January 23, 2005

Έλενα Παπαρίζου (Eurovision 2005)

(Θα μου πει πάλι ο Σωκράτης με τι κάθεσαι και ασχολείσαι!)

Καλή επιλογή. Μελετημένη. Και λυγερόκορμη. Φιδίσια. 

Άλλά κι’ αυτή ρε παιδί μου «για την Ελλάδα»; Να θέλει όλο τον Ελληνισμό πίσω της (sic); Όπως όλοι οι τραγουδιστές μας, αθλητές μας, ποδοσφαιριστές μας. Όχι για την Πόρσε ή το Τζιπ τους, αλλά για την Ελλάδα (ρε γαμώτο τους). Τι πατριωτισμός κι’ αυτός. Μοναδικός στον κόσμο αναμφίβολα. Γι’ αυτό και γω προτείνω, την επόμενη φορά που θα στείλουμε τραγουδιστή, ποδοσφαιριστή ή αθλητή στο εξωτερικό, να του πούμε ότι δε θα πάρει δεκάρα. Ένα επίδομα μόνο, όπως οι βουλευτές του ΚΚΕ. Και πως η αμοιβή του θα πάει να καλύψει το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού. 

Είμαι βέβαιος ότι κανείς δε θα ΄χει αντίρρηση. Τουναντίον. Όλοι θα αισθανθούν πατριωτικά περήφανοι που τους γίνεται η τιμή να καταστούν χορηγοί του Ελληνικού κράτους.
Δεν το δοκιμάζουμε;

ΗH

January 22, 2005

Και πάλι η Δάφνη Μπόκοτα

Η ΕΡΤ τη σουτάρισε χθες. Μετά από 18 χρόνια. Χωρίς ούτε ένα ‘ευχαριστώ’.

Κανονικά θα έπρεπε να είμαι ικανοποιημένος που τα λόγια μου πιάσανε τόπο (δείτε πιο κάτω τι έγραφα το Μάη του 2004 στο άρθρο μου «Eurovision 2004» για την κυρία ‘Εγώ’).

Αλλά δεν είμαι. Γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν μικρό, και γιατί, κατά τ’ άλλα, η κυρία Μπόκοτα μου είναι συμπαθεστάτη σε βαθμό παρεξηγήσιμο. Η ίδια πνέει τα μένεα κατά παντός, χωρίς ίχνος αυτοεκτίμησης. Σε συνέντευξη στο Ν. Χατζηνικολάου μας είπε πόσο λάθος ήταν η απόφαση να τη διώξουν, γιατί ‘αυτή’ έχει βοηθήσει στο παρελθόν με το λόμπι της στο να μη καταρρακωθεί η Ελλάδα. Γιατί η δουλειά αυτή είναι πολύ δύσκολη και απαιτεί ‘connections’, και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα. Εν ολίγοις μας είπε ότι, στην ουσία, μόνο εκείνη μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά!

Αλλά είπε (πάλι!) και το εξής ανεπανάληπτο: Ότι στο παρελθόν, πολλές φορές, τα τραγούδια με τα οποία συμμετείχαμε «δεν την εξέφραζαν!». Την κυρία Μπόκοτα! Και μετά απορεί και εξανίσταται γιατί τη σουτάρισαν.

Μάθημα ήταν Δάφνη. Μάθημα σεμνότητας. Ακόμα δεν το κατάλαβες; Το τεράστιο ‘εγώ’ σου προκαλεί και ενοχλεί. Πότε επιτέλους θα γίνεις, ανάμεσα σ’ όλα τ’ άλλα προτερήματά σου, και καλή μαθήτρια;

ΗΗ

January 09, 2005

Επιτροπή Ανταγωνισμού

«Οι ελεύθερες αγορές απαιτούν αποτελεσματική κυβέρνηση» (Φ. Ρούζβελτ, τ. Πρόεδρος ΗΠΑ)

Το είδαμε και αυτό. Οι ιδιοκτήτες σουπερμάρκετ, μαζί με τους προμηθευτές τους, ανακοίνωσαν βαρύγδουπα στον τύπο και την τηλεόραση ότι θα συναντηθούν για να αποφασίσουν την πολιτική τους έναντι των χαμηλών τιμών των ξένων ανταγωνιστών τους. Σαν αποτέλεσμα, η Επιτροπή Ανταγωνισμού –οι άγνωστοι μέχρι πρότινος στο ευρύ κοινό vigilante της οικονομίας- έκαναν έφοδο στα γραφεία τους και σύντομα θα δούμε τα αποτελέσματα της έρευνας.

Ελπίζω μόνο, αυτή τη φορά, η γνωμοδότηση της Επιτροπής να είναι λίγο πιο εμπεριστατωμένη από εκείνη του 2001 όταν, κατόπιν εντολής του τότε υπουργού ανάπτυξης Ν. Χριστοδουλάκη, η Επιτροπή εξέτασε την αγορά πετρελαιοειδών, αποφαινόμενη (κύρια λόγω έλλειψης συγκρίσιμων στοιχείων) ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις για εναρμονισμένες πρακτικές ανάμεσα στα δύο μεγαλύτερα ιδιωτικά διυλιστήρια της χώρας (Μοτορόιλ και Πετρόλα), και ότι, επίσης, δεν μπορεί να αποδειχθεί η ύπαρξη συλλογικής δεσπόζουσας θέσης ανάμεσα στις κύριες εταιρείες εμπορίας πετρελαιοειδών ((BP, SHELL, EKO).

Στην Αμερική, τη χώρα που ανέδειξε, εύλογα, την πολιτική και το δίκαιο του ανταγωνισμού σε επιστήμες (*), συναντήσεις πωλητών αυτού του είδους επισείουν βαρύτατες ποινές που φτάνουν μέχρι και τη φυλάκιση διευθυντικών στελεχών. Έτσι, όταν τέτοιες συναντήσεις αποφασίζονται, γίνονται συνωμοτικά, χωρίς τηλέφωνα και emails, σε απόμακρα ξενοδοχεία, και με ψεύτικα ονόματα (γι’ αυτό και το γκολφ έχει γίνει τόσο δημοφιλές τελευταία!)(**). Η ανακοίνωση της συνάντησης των ιδιοκτητών σουπερμάρκετ δείχνει ότι όχι μόνο οι πολίτες της χώρας μας δεν έχουν αναπτυγμένη καταναλωτική συνείδηση, αλλά ούτε καν οι παραγωγοί οι ίδιοι γνωρίζουν πώς παίζεται το παιχνίδι.

Από το 1996, η Επιτροπή Ανταγωνισμού λειτουργεί σαν Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή με βάση το νόμο 703/77. Συνεργάζεται με άλλες ρυθμιστικές αρχές ειδικών τομέων της οικονομίας (π.χ. Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) και χρηματοδοτείται με ανταποδοτικές εισφορές που υπολογίζονται σαν ποσοστό (0.1%) του ενεργητικού ανωνύμων εταιρειών. Ο σκοπός της Επιτροπής Ανταγωνισμού είναι η προστασία του καταναλωτή από εναρμονισμένες πρακτικές επιχειρήσεων που αποσκοπούν στον έλεγχο της αγοράς και των τιμών και στην, ως εκ τούτου, κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης. (***) Η Επιτροπή ενεργεί αυτεπάγγελτα ή μετά από καταγγελία και οι χρηματικές κυρώσεις που μπορεί να επιβάλει σε παραβάτες είναι υψηλές, συνήθως υπολογιζόμενες με βάση τον κύκλο εργασιών των παραβατών κατά τη διάρκεια της κατάχρησης.

Οι αποφάσεις της Επιτροπής εφεσιβάλλονται και μπορεί επίσης να εξαιρεθούν με (εμπεριστατωμένη) υπουργική απόφαση των υπουργών εθνικής οικονομίας και ανάπτυξης. Αυτό μπορεί να γίνει όταν, για παράδειγμα, η επιχειρηματική συγκέντρωση οδηγεί στην εκλογίκευση της παραγωγής, δημιουργεί θέσεις εργασίας (μάλλον το αντίθετο συνήθως συμβαίνει με τις συγχωνεύσεις επιχειρήσεων), προσελκύει επενδύσεις, συμβάλει στη διεθνή ανταγωνιστικότητα και, γενικά, συμβάλει σε υπέρτερο δημόσιο συμφέρον. Πιστεύω όμως ότι αν η Επιτροπή αναμένεται να κάνει αποτελεσματικά τη δουλειά της, το παράθυρο αυτό του νόμου (και οι αρμοδιότητες που δίνει στους δύο υπουργούς) πρέπει να αναθεωρηθεί από την παρούσα Διοίκηση. Ίσως, με βάση το σκεπτικό αυτού του ‘παραθύρου’, τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση είχαν εκφραστεί θετικά στη συγχώνευση Εθνικής και Άλφα, και ΕΛΠΕ με Πετρόλα (παρ’ όλες τις θεμιτές αντιδράσεις του κ. Βαρδινογιάννη).

Μέχρι σήμερα, το έργο της Επιτροπής υπήρξε πολύ περιορισμένο. Σημαντικές αποφάσεις ήταν μόνο αυτές της Minoan Flying Dolphins (****), GlaxoWellcome και 3M/Coca Cola. Το συντριπτικό ποσοστό των γνωμοδοτήσεων της Επιτροπής ήταν απαλλακτικές, βασιζόμενες σε νομικίστικες και γραφειοκρατικές διαδικασίες (π.χ. χρόνος γνωστοποίησης συγκεντρώσεων και συμπράξεων, βαθμός επιχειρηματικής συγκέντρωσης, κλπ.), αντί οικονομικών/οικονομετρικών αναλύσεων (εκτίμηση περιθωρίων τιμής-κόστους και δύναμη μονοπώλησης).

Με το σημερινό βαθμό ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας, η Επιτροπή Ανταγωνισμού πρέπει να καταστεί ένας από τους ισχυρότερους και αποτελεσματικότερους θεσμούς της Οικονομίας. Πόσο μάλλον όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκοπεύει να αποκεντρώσει τις αρμοδιότητες της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού και να τις μεταβιβάσει (εναρμονισμένα βέβαια) στις επιτροπές ανταγωνισμού των χωρών μελών. Η πρόκληση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, αλλά και της Ευρωπαϊκής πολιτικής ανταγωνισμού γενικότερα, είναι στην αλλαγή ρότας. Δηλαδή, στο κατά πόσο η έμφαση θα πρέπει να παραμείνει στην ενίσχυση του εγχώριου (Ευρωπαϊκού) ανταγωνισμού ή της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης. Οι δύο στόχοι είναι σε μεγάλο βαθμό αντικρουόμενοι και απαιτούν σοβαρό προβληματισμό σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Η μέχρι τούδε εσωστρέφεια της Ευρώπης στο θέμα αυτό επιβαρύνει την ανταγωνιστικότητά μας προς τέρψη και αγαλλίαση των Ασιατών ανταγωνιστών μας. Εδώ, δεν πήραμε ακόμα μαθήματα από τους υπερατλαντικούς εταίρους μας: από τη μια το ‘μεγάφωνο’ του ελεύθερου εμπορίου και από την άλλη η πιο προστατευτική χώρα όταν θίγονται τα δικά της οικονομικά συμφέροντα.

(ψάχνοντας για επίλογο σε αυτά τα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ άκουσα και το εξής θαυμάσιο. Άκης Τσοχατζόπουλος (στο Ν. Χατζηνικολάου, κεντρικό δελτίο του Άλφα, Δευτέρα 31/5/2004): «οι τιμές διολισθαίνουν (sic) σε όλο και υψηλότερα επίπεδα». Μπράβο Άκη. Και υψηλότερα. Αλλά ούτε στις νεροτσουλήθρες δεν μπορεί να γίνει αυτό!).

Αυτά

ΗH

*συνιστώ ανεπιφύλακτα αυτή την κατεύθυνση σε όσους έχουν παιδιά που ετοιμάζονται για σπουδές
** tip στο Σπύρο Ζησιμόπουλο!
*** Περισσότερα, για τα σημαντικά αυτά θέματα, σε άλλα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ για την ‘ακρίβεια’.
**** Κάτι που μου υπενθυμίζει ότι είναι καιρός πλέον η νέα Διοίκηση να καταργήσει τη Ρυθμιστική Αρχή Θαλασσίων Ενδοεπικοινωνιών (ΡΑΘΕ) και να εντάξει τις αρμοδιότητές της στην Επιτροπή Ανταγωνισμού.

Επιστολή στον Αντώνη Παναγιωτόπουλο

ΚΥΡΙΟ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟ
τ. Πρύτανη Πανεπιστημίου Πειραιά
τ. Προέδρου Τμήματος Πληροφορικής Πανεπιστημίου Πειραιά
Ομότιμου Καθηγητή Πανεπιστημίου Πειραιά
Νυν και αεί δασκάλου, φίλου καλού και σεβαστού

Αγαπητέ Κύριε Πρύτανη, Αγαπητέ Κύριε Καθηγητά, Αγαπητέ Αντώνη,

Με συγκίνηση έλαβα την πρόσκληση να συμβάλω στην έκδοση του τιμητικού σου τόμου. Αυτό μου δίνει την ευκαιρία να γράψω αυτές τις δυο γραμμές, μετά από τόσα χρόνια. Χρόνια όμως που ποτέ δεν ξεθώριασαν ποτέ τις αναμνήσεις από το δάσκαλο που μας έμαθε οικονομικά μαθηματικά και από τον άνθρωπο που μας έδωσε, σε χρόνια δύσκολα, τον ορισμό της ‘απόλυτης και ανιδιοτελούς αφοσίωσης’ στην πρόοδο και ευημερία του Πανεπιστημίου.

Το έργο σου μνημειώδες. Η συμβολή σου απαράμιλλη. Από όλα αυτά όμως, κάνα δυο κρατώ: Το υπόδειγμα του ακαδημαϊκού άνδρα. Τη σύμπνοια, αφοσίωση και αγάπη των συνεργατών σου. Τη δυναστεία της σκέψης σου και την άνθιση των ιδεών σου. Τις αναμνήσεις των χιλιάδων παιδιών σου.

Και πώς θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τον πρώτο υπολογιστή που μας αγόρασες, τότε που γράφαμε μόνοι μας τα προγράμματά μας στην Κουντουριώτου; Θυμάσαι χαρά που κάναμε όταν πρωτοείδαμε το LOTUS 123; Πώς να ξεχάσουμε το ‘Σεμινάριο’; τα σαββατόβραδα στον πρώτο όροφο της Καραολή, όταν μια ομάδα «ατόμων με ειδικές ανάγκες», πολλές φορές με κρύο, βροχή, χιόνια και βρομόκαιρο, έρχονταν να ακούσουν πράματα που, τότε, ήταν δεκαετίες μπροστά από την εποχή τους;

Πολλά πράματα άλλαξαν από τότε Αντώνη. Όπως και η Πληροφορική. Σε θυμήθηκα την περασμένη βδομάδα, δίνοντας μια ‘δοκιμαστική’ διάλεξη σε 20 μεταπτυχιακούς φοιτητές. Ήταν όλοι μπροστά μου. Γελαστοί και αποφασιστικοί. Παρουσίασαν εργασίες, δουλέψαμε ασκήσεις ταυτόχρονα όλοι μαζί, κουβεντιάσαμε, γελάσαμε, φτιάξαμε καφέ. Σχεδόν τους άγγιζα. Οι δύο όμως ήταν στην Αμερική, τρεις στη Σιγκαπούρη, ένας στο Λονδίνο και πολλοί άλλοι αλλού. Ήταν όλοι ηχητικά και οπτικά μπροστά μου. Στην οθόνη του υπολογιστή μου. Θα μπορούσαμε άραγε να φανταστούμε, το 1980 στην Κουντουριώτου, ότι 25 χρόνια μετά θα κάναμε μάθημα κατ’ αυτό τον τρόπο; Και τι άλλο έχουμε ακόμα να δούμε Αντώνη; Εσύ θα μου πεις.

Εύχομαι η Συντακτική Επιτροπή, και αυτοί παιδιά σου, να παρουσιάσει ένα Τόμο που θα αποτελεί απαστράπτοντα καθρέπτη του έργου σου, και λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση απ’ τη νεότερη γενιά. Και όσο τα χρόνια βαραίνουν στην πλάτη μας, τόσο οι σκέψεις αυτές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.

Να είσαι πάντα καλά.

ΗH