τότε άμα δεν είσαι στα κέφια σου;
-Πιες τον καφέ σου ρε Σπύρο και παράτα μας.
-Τι λέει μωρέ ο μαλάκας; (παραμιλάει όπως διαβάζει). Μια χούφτα κολόπαιδα αναρχικοί κάψαν πάλι την Αθήνα χθες και ο Πολύδωρας συγχαίρει την Αστυνομία που κοίταζε παρατηρητής. Θα τρελαθούμε όπως πάμε...
Και μετά από λίγο:
-Τους δουλεύει ψιλό γαζί ο Αχμαντινετζάντ αλλά η Κοντολίζα δε μασάει. Γυναίκα κι αυτή ρε παιδί μου.. καταπραϋντική πάντως για όσους έχουν υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης...

Πόσο απόμακρα κι ασήμαντα φαίνονται όλα αυτά -και πολλά άλλα- μια τέτοια θεϊκή μέρα..
Ζέστη θα κάνει σήμερα σκέφτηκα κοιτάζοντας το ασημί του Σαρωνικού κάτω απ’ τον πρωινό μαγιάτικο ήλιο.
Ο Δημήτρης έφερε το παγωμένο φραπεδάκι και τ’ άφησε στο τραπεζάκι δίπλα μου.
-Στην υγειά σας.
Σηκώνοντας το ποτήρι του καφέ, έκανα την ίδια σκέψη που κάνω πέντε μήνες τώρα:
-Να ‘χαμε, λέει, κι ένα τσιγαράκι..

Η. Χαραλαμπίδης

May 01, 2006

Πρωτομαγιά

Πρωτομαγιά σήμερα και καλό μας μήνα.
Και όσοι αισθάνεστε ποιητικά αυτή την πρώτη μέρα του πιο όμορφου μήνα, ακούστε και αυτό απ’ τη λαϊκή μας σοφία:

Έλα Μάη μετά θάρρους να παντρέψεις τους γαϊδάρους!

Και μην ξεχνάτε.
Η πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία.
(καλημέρα Αλέκα..)

la mia bandiera rossa è pronta

και ελπίζω να σας δω όλους στο Σύνταγμα!
να ανεμίσουμε τα σημαιάκια μας..
μέσα απ' τα κουτάκια μας..

Η. Χαραλαμπίδης