Ζητήματα υψίστης εθνικής σημασίας..

Είπα προχτές (δείτε το άρθρο μου για την εκκλησία παρακάτω) ότι τη στιγμή που ο Βασίλης πάρει μυρωδιά ότι τάβλι παίζεται εν αγνοία του στην καμπούρα του, το ‘σύστημα’ καταρρέει.
Το ίδιο επανέλαβε σήμερα και ο Χριστόδουλος.
Το ίδιο που είχε πει παλιότερα και ο Ιωαννίδης απ’ τον Κορυδαλλό:

«Ουαί και αλλοίμονον αν ανοίξω ποτέ το στόμα μου».

Θέλετε να σας πω ποια θα είναι η εξέλιξη της εκκλησιαστικής κρίσης;
Όχι μόνο δε θα παραιτηθεί ο Χριστόδουλος αλλά σε κάνα δυο μέρες όλα θα έχουν ξεχαστεί. Όλες οι φωνές θα έχουν σιγάσει.
Μαζί και ο Τριανταφυλλόπουλος.
Το θέμα θα έχει κλείσει.
Όπως ‘έκλεισαν’ και οι συνθήκες θανάτου του Παντελή Σφινιά.
Μέσα σε μια νύχτα.
Θα ξαναρχίσουμε να ασχολιόμαστε πάλι με το χιόνι, την ακρίβεια, την υγεία της Γιάννας και τη γάτα που ‘πεσε στο πηγάδι.
Puppets on a chain είμαστε Βασίλη..
Και όσο νωρίτερα το καταλάβουμε τόσο πιο ευτυχισμένα θα ζήσουμε.
Σαν καλοί ραγιάδες.
Στο χρυσό μας κλουβί.
Γιατί τίποτα δε γίνεται.
Απολύτως τίποτα.
Ίσως μακροχρόνια.
Πολύ μακροχρόνια.
Αλλά όπως είπε ο Keynes, «in the long run we are all dead».
Πονάει αυτό ε;
Το ξέρω.

Η. Χαραλαμπίδης