1989
Πολωνία.
Φλεβάρης, πάνω σ' ένα πλοίο του Πολωνικού ναυτικού.
Η θάλασσα choppy. Να σου πέφτουν τα νύχια απ’ το κρύο.
Το αλάτι του παγωμένου αέρα να σου τρυπάει το κόκκαλο.
Διασχίσαμε τη Βαλτική.
Δέσαμε Świnoujście, και με αυτοκίνητο στο Szczecin.
Έφαγα ένα ολόκληρο πρωϊνό στο δρόμο, να βρω κάτι να του πάρω.
Ένα κακοφτιαγμένο αρκουδάκι είχε όλο κι όλο να προσφέρει η θλιμμένη, κομμουνιστική ακόμα, Πολωνία.
Στο γυρισμό, το κουβαλούσα με καμάρι στα χέρια.
Το ‘χει ακόμα κάπου κάτω στο υπόγειο.
Μέσα σ' ένα κοφινάκι.
Που του 'χε πάρει η Ντόλη.
«για να συμμαζεύεις τα παιχνίδα σου»
Μαζί με όλα τ’ άλλα παιχνίδια του.
Μια διχάλα.
Που ‘χαμε κόψει στη Κέρκυρα.
Να φτιάξουμε σφεντόνα.
Σήμερα έγινε 19.
Είχαμε συμφωνήσει να φάμε μαζί το βράδι.
Δεν τα καταφέραμε όμως.
Έπρεπε να πάει σ’ ένα πάρτι.
Δεν κατεβαίνω πια συχνά στο υπόγειο.
Είναι και η σκάλα στενή..
Η. Χαραλαμπίδης
