Χμ...
Έχω ξαναγράψει ότι όσο σταθεροποιητικοί είναι οι μηχανισμοί μιας (σωστά ρυθμισμένης) αγοράς, τόσο αποσταθεροποιητικοί είναι οι μηχανισμοί των προσδοκιών.
Το πρόβλημα της χώρας σήμερα δεν είναι το χρέος της, ούτε οι ανύπαρκτες προοπτικές ανάπτυξης.
Το πρόβλημα είναι ότι χρειαζόμαστε ένα άλμα πίστης. Ένα leap of faith.Χρειάζεται να πιστέψουμε ότι το πηδάλιο της οικονομίας, αλλά και της χώρας γενικότερα, βρίσκεται στα στιβαρά χέρια μιας έμπειρης κυβέρνησης , που θα μπορέσει να οδηγήσει τη χώρα σε ασφαλές και απάνεμο λιμάνι. Όλα τ’ άλλα θα ακολουθήσουν.
Δεν ξέρω ποια θα ‘ναι αυτή η κυβέρνηση.
Αλλά όσο αυτό δε γίνεται, όσο η παρούσα αστειότητα διαιωνίζεται, τόσο οι αρνητικές προσδοκίες θα μας βουλιάζουν όλο και βαθύτερα.
Είμαστε στο παρά πέντε από το δρόμο χωρίς γυρισμό.Ας αναλάβουν (και ας αναλάβουμε) όλοι τις ευθύνες τους έναντι της ιστορίας.
The writing is on the wall…
Η. Χαραλαμπίδης
1 comment:
Αγαπητέ καθηγητά,
Στην παρούσα φάση το μόνο εύκολο είναι να γίνουμε Δανιήλ στο παλάτι του Balthazar.
Μακάρι το πρόβλημα της χώρας να ήταν "μόνο" οι ακροβατισμοί της κυβέρνησης.
Δυστυχώς νομίζω, αν ξεφύγουμε από το technicality της οικονομικής κρίσης, θα δούμε ότι το πρόβλημα ξεκινάει από την έλλειψη εθνικής συνείδησης.
Οι πολίτες αυτής της Χώρας δεν έχουν συνοχή και εθνική συγκρότηση. Αισθάνονται κοτζαμπάσηδες, προστατεύοντας ο καθένας το βιός του.
Κάνω μια υπόθεση εργασίας την οποία εσείς ζώντας για μεγάλο διάστημα στην Ολλανδία θα μπορούσατε, ίσως, να μου επικυρώσετε.
Κάποιος ο οποίος μεταναστεύει σε μια ξένη χώρα, πέρα από το οικονομικό σκέλος, υποψιάζομαι ότι αναγνωρίζει την ανωτερότητα του βιοτικού επιπέδου που απολαμβάνει η κοινωνία στην οποία πάει να ενσωματωθεί. Για αυτό άλλωστε κάνει και το βήμα να μεταναστεύσει. Τυπικό παράδειγμα ο Έλληνας ο οποίος στο εξωτερικό συμπεριφέρεται ως πρότυπο πολίτη, ενώ ο ίδιος άνθρωπος στην Ελλάδα δεν θα διστάσει να φερθεί πρωτόγονα.
Συμπεράνω λοιπόν ότι δεν είναι θέμα «πάστας» ανθρώπου, αλλά συνειδησιακό, υπαρξιακό.
Κανένας, νομίζω, πολίτης σε αυτή την Χώρα, από τον Πρωθυπουργό μέχρι και τον υπογράφοντα δεν αισθάνεται, μέσα του, το ίδιο δυνατά, την έννοια του ότι ανήκει σε ένα Έθνος όσο σε αντιστοιχία ένας Άγγλος για το δικό του Έθνος.
Συμπερασματικά, σε ποιές φιλότιμες προσπάθειες αναφέρεται ο Πρωθυπουργός και από ποιους; Το κυριότερο όλων με πιο σκοπό; Ποιο είναι το Όραμα;
Αυτοί που δεν μπορούν να φύγουν στο εξωτερικό κρυμμένοι πίσω από συνδικαλιστικά προπύργια, να προστατέψουν, ότι έμεινε να διασωθεί και οι νεώτεροι μαζί με εμένα (29) να ψάχνουμε να εγκαταλείψουμε πριν είναι αργά.
Post a Comment