February 26, 2005

Ζητήματα υψίστης εθνικής σημασίας..

Είπα προχτές (δείτε το άρθρο μου για την εκκλησία παρακάτω) ότι τη στιγμή που ο Βασίλης πάρει μυρωδιά ότι τάβλι παίζεται εν αγνοία του στην καμπούρα του, το ‘σύστημα’ καταρρέει.
Το ίδιο επανέλαβε σήμερα και ο Χριστόδουλος.
Το ίδιο που είχε πει παλιότερα και ο Ιωαννίδης απ’ τον Κορυδαλλό:

«Ουαί και αλλοίμονον αν ανοίξω ποτέ το στόμα μου».

Θέλετε να σας πω ποια θα είναι η εξέλιξη της εκκλησιαστικής κρίσης;
Όχι μόνο δε θα παραιτηθεί ο Χριστόδουλος αλλά σε κάνα δυο μέρες όλα θα έχουν ξεχαστεί. Όλες οι φωνές θα έχουν σιγάσει.
Μαζί και ο Τριανταφυλλόπουλος.
Το θέμα θα έχει κλείσει.
Όπως ‘έκλεισαν’ και οι συνθήκες θανάτου του Παντελή Σφινιά.
Μέσα σε μια νύχτα.
Θα ξαναρχίσουμε να ασχολιόμαστε πάλι με το χιόνι, την ακρίβεια, την υγεία της Γιάννας και τη γάτα που ‘πεσε στο πηγάδι.
Puppets on a chain είμαστε Βασίλη..
Και όσο νωρίτερα το καταλάβουμε τόσο πιο ευτυχισμένα θα ζήσουμε.
Σαν καλοί ραγιάδες.
Στο χρυσό μας κλουβί.
Γιατί τίποτα δε γίνεται.
Απολύτως τίποτα.
Ίσως μακροχρόνια.
Πολύ μακροχρόνια.
Αλλά όπως είπε ο Keynes, «in the long run we are all dead».
Πονάει αυτό ε;
Το ξέρω.

Η. Χαραλαμπίδης

February 22, 2005

Το βαθύτερο νόημα της εκκλησιαστικής κρίσης

Δεν με ενδιαφέρει τόσο πολύ αν βάλλεται η Εκκλησία.
Δεν χρειάζεται να πάμε στους παπικούς αφορισμούς της μεταπολεμικής Ιταλίας ούτε στη χρηματοδότησή τους από μυστικά κονδύλια της ΣΙΑ.
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στο ρόλο και στις σχέσεις της Εκκλησίας (και των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων) με το βαθύ παρακράτος και τις ντόπιες και ξένες μυστικές υπηρεσίες.
Όλα αυτά είναι γνωστά και καταγεγραμμένα.
Και ας ενοχλούν τα κότερα, οι βίλες, οι πισίνες και οι Ελβετικοί λογαριασμοί των ιεραρχών μας. Δεν πειράζει. Δεν πρόκειται για φθόνο εδώ.
Η συνισταμένη όλων αυτών όμως είναι ότι βάλλεται και κλονίζεται -και αυτό είναι που έχει σημασία- το θρησκευτικό συναίσθημα και η βαθύτατη πίστη του Έλληνα στους λόγους της ίδιας του της ύπαρξης. Ιδιαίτερα σήμερα, που όλοι ψάχνουν για ερείσματα να στηρίξουν το αδυσώπητα ανεμοδαρμένο δενδράκι της (παγκοσμιοποιημένης) αβεβαιότητάς τους.
Και αυτό είναι επικίνδυνο. Επαναλαμβάνω ‘πολύ επικίνδυνο…’ γιατί ξηλώνεται ο κοινωνικός ιστός. Τη στιγμή που ο εργάτης στη φάμπρικα, ο φαντάρος στη σκοπιά, ο μαθητής στην παρέλαση και η νοικοκυρά στην εκκλησία συνειδητοποιήσουν το επτασφράγιστο μυστικό των κρατούντων (and all who have come full circle) ότι όλα είναι μια καλοστημένη θεατρική παράσταση (όπως είπε ο Σαίξπηρ) με διαπλεκόμενους σκηνοθέτες και ανυποψίαστους κομπάρσους, το ‘σύστημα’ καταρρέει.. σαν πύργος από τραπουλόχαρτα..
Αν υπάρχει ένα παράδειγμα που αξίζει να πάρουμε από τους υπερατλαντικούς εταίρους μας στο θέμα αυτό είναι ο χαλύβδινος κοινωνικός ιστός της καταναλωτικής δουλείας τους και της, κατ’ επέκταση, υποκριτικής κοσμοθεωρίας τους, που χαρίζει τον ύπνο του δικαίου στους ανεγκέφαλους, αλλά και το απαραίτητο άλλοθι στα γεράκια του ‘απελευθερωτή’ Αυτοκράτορα.
Φαντάζεστε ένα κόσμο όπου θα ξυπνούσε ο Βασίλης –συγγνώμη ο Bill ήθελα να πω- και θα αμφισβητούσε τους ορισμούς της ‘ελευθερίας’ και ‘δημοκρατίας’ του Αυτοκράτορα;
Ελπίζω να καταλαβαινόμαστε..

Η. Χαραλαμπίδης

February 12, 2005

Οικονομολόγοι, μηχανικοί και δικηγόροι

Μίλησα χθες για οικονομολόγους, αλλά έχω πολλά ακόμα ράμματα για τη γούνα των θωπευτών της dismal science. Για την ώρα όμως διαβάστε τις απαντήσεις ενός οικονομολόγου, ενός μηχανικού και ενός δικηγόρου στο αρχέγονο ερώτημα «πόσο κάνει δύο και δύο». Αποφάσισα να απευθύνω την ερώτηση στο Γιώργο Αλογοσκούφη -κατ' επάγγελμα απο(γραφικός) οικονομολόγος, στο Βαγγέλη τον Κουλουμπή και στον Αλέξη Κούγια.

ΓΑ: Εξαρτάται… έχουμε τις εξελίξεις στην Κίνα, την τιμή του πετρελαίου, κλπ. Στο τελευταίο ΕΚΟΦΙΝ δεν υπήρξε συμφωνία στο θέμα αυτό. Δυστυχώς όμως, μιας και είμαστε υπό εποπτεία από την ΕΕ, είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω ‘δύο'. Τα άλλα δύο τα είχε εγγράψει το ΠΑΣΟΚ στον προυπολογισμό του 2004.

ΒΚ: Βγάζει το μηχανάκι από την τσέπη του, πληκτρολογεί δύο και δύο και απαντά: μηδέν κόμμα μηδέν τέσσερα επί δέκα στο τετράγωνο.

ΑΚ: Εσείς πόσο θα θέλατε να κάνει;

Η. Χαραλαμπίδης

ΥΓ: το ανέκδοτο το ‘λεγε πάντα στο πρώτο του μάθημα ένας καλός φίλος, Καναδός καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, που τώρα, στη σύνταξη πια, απολαμβάνει τις παραλίες του Queensland και του great barrier reef. Ο τυχερός. Εγώ πρέπει να περιμένω άλλα 13 χρόνια! Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι τότε..

February 11, 2005

Κάρολος Παπούλιας: Πολιτικός Πολιτισμός ή Συναινετικός Δικομματισμός;

Δε μπορώ ρε παιδιά αυτά τα υπαρξιακά διλήμματα.
Ένας απλός οικονομολόγος είμαι που ‘χω μάθει από παιδί να λέω τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, πενήντα το πετρέλαιο.
Και μου βάζουν τώρα τέτοια προβλήματα;

Ήταν, λέει, η εκλογή του Κάρολου Παπούλια κατάκτηση του πολιτικού μας πολιτισμού ή συναινετικός δικομματισμός; Ιδού!

Ε λοιπόν αφού θέλατε να τ’ ακούσετε ακούστε το. Ήταν κατάκτηση του πολιτικού μας πολιτισμού. Γιατί ο ακρογωνιαίος λίθος του πολιτικού μας πολιτισμού είναι η συναίνεση. Ιδίως όταν πρόκειται για άρτο και θεάματα, για φρου-φρου κι’ αρώματα, και για διακοσμητικά και τελετουργικά ζητήματα όπως αυτό της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Άλλα μήπως και σ’ όλα τ’ άλλα δε συμφωνούμε πάντα; Δεν συμφωνούμε όλοι, για παράδειγμα, ότι ο ρόλος της Κυβέρνησης είναι να κάνει αντιπολίτευση στην Αντιπολίτευση για χάρη της αντιπολίτευσης και η Αντιπολίτευση να κάνει ακριβώς το αντίθετο;
Και το αποδεικνύουμε καθημερινά.

Έτσι, πριν καλά καλά περάσουν 24 ώρες αφότου όλοι μας με ρίγη πατριωτικής συγκίνησης χειροκροτήσαμε την εκλογή του έκτου ανώτατου άρχοντα της Ελληνικής Δημοκρατίας, ακούσαμε το Βύρωνα Πολύδωρα, στη συζήτηση για το νομοσχέδιο των προσλήψεων στο δημόσιο, να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του μιλώντας για δασύτριχους λυκάνθρωπους, τον δε Μπάμπη Καστανίδη να αποχωρεί με το ΠΑΣΟΚ, καταγγέλλοντας κοινοβουλευτικές ανωμαλίες και τον πολιτικό κατήφορο της ΝΔ!

Και αν αυτά δεν είναι πολιτικός πολιτισμός, τότε είστε καχύποπτοι και αρνητικοί και κοιτάξτε πώς θα κάνετε και σεις την αυτοκάθαρσή σας. Από σήμερα την εγγυάται προσωπικά ο ίδιος ο Χριστόδουλος. Και αν θέλετε συστατική επιστολή, μη διστάσετε να του τη ζητήσετε. Το μόνο κριτήριο για να την πάρετε είναι η σωτηρία της ψυχής σας. Σπεύστε αρχι-πολυ-κατάσκοποι, έμποροι ναρκωτικών, πλαστογράφοι, ψευτοκαλόγεροι, Βαβύληδες, σπεύστε. Η θέση σας στον παράδεισο σας περιμένει.

Τρέχα και συ Βασίλη. Ξύπνα και τρέχα.

ΗH

February 06, 2005

Οι Γιοσάκηδες

Εις παράταξιν οι τιμητές των αξιών μας. Δεν έχουν αφήσει παράθυρο για παράθυρο.
Όχι, δεν είναι αυτή η Ελλάδα.
Όχι δεν έχουν καταρρεύσει τα πάντα.
Όχι, η Ελλάδα δεν είναι αυτή των 10 δημοσιογράφων, παπάδων, δικαστών.
Όχι, η πλειοψηφία είναι τίμιοι και άμεμπτοι άνθρωποι.

Τι λέτε ορέ; Φυσικά και αυτή είναι η Ελλάδα: Το μπάχαλο όπου όλα είναι στον αέρα. Όπου το κυνήγι της διαπλοκής, της κουτάλας και της αρπαχτής δεν αφήνει χρόνο στους κατέχοντες για να στήσουν και να θωρακίσουν αδιάβλητους θεσμούς που δε θα επιτρέπουν στο μέλλον την εμφάνιση αυτών των 10, και των κάθε λογής Γιοσάκηδων. Αλλά γιατί να το κάνουν; ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.

Αυτό είναι το μείζον θέμα και όχι το αν είναι 10 ή 100 οι ενεχόμενοι.
Φτάνει πια η ποσοστολογία των δημοσκοπήσεων.

Η. Χαραλαμπίδης