Ξέρετε τον Peter Mandelson; Τον Πέτρο που πάει παντού;
Ο Πέτρος λοιπόν είναι ο Ευρωπαίος Επίτροπος, αρμόδιος για θέματα εξωτερικού εμπορίου. Όταν δεν ασχολείται με τις μπανάνες[1], περιφέρεται ανά τον κόσμο εξυμνώντας τις αρετές της παγκοσμιοποίησης. Έτσι τον άκουσα κι εγώ πέρσι τα Χριστούγεννα στις Βρυξέλλες.
Πρέπει λέει να αφήσουμε την παγκόσμια οικονομία να κάνει την δουλειά της απερίσπαστη για το καλό όλων μας, κι αν η ακατάσχετη τρεχάλα της σηκώνει πολύ κονιορτό, δεν έχουμε παρά να καταβρέχουμε πού και πού με προοδευτικές (αναδιανεμητικές) και άλλες κοινωνικές πολιτικές.
Μέχρις εδώ καλά.
Δεν πρέπει, μου είπε, να προστατεύουμε τις θέσεις εργασίας (που θα χαθούν θέλουμε δε θέλουμε) αλλά τον εργαζόμενο.
Και εδώ καλά.
Αλλά για να βοηθήσουμε τον εργαζόμενο, λέει ο Πέτρος, πρέπει κι αυτός να βοηθήσει λιγάκι τον εαυτό του. Να γίνει πιο προσαρμοστικός. Πιο ‘εύκαμπτος’ εργασιακά, σαν τον Αμερικάνο. Με πιο ευλύγιστη ραχοκοκαλιά. Ανοιχτός στη γνώση και στην μάθηση. Αυτό που λέμε σήμερα δια βίου εκπαίδευση. Τι σημαίνει αυτό; Με απλά λόγια, παίρνεις τον καπνεργάτη απ’ την Ξάνθη και τον εισαγάγεις στη βιοτεχνολογία. Την κορδελιάστρα απ’ τον Κορυδαλλό την μαθαίνεις γενετική ή νανοτεχνολογία. Το σκύλο νέα κόλπα, το γάιδαρο καινούργια περπατησιά.
Αυτή η ‘προσαρμοστικότητα’ μου έφερε στο νου τον διαφημιστή του Πατάκα. Αν δε το ξέρετε το ανέκδοτο, έχει ως εξής:
Ο Πατάκας είχε μια ψιλοβιοτεχνιούλα που έφτιαχνε καρφιά. Μαύρα χάλια όμως οι δουλειές (φθηνότερες βλέπεις οι κινέζικες πρόκες), και άγχος τεράστιο ο Πατάκας. Μια μέρα του λέει ο κολλητός του ο Κυρίτσης: Ρε συ Πατάκα, όλοι σήμερα λίγο ως πολύ διαφημίζουν. Σε εφημερίδες και περιοδικά, κάνα σποτάκι στην τηλεόραση, κάτι τέλος πάντων. Πώς δηλαδή περιμένεις να σου ‘ρθει η Αθηνά στο μαγαζί; Από μόνη της; Κούνα και συ λίγο ρε ευλογημένε το χεράκι σου.
Πεπεισμένος ο Πατάκας για τα αδιαμφισβήτητα οφέλη της διαφήμισης, μια και δυο πάει σ’ ένα μεγάλο διαφημιστικό γραφείο.
-Καλημέρα σας, τι μπορούμε να κάνουμε για σας; Τον ρωτά η ρεσεψιονίστ σε άπταιστα παγκοσμιοποιημένα νεοελληνικά (what can we do for you, δηλαδή).
-Το και το σας παρακαλώ, λέει ο Πατάκας, γιατί δεν πάει άλλο το πράμα και δεν με βλέπω καθόλου καλά. Και είναι και το μπαλκόνι μου στον τέταρτο.
-Ακολουθήστε με σας παρακαλώ κύριε Πατάκα, απαντά η μικρή.
40 τετραγωνικά το γραφείο του διευθύνοντος συμβούλου. Απ’ την πόρτα μοσχοβολούσε Dunhill aftershave. Hermès η γραβάτα, με ασορτί μαντηλάκι. ΜΒΑ από το Rotterdam School of Management στον τοίχο. Gel στο μαλλί. Prada το κουστουμάκι.
-Κύριε Πατάκα, ήρθατε στο καλύτερο διαφημιστικό γραφείο της Αθήνας. Η φιλοσοφία μας επικεντρώνεται στις ανάγκες του πελάτη. Προσπαθούμε να προσαρμόζουμε τις υπηρεσίες μας στις ιδιαιτερότητες του πελάτη, με τρόπο που να προσθέτουν αξία στις παραγωγικές του διαδικασίες. Μπλα μπλα μπλα κύριε Πατάκα. Τι με σπούδαζε τόσα χρόνια ο πατέρας μου κύριε Πατάκα. Κάποιος πρέπει τώρα να πληρώσει κύριε Πατάκα. Ελάτε την άλλη βδομάδα να σας εντυπωσιάσουμε κύριε Πατάκα.
Πάει λοιπόν την άλλη βδομάδα ο έρμος ο Πατάκας, «καλώς ήρθατε κύριε Πατάκα». Ουισκάκι; Από ‘δω σας παρακαλώ. Γιγαντοοθόνη στον τοίχο. Χαμηλώνουν τα φώτα. Richard Straus μουσική. Also sprach Zarathustra. Ζουμάρει ο φακός. Γολγοθάς στο κέντρο. Σταυρός στο χώμα. Πάνω στο σταυρό ο Χριστός. Δεξιά και αριστερά Ρωμαίοι. Καρφώνουν και τραγουδάνε ρυθμικά:
-Τάκα τάκα τάκα τάκα, τα καρφιά είναι Πατάκα.
Πετάγεται πάνω ο Πατάκας έξαλλος.
-Αλήτες. Απατεώνες. Σκιτζήδες. Βαλτοί είστε ρε να με καταστρέψετε; Πληρωμένοι είστε ρε κερατάδες;
Ο Δουσού μυρωδάτος και χαμογελαστός, κουλ που λέμε, μπαίνει στο δωμάτιο.
-Πώς κάνετε έτσι κύριε Πατάκα; Το σποτάκι είναι φανταστικό και πρωτότυπο. Αλλά αν δε σας αρέσει εδώ είμαστε ‘μεις. Δε θα χαλάσουμε τις καρδιές μας. Ελάτε σε μια βδομάδα.
Ξαναπάει σε μια βδομάδα ο Πατάκας, «χαίρετε», ουισκάκι. Καθίστε. Χαμηλώνουν και πάλι τα φώτα. Ζαρατούστρας κρεσέντο. Γολγοθάς. Στο χώμα ο Σταυρός. Άδειος όμως αυτή τη φορά. Στο βάθος, ο Χριστός να τρέχει μπροστά, πίσω του ο Ρωμαίος να τον κυνηγάει με το σφυρί στο χέρι, και πίσω απ’ τον Ρωμαίο ο Εκατόνταρχος να τρέχει κι αυτός με τη γλώσσα δυο πήχεις έξω, φωνάζοντας λαχανιασμένα στον Ρωμαίο:
-Δε σου είπα βρε μαλάκα τα καρφιά να ‘ναι Πατάκα;
Εκείνο το βράδυ πήδηξε ο έρμος ο Πατάκας.
Απ το μπαλκόνι της Καρνεάδου.
Με το DVD στην τσέπη του.
Κι άντε τώρα ο Μάκης να βρει τι γίνανε πεντέμισι εκατομμύρια πρόκες.
Η. Χαραλαμπίδης
[1] Αν δεν το ακούσατε, έχασε η Ευρώπη την προσφυγή των ΗΠΑ στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και προσπαθεί τώρα ο Πέτρος, με σοφιστείες, να τα μπαλώσει. Tip: Αγοράστε μετοχές Chiquita!
