EPT

Ποιος άραγε δεν θα επιδοκιμάσει την Κυβέρνηση για τη στάση της στο θέμα της ΕΡΤ;

Είχε παραγίνει πια το πράμα.
Αλλά όμως δεν κατάλαβα:
Από πού κι ως που οι μισθοί των δημοσιογράφων ενός κρατικού ιδρύματος που υποτίθεται ότι κάνει ποιοτικό και κοινωνικό έργο, χρηματοδοτούμενο από τους φόρους μας, είναι εμπιστευτικοί; Θα έπρεπε, αυτονόητο, να αναρτούνται στην ιστοσελίδα της ΕΡΤ. Το να τους χαρακτηρίζουμε ‘εμπιστευτικούς’, αγαπητέ Παύλο, προκαλεί το κοινό αίσθημα.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να διαπραγματεύονται δημοσιογράφοι και ιδιωτικά κανάλια οποιουσδήποτε μισθούς καθορίζει η αγορά. Όπως οι ποδοσφαιριστές, τραγουδιστές και άλλοι.

Αλλά υπάρχει πρόβλημα με τους αστρονομικούς για Ελληνικά δεδομένα μισθούς συμπαθέστατων κατά τα άλλα δημοσιογράφων του κρατικού καναλιού, ιδιαίτερα όταν το έργο τους περιορίζεται απλά στο 'διάβασμα' των ειδήσεων και το αναμάσημα κάποιων μπαγιάτικων νέων.

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά αρχίζει να γίνεται αστείο. Κάθε φορά που υπάρχει ρεπορτάζ από την Κομισιόν, μήνες τώρα, η ΝΕΤ δείχνει ένα και μόνο πλάνο. Εκείνο που, δίπλα στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, εμφανίζεται εκείνος ο τύπος με την κόκκινη γραβάτα, την ενδιαφέρουσα μύτη, το χέρι στην τσέπη, και το χαμόγελο παντογνώστη. Ποιος είναι ο τύπος ρε παιδιά; Τον ξέρει κανένας να μου τον πει κι έμενα;

Ανεξάρτητα του τι θα γίνει με την ΕΡΤ, εγώ σε ένα ελπίζω:
Να μην χάσουμε τελικά το εκθαμβωτικό χαμόγελο της Πηνελόπης Γαβρά.
Γιατί μη μου πεις ρε Βασίλη. Ένα χαμόγελο είναι όλο κι όλο αυτή η ζωή.
Ή μήπως όχι;

Η. Χαραλαμπίδης