Όποιος αρνείται να δει την επανάσταση των λαών κατά των ελίτ και των τραπεζών εθελοτυφλεί. Και ο υπεύθυνος για την κοσμογονία αυτή που συντελείται γύρω μας δεν είναι άλλος από το ίντερνετ. Κάποτε, 4 χώρες είχαν μοιράσει και διοικούσαν την Αφρική, χωρίς να ξέρει η αριστερά τι ποιεί η δεξιά. Η Αγγλία διοικούσε την Ινδία με μόνο και μόνο 3000 γραφειοκράτες, χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι. Το διπλανό μας χωριό δεν ήξερε καν αν υπήρχαμε. Και ήρθε το ίντερνετ να ενημερώσει τον κόσμο, παρακάμπτοντας έναν σκανδαλωδώς διαπλεκόμενο Τύπο. Μαζί με το ίντερνετ ήρθε στις οθόνες μας και το Χόλλυγουντ. Ένας ασαφής ορισμός της 'δημοκρατίας', προσαρμοσμένος στο δοκούν του καθενός, μας έπεισε πως θα έπρεπε να έχουμε δικαίωμα και στον πλούτο, ξεχνώντας πως στο μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας χιλιετίας δεν υπήρξαμε τίποτε άλλο παρά δουλοπάρικοι.
Έχει γίνει γνωστό πως ο Donald Trump, στις διάφορες τηλεφωνικές επικοινωνίες του με Ευρωπαίους ηγέτες, χαριτολογώντας ίσως, ρωτούσε ποια θα είναι η επόμενη χώρα που θα ακολουθήσει τη Βρετανία στην έξοδο. Μέσα στη χρονιά που διανύουμε, η απάντηση είναι πολύ πιθανό να έρθει από τη Γαλλία, Ιταλία και Ολλανδία. Είναι επίσης γνωστές οι απόψεις του για τη σημασία (sic) της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, του (παρωχημένου) ΝΑΤΟ, αλλά και η προσέγγισή του στον αραβικό κόσμο, και άλλες ‘δεσποτικές’ και όχι τόσο ‘δημοκρατικές’ χώρες, απογοητευμένες και θυμωμένες από τη διακυβέρνηση Obama. Οι απόψεις Ρωσίας και Κίνας δεν διαφέρουν και πολύ από αυτές του Donald Trump, σχετικά με τη ‘βιωσιμότητα’ των θεμελιωδών Ευρωπαϊκών αξιών της δημοκρατίας, ελευθεροτυπίας, ανεκτικότητας, συλλογικότητας, πολυ-πολιτισμικότητας, ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, κλπ.
Οι αυτοκρατορίες αντεπιτίθενται και, σίγουρα, το μέλλον (και η τεχνολογία) μας επιφυλάσσει πολύ αυστηρότερα όρια σε πολλές από τις ‘ελευθερίες’ και ‘κεκτημένα’ που θεωρούσαμε δεδομένα.
Ας έχει. Προβλέπω πως το 2017 θα είναι το πιο συνταρακτικό έτος στη μακρά πλέον ιστορική μου μνήμη.
ΗΧ
