(Εδώ, το 1973, ο Φεντερίκο Φελίνι γύρισε το αριστούργημά του «Αμαρκόρντ»)
Άνοιξη 2022. Μάρτης.
Έφερνα, οδικώς, το αυτοκίνητο από το Μπρίντιζι στο Ρότερνταμ. Πάνω από 2,000 χλμ. Όχι πως δεν υπήρχε άλλος τρόπος, αλλά ήταν ένα ταξίδι που ήθελα να κάνω. Χωρίς συνοδηγό. Bari, Pescara, Ancona, Bologna, Milano, Como, Lugano, Γενεύη, Άλπεις, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία.
Γνώριζα βέβαια το Grand Hotel από
κάποια καλοκαίρια που παραθερίζαμε στο γειτονικό Riccione. Έτσι αποφάσισα να
διανυκτερεύσω (και να διημερεύσω την επομένη). Πρόκειται για ένα μυθικό
ξενοδοχείο-ορόσημο που ανήκει σε μια άλλη εποχή. Τότε που αν το γυναικείο μαγιό
ήταν ψηλότερα από 20 εκατοστά πάνω από
το γόνατο, έπεφτε πρόστιμο. Ένας υπάλληλος του ξενοδοχείου το μετρούσε αυτό, πριν
επιτραπεί στις κυρίες να μπουν στο νερό.
Το μέρος και οι κήποι του είναι ένα μουσείο- μια συλλογή από εξαίσιες αντίκες. Πάνω απ' όλα, όμως, αυτό που θα εντυπωσιάσει περισσότερο τον οξυδερκή επισκέπτη είναι η εκπαίδευση του προσωπικού: χαμηλοί τόνοι- σεβασμός- αποτελεσματικότητα, διακριτικότητα. Το καλύτερο παράδειγμα της περιβόητης ιταλικής φιλοξενίας.
Ασύγκριτο.
HX
