Δεν με ενδιαφέρει τόσο πολύ αν βάλλεται η Εκκλησία.
Δεν χρειάζεται να πάμε στους παπικούς αφορισμούς της μεταπολεμικής Ιταλίας ούτε στη χρηματοδότησή τους από μυστικά κονδύλια της ΣΙΑ.
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στο ρόλο και στις σχέσεις της Εκκλησίας (και των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων) με το βαθύ παρακράτος και τις ντόπιες και ξένες μυστικές υπηρεσίες.
Όλα αυτά είναι γνωστά και καταγεγραμμένα.
Και ας ενοχλούν τα κότερα, οι βίλες, οι πισίνες και οι Ελβετικοί λογαριασμοί των ιεραρχών μας. Δεν πειράζει. Δεν πρόκειται για φθόνο εδώ.
Η συνισταμένη όλων αυτών όμως είναι ότι βάλλεται και κλονίζεται -και αυτό είναι που έχει σημασία- το θρησκευτικό συναίσθημα και η βαθύτατη πίστη του Έλληνα στους λόγους της ίδιας του της ύπαρξης. Ιδιαίτερα σήμερα, που όλοι ψάχνουν για ερείσματα να στηρίξουν το αδυσώπητα ανεμοδαρμένο δενδράκι της (παγκοσμιοποιημένης) αβεβαιότητάς τους.
Και αυτό είναι επικίνδυνο. Επαναλαμβάνω ‘πολύ επικίνδυνο…’ γιατί ξηλώνεται ο κοινωνικός ιστός. Τη στιγμή που ο εργάτης στη φάμπρικα, ο φαντάρος στη σκοπιά, ο μαθητής στην παρέλαση και η νοικοκυρά στην εκκλησία συνειδητοποιήσουν το επτασφράγιστο μυστικό των κρατούντων (and all who have come full circle) ότι όλα είναι μια καλοστημένη θεατρική παράσταση (όπως είπε ο Σαίξπηρ) με διαπλεκόμενους σκηνοθέτες και ανυποψίαστους κομπάρσους, το ‘σύστημα’ καταρρέει.. σαν πύργος από τραπουλόχαρτα..
Αν υπάρχει ένα παράδειγμα που αξίζει να πάρουμε από τους υπερατλαντικούς εταίρους μας στο θέμα αυτό είναι ο χαλύβδινος κοινωνικός ιστός της καταναλωτικής δουλείας τους και της, κατ’ επέκταση, υποκριτικής κοσμοθεωρίας τους, που χαρίζει τον ύπνο του δικαίου στους ανεγκέφαλους, αλλά και το απαραίτητο άλλοθι στα γεράκια του ‘απελευθερωτή’ Αυτοκράτορα.
Φαντάζεστε ένα κόσμο όπου θα ξυπνούσε ο Βασίλης –συγγνώμη ο Bill ήθελα να πω- και θα αμφισβητούσε τους ορισμούς της ‘ελευθερίας’ και ‘δημοκρατίας’ του Αυτοκράτορα;
Ελπίζω να καταλαβαινόμαστε..
Η. Χαραλαμπίδης
No comments:
Post a Comment