Στην δριμύτατη κριτική που του ασκείται, για μήνες τώρα, ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε δανειστεί πολύ περισσότερα όταν μπορούσε, δηλ. στην αρχή του 2010, όταν τα spreads ήταν στο 100, αντί, με τους ‘τιτανικούς’, να μας αναγκάσει να δανειστούμε τοκογλυφικά, οδηγώντας μας έτσι στη χρεοκοπία, ή για να το πω πιο ραφινάτα στην «έκκληση του μηχανισμού στήριξης», απάντησε σήμερα ο πρωθυπουργός ότι κάτι τέτοιο θα ήταν σαν να προσπαθούσαμε να κοροϊδέψουμε τις αγορές και τους κουτόφραγκους. Και έτσι, για να μην κοροϊδέψει τις αγορές, προτίμησε να μας οδηγήσει στο ΔΝΤ!
Οι αγορές όμως, Γιώργο, δεν κοροϊδεύονται με τίποτα. Μα με τίποτα. Αυτό θα μπορούσε να στο πει κι ένας πρωτοετής φοιτητής οικονομικών. Η εκάστοτε ετυμηγορία τους (spreads) αποτυπώνει ακριβέστατα τις πραγματικές προοπτικές, σε βάθος χρόνου, της Ελληνικής οικονομίας.
Αλλά ούτε επηρεάζεται η ‘ετυμηγορία’ αυτή από εφήμερες τυμπανοκρουσίες, όπως οι πρόσφατες των κινεζικών επενδύσεων, έως ότου οι ‘προθέσεις’ γίνουν πράξη και αρχίσουν να έχουν αποτελέσματα πάνω στην πραγματική οικονομία.
Και εδώ βρίσκεται το δεύτερο λάθος.
Το να διατυμπανίζουμε ότι οι προθέσεις των κινέζων είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην Ελληνική οικονομία κάνει κακό. Δείχνει ότι «χρειάζεται» να κάνουμε τέτοιες δηλώσεις.
Δηλώσεις που τις έχω ορίσει παλιότερα ως «δηλώσεις του αυτονόητου». Με άλλα λόγια, όταν νοιώθουμε την ανάγκη να κάνουμε μια δήλωση, συνήθως το κάνουμε γιατί πιστεύουμε το αντίθετο και προσπαθούμε να ‘πείσουμε’. Και ο έμπειρος συνομιλητής (ή οι αγορές) το καταλαβαίνει αυτό. Έτσι, η δήλωση φέρνει το αντίθετο από το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Λιγότερα λόγια λοιπόν. Και περισσότερη δουλειά.
Αυτή είναι η καλύτερη δήλωση.
Η. Χαραλαμπίδης
No comments:
Post a Comment