April 01, 2010

Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης

Πάντα γράφω κάτι Μεγάλη Πέμπτη.
Δεν ξέρω γιατί.
Όπως λοιπόν έκανα ζάπινγκ στο σκουπιδότοπο, έπεσα πάνω σε ένα από εκείνα τα τηλεοπτικά κοριτσάκια με το μεγάλο μικρόφωνο που γυρίζουν τους δρόμους παίρνοντας συνεντεύξεις απ τους διαφόρους αργόσχολους.
Το θέμα βέβαια σήμερα ήταν «πώς θα περάσετε φέτος το Πάσχα».
Ανάμεσα σε πολλούς άλλους, ρώτησε κι έναν παλαίμαχο της ζωής.
Ένα παροπλισμένο καράβι.
40 χρόνια πλήρωνε τους φόρους του, τις εισφορές του, τις υποχρεώσεις του.
Όλα στο ακέραιο.
Αποβλέποντας σε κάποια καλύτερα γηρατειά με λίγη, έστω, αξιοπρέπεια.
Σ’ ένα παγκάκι τώρα μαζεμένος, αναπολούσε, κομπολόι, τα χρόνια που πέρασαν.
Και που δε θα ξανάρθουν.
Το Πάσχα του 1972 και το λαμπριάτικο κοστούμι του.
Την πρώτη σχολική τσάντα του Τάκη.
[ακριβή είναι Φιλίτσα, αλλά θα βγάλει όλο το δημοτικό μ' αυτή]
Το κυριακάτικο αρνάκι στο φούρνο της Φιλίτσας μετά την εκκλησία.

-Εσείς πώς θα περάσετε εφέτος το Πάσχα; τον ρώτησε το κοριτσάκι με το μικρόφωνο.
Αυτός, με το κουρασμένο εκείνο χαμόγελο αυτών που τα έχουν δει όλα, απάντησε:

-Δε βαριέσαι. Εκεί που ‘ναι να φας 5 αυγά, φάε 4. Θα γλυτώσεις και τη χοληστερίνη.

Προσπαθώ για ώρα τώρα να το σχολιάσω, και δεν μπορώ.
Δεν μου ‘ρχονται οι λέξεις.
Δεν έχω την ικανότητα.
Ούτε τη γνώση.
Δε με βοηθάει η Μέρκελ.
Ούτε ο Σαρκοζί.
Ούτε ο Παπακωνσταντίνου ή ο Αλογοσκούφης.
Ούτε η Αλέκα ή ο πιτσιρικάς.

Αφήνω λοιπόν το σχόλιο σε ‘σενα Βασίλη.
Πες πως είν' το δώρο μου για το Πάσχα.
Μαζί με πολλές ευχές, για Καλή Ανάσταση.


Η. Χαραλαμπίδης

No comments: