Bite the bullet

Προς τι οι πανηγυρισμοί και οι τυμπανοκρουσίες;
Προς τι τα χτυπήματα στους ώμους και οι εναγκαλισμοί;
Συμφωνήσαμε ότι δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε.
Τι ήτανε όμως αυτό που ήθελε η κυρία Μέρκελ και δεν το πήρε;

«ο μηχανισμός στήριξης θα ενεργοποιείται σε έσχατη ανάγκη» (βλ. χρεοκοπία) «με ομόφωνη απόφαση της Επιτροπής και του Eurogroup, και με δικαίωμα βέτο της Γερμανίας».

Αν αυτό είναι επιτυχία, συγχωρήστε με αλλά ίσως θα πρέπει να δώσουμε νέο ορισμό στη λέξη.

Η απόφαση του Τρισέ να γίνονται αποδεκτά τα υποβαθμισμένα ομόλογα σαν ενέγγυο για περαιτέρω δανεισμό ήταν όντως σημαντική και εξυπηρετεί τέσσερεις στόχους:

1. Επιτρέπει στην κυρία Μέρκελ να γυρίσει πίσω στους ψηφοφόρους της θριαμβεύτρια, λέγοντάς τους πως δεν ενέδωσε σε τίποτα απ’ όσα είχε ζητήσει, και πως αυτή η απόφαση ήταν απόφαση της ‘ανεξάρτητης’ ΕΚΤ που δεν την ελέγχει..

2. Δίνει ένα χαστούκι στους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης για τις πρακτικές τους, που συνέβαλλαν στην παγκόσμια οικονομική κρίση.

3. Αυξάνει τη ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, συμβάλλοντας έτσι στην έξοδο από την κρίση.

4. Μειώνει τα επιτόκια δανεισμού και τα spreads των Credit Default Swaps (CDS), κάνοντας έτσι το μηχανισμό στήριξης μια αχρείαστη απειλή κατά των κερδοσκόπων (το περίφημο ‘γεμάτο πιστόλι’ του Πρωθυπουργού).

Παρόλα αυτά όμως η πτώση των επιτοκίων, των CDS spreads και του δολαρίου ήταν από οριακή ως αμελητέα την Παρασκευή. Οι αγορές δεν εντυπωσιάστηκαν και ούτε θα εντυπωσιαστούν τη Δευτέρα. Γιατί όπως σου εξήγησα πριν από δυο βδομάδες Βασίλη, το πρόβλημα της χώρας δεν είναι δημοσιονομικό αλλά πρόβλημα αναπτυξιακής προοπτικής.
Και αυτή δεν την είδαμε ακόμα.
Και θα περιμένουμε πολύ για να την δούμε, αν τη δούμε.

Έτσι λοιπόν, μέσ' στη βδομάδα, ο κύριος Παπακωνσταντίνου θα ξαναδανειστεί με επιτόκιο γύρω στο 6%. Και είμαι περίεργος να δω πώς θα το δικαιολογήσει αυτό στον κόσμο, όταν πριν από δυο βδομάδες έλεγε πως η χώρα δεν αντέχει να δανείζεται με ληστρικά επιτόκια και πως αν η Ευρώπη δε στηρίξει την Ελλάδα θα πάμε στο ΔΝΤ να δανειστούμε με 2.5%.

Μα θα μου πεις αφού τώρα υπάρχει ο μηχανισμός στήριξης πού είναι το πρόβλημα;
Το πρόβλημα είναι Βασίλη ότι δεν μπορούμε, σε αυτό το στάδιο, να τον επικαλεστούμε. Κάτι τέτοιο θα αντέβαινε στην επικοινωνιακή στρατηγική του Πρωθυπουργού, δείχνοντας έτσι ότι το πρόβλημα ήταν τελικά Ελληνικό και όχι Ευρωπαϊκό όπως παρουσιάζεται. Θα δαγκώσουμε λοιπόν τη σφαίρα για άλλη μια φορά και θα βγούμε στις αγορές.

Αλλά βάζω στοίχημα μία δραχμή με τον αγαπητό μου συνάδελφο Γιώργο Προβόπουλο που το αρνείται, ότι θα επικαλεστούμε το μηχανισμό στήριξης τον Ιούνιο που θα ξαναβγούμε για δανεικά.
Εδώ είμαστε και θα δούμε.
Έχω πέσει ποτέ έξω στις προβλέψεις μου Βασίλη;


Η. Χαραλαμπίδης

Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Δεν έχει άρθρο σήμερα Βασίλη.
Τι άλλωστε θα είχα να πω που δεν το έχω πει ήδη.
Διάβασε λοιπόν τα παρακάτω.
Έτσι για την ιστορία..
ΗΧ

~~
..Εις το εξωτερικόν η θύελλα εναντίον της Ελλάδος και του Τρικούπη εμαίνετο κυριολεκτικώς .... Τα ελληνικά δάνεια εν Λονδίνω κατρακυλούσαν διαρκώς και είχαν φθάσει εις τον πάτον. Αι ζημίαι των ξένων ομολογιούχων ήσαν τεράστιαι..
Αι κυβερνήσεις Γαλλίας και Αγγλίας είχαν οργισθεί καθ ημών. Η Γερμανική κυβέρνησις άφριζεν από θυμόν, ο Γερμανικός Τύπος μας επερνούσε δεκατέσσερες γενεές, ένα σατυρικόν φύλλον του Βερολίνου εδημοσίευσε μιαν γελοιογραφίαν του βασιλέως Γεωργίου, εφίππου, με στολήν αρματωλού, φέσι, πάλαν και φουστανέλαν, είχε δε ως legende από κάτω: "Der Kleine Klepte", ελληνογερμανικό καλαμπούρι, ο μικρός κλέφτης αλλά και ο μικρός λωποδύτης ταυτοχρόνως. Τα περισσότερα των ελληνικών δανείων ευρίσκοντο εις χείρας γερμανικάς. Ο Κάιζερ ηπείλει να μας πνίξει…

Στέφανος Στεφάνου: Αι Οικονομικαί και Πολιτικαί Περιπέτειαι της Ελλάδος από το 1893 έως το 1897. Ελεύθερον Βήμα, 14.3.1929.

~~

..Το όνομα ημών κατήντησεν αντικείμενον εμπαιγμού και περιφρονήσεως. Απεκαλύψαμεν τας πληγάς μας και τώρα πρέπει, όσον οίον τε ταχύτερον, να τας θεραπεύσωμεν. Η δημοσία πίστις εξέλιπεν. Η Ελλάς θεωρείται χρεώκοπος..

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ομιλία στην Εθνοσυνέλευση, 20.7.1864.
~~
Δια το γνήσιον της υπογραφής,
Η. Χαραλαμπίδης

Πολιτικός κίνδυνος

Βδομάδες τώρα, Γερμανοί και άλλοι επαναλαμβάνουν σε καθημερινή σχεδόν βάση ότι «η Ελλάδα δεν έχει ζητήσει οικονομική βοήθεια, άρα τι συζητάμε; ας ζητήσει πρώτα βοήθεια και μετά βλέπουμε».

Και σε καθημερινή επίσης βάση ο Πρωθυπουργός διατυμπανίζει ότι «η Ελλάδα δε ζητάει οικονομική βοήθεια, αλλά μόνο τη δυνατότητα του να μπορεί να δανείζεται με επιτόκιο όσο και οι άλλοι».

Σίγουρα το πρόβλημα δεν είναι το δημοσιονομικό μας έλλειμμα και η μείωσή του. Ούτε το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας. Κι άλλες χώρες έχουν τέτοια ελλείμματα (βλ. γράφημα) και το δημόσιο χρέος μας, που το συσσωρεύσαμε σιγά-σιγά μέσα σε 30 χρόνια, αντιστοιχεί σε τέσσερεις μήνες Γερμανικών εξαγωγών και μόνο. Έτσι για να σου δώσω ένα μέτρο σύγκρισης Βασίλη.

Το πρόβλημα είναι ότι οι Γερμανοί, αφού έκαναν ότι μπορούσαν για να μειώσουν και να εξευτελίσουν την Ελλάδα μέχρι εκεί που δεν παίρνει, θέλουν τώρα να την ακούσουν να ζητάει και βοήθεια. Θέλουν να τη δουν να πίνει κι αυτό το τελευταίο πικρό ποτήρι.
Και ο Πρωθυπουργός, περήφανα και σωστά, αρνείται να το πει.

Αυτό όμως που λέει ο Πρωθυπουργός, και το λέω πολύ καλοπροαίρετα αυτό, δε βελτιώνει και πολύ την αξιοπιστία μας, ούτε βοηθάει στην αντιστροφή του αρνητικού προς τη χώρα μας κλίματος.

Τι λέει λοιπόν ο Πρωθυπουργός;
«αν δεν μου δώσετε βοήθεια, που εγώ όμως δε σας ζητάω, θα πάω να τη ζητήσω απ το ΔΝΤ».
Δεν ζητάει λοιπόν βοήθεια ο Πρωθυπουργός αλλά προσπαθεί να την εκβιάζει.

Γιατί αν δεν είναι βοήθεια το να ζητάμε να δανειζόμαστε με επιτόκιο παρόμοιο με αυτό που δανείζονται άλλοι, τότε τι είναι;
Για να γίνει αυτό θα πρέπει να βρεθεί κάποιος να επιδοτήσει μια διαφορά επιτοκίου της τάξης του 3%. (spread 300).
Είτε αγοράζοντας τα ομόλογά μας, είτε δίνοντας εγγυήσεις σε ιδιώτες για να τα αγοράσουν αυτοί.
Κι αυτό είναι ‘βοήθεια᾿. Όπως είπε ο δημοσιογράφος του BBC που πήρε τη συνέντευξη απ τον Πρωθυπουργό.
Ανεξάρτητα πώς την ονομάζουμε. Ή δεν την ονομάζουμε.

Δεν έχει σχέση το 3% αυτό ούτε με συνομωσίες ούτε με οργανωμένες επιθέσεις κερδοσκόπων και άλλες τέτοιες ευφυολογίες που λέγονται μόνο και μόνο για λαϊκή κατανάλωση.
Για τη νομιμοποίηση των νεοφιλελεύθερων μέτρων μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης.
Για να φορτώσουμε κάπου το μονόδρομο του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης (sic).

Το 3% είναι αυτό που οι αγορές ονομάζουν « πολιτικό κίνδυνο» ή «κίνδυνο χώρας» (political risk ή country risk). Με άλλα λόγια, αποτελεί το premium που ζητούν οι επενδυτές για να επενδύσουν μέσα σε ένα αβέβαιο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον. Στον υπολογισμό αυτό, έχει μικρότερη σημασία το ύψος του χρέους αυτού καθεαυτού, αλλά το πώς δημιουργήθηκε το χρέος και ποιες είναι οι μακροχρόνιες προοπτικές μείωσής του.

Μα θα μου πεις αφού πήραμε όλα τα μέτρα που μας ζητήσανε, δε θα ‘πρεπε να αποκλιμακωθούν τα επιτόκια;

Και εδώ είναι η ουσία. Οι αγορές πιστεύουν πως τα μέτρα είναι προσωρινού και ταμειακού χαρακτήρα και δε λύνουν το πρόβλημα μακροχρόνια. Γιατί το πρόβλημα είναι πρόβλημα αναπτυξιακής προοπτικής και όχι εισπρακτικό.
Και το τρένο της ανάπτυξης το έχουμε χάσει προ πολλού μέσα στην παγκοσμιοποίηση.
Τα «πράσινα νησιά» και οι άλλες πρασινάδες Βασίλη είναι το κερασάκι στην τούρτα όσων έχουν τούρτα. Αλλά με το κερασάκι μόνο του, που καλό και άγιο είναι δε λέω, ανάπτυξη δε γίνεται.

Η προοπτική λοιπόν της Ελλάδας, και η ανάπτυξή της, εξακολουθεί να περνάει μέσα απ την Ευρώπη. Αλλά μια Ευρώπη που παράλληλα με την νομισματική ένωση θα προχωρήσει και σε δημοσιονομική και οικονομική ένωση. Όπως έχω ξαναπεί, νομισματική χωρίς δημοσιονομική ένωση δε γίνεται, όταν οι χώρες της Ένωσης έχουν τόσο μεγάλες οικονομικές ανισότητες μεταξύ τους.

Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο Βασίλη, και η συζήτηση αυτή έχει δειλά-δειλά ήδη ξεκινήσει στην Ευρώπη.

Επανέρχομαι το άλλο σαββατοκύριακο, αυτή τη φορά με το άλλο μεγάλο εθνικό μας θέμα: το βίντεο της Τζούλιας Αλεξανδράτου!


Η. Χαραλαμπίδης

Μαθήματα Ελληνικών

Μας ζήτησαν οι Γερμανοί, ας δεχθώ ευφυολογώντας, να πουλήσουμε κάνα νησάκι για να αποπληρώσουμε το χρέος μας.

Κι αυτό μου θυμίζει:

Αν κάποιος σου ζητήσει να γίνεις δωρητής οργάνων κι εσύ απαντήσεις «πάρ’ τα …μου», την απάντηση αυτή πώς θα πρέπει να την αποκωδικοποιήσει η πάντα χαμογελαστή Πηνελόπη Γαβρά; Θετικά ή αρνητικά;

Δεν ήμουν ποτέ χυδαίος Βασίλη. Απλά γιατί η χυδαιότητα δε μου προσάδει.
Όπως θα ‘λεγε κι η Πηνελόπη.
Αν σε προσβάλουν λοιπόν τα παραπάνω, μπορείς απλά να αντικαταστήσεις τις τελίτσες με τη λέξη «φρύδια».
Που είχε και ο Εθνάρχης.
Γι αυτό και χρησιμοποιούσε την έκφραση αυτή σε καθημερινή σχεδόν βάση.
Με εκείνη την ιδιάζουσα προφορά της Πρώτης των Σερρών, όπου το «μου» δεν προφέρεται εκτός από ένα ένρινο ‘μ’ με κλειστό το στόμα.
Έτσι όπως απαντάς δηλαδή Βασίλη όταν σου μιλάει η Πόπη ενώ εσύ βλέπεις ποδόσφαιρο.

Την ίδια απάντηση έδωσε κι ο Γιώργος, όταν του ζήτησαν οι Γερμανοί να πουλήσει κάνα νησί.

Αρχαιότατη έκφραση. Ο Λεωνίδας την είπε μολών λαβέ, κι αν θες να προσδώσεις έμφαση αυτό γίνεται ενώνοντας τα ακροδάχτυλα σου και κατεβάζοντας απότομα τα χέρια προς τα κάτω σε σχήμα V, φροντίζοντας να φρενάρουν έγκαιρα.
Και πες μου τώρα αν θες ότι τα Ελληνικά είναι εύκολη γλώσσα!

Η. Χαραλαμπίδης

Στην υγειά του κορόιδου

-«Τι 14αρτο μισθό και πράσινα άλογα μου τσαμπουνάς ρε προφέσορ;»
μου ‘πε την περασμένη Κυριακή ο Τάσος ο φαναρτζής μου (βλ. 14ος μισθός παρακάτω).
-«Εγώ φέτος αν πιάσω τον τέταρτο θα πω και ‘φχαριστώ».

Το επανέλαβε προχθές, καταλεξί, κι ο Πρωθυπουργός στη Βουλή.
Χαίρομαι όταν με διαβάζει ο Πρωθυπουργός. Αλλά χαίρομαι ακόμα περισσότερο όταν με ακούει.

Η μισή Ελλάδα τον χειροκρότησε όταν είπε πως ήρθε ο καιρός να πληρώσουν όσοι πλούτισαν στην υγειά του κορόιδου. Στην υγειά σου δηλαδή Βασίλη.
Η άλλη μισή Ελλάδα όμως θα τον χειροκροτήσει μόνο όταν πάρει και το τελευταίο και ίσως πιο σημαντικό μέτρο:

Το πόθεν έσχες όλων των πολιτικών και των παρατρεχάμενων τους, και όλων όσοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα, να αναρτηθεί στο διαδίκτυο Βασίλη! Με προς τα πίσω παρακολούθηση του χρήματος. Όπως είπε, προς τιμήν του, τις προάλλες ο Ανδρέας Βγενόπουλος.
Αν αυτό το μέτρο δεν παρθεί, φοβάμαι ότι η Ελλάδα θα λύσει τα προβλήματά της στους δρόμους.

Είπε ο Πρωθυπουργός ότι αυτός έκανε το χρέος του και τώρα περιμένει να δει ανταπόκριση απ την Ευρώπη. Μα το ίδιο ακριβώς θα πρέπει να πεις κι εσύ Βασίλη. Κι εσύ θα κάνεις το χρέος σου. Αλλά κι εσύ περιμένεις να δεις ανταπόκριση απ’ αυτόν. Αυτού του είδους όμως την ανταπόκριση και όχι τις αστειότητες των εξεταστικών επιτροπών όπου κρινόμενοι και κριτές σκοτώνονται το πρωί και πίνουν παρεούλα στην υγειά σου το βράδυ.

Γιατί, όντως, το πάρτι τέλειωσε. Αλλά μαζί με το πάρτι πρέπει κάποτε να τελειώσει, παραδειγματικά, και η λαμογιά.
Αλλιώς, πάλι στην υγειά σου θα πίνουν του χρόνου Βασίλη.
Και θα ‘χεις χύσει το αίμα σου τσάμπα.

Η. Χαραλαμπίδης